เสียงไพเราะ เสนาะผ่าน ลำไม้ไผ่ เหมือนมีใคร คนไกล ไห้หวลหา ฝากลำนำ พร่ำเพลง บรรเลงมา สุขเถิดหนา จะเหงา เศร้าไปใย โศกสะอื้น ผะแผ่ว แว่วยินเสียง เป็นสำเนียง โหยหา ว่าไฉน เสียงโหยหวล ครวญหา ทุกคราไป เพลงลมไม้ ฝากไป ให้ได้ยิน อยู่แห่งไหน อย่าสะดุด ไปสุดโลก เอาความโศก โศกา อย่าผันผิน ลงลอยไปให้ สุดแคว้น แดนแผ่นดิน ถ้าได้ยิน โปรดคนึง ถีงคนไกล ขอจงรู้ อยู่ไหนไหน มีใครห่วง ยิ่งกว่าดวง ชีวัน จะรู้ไหม ฝากความเศร้า โศกา ฝ่าลมไป โอ้ดวงใจ อยากให้รู้ ฉันอยู่คอย จึงหยิบขลุ่ย เล่าน้อย มาคอยเป่า เอาความเหงา ร้าวรอน ตอนเศร้าสร้อย ให้พระพาย โบยฉิว ละลิ่วลอย ถึงยอดดอย ก้นสมุทร สุดปฐพี เสียงขลุ่ยคราง นางครวญ หวนคนึง เฝ้าคิดถึง คนไกล อย่าหน่ายหนี ว่าเพ้อพร่ำ ร่ำหา ทุกราตรี ดวงฤดี แทยสลาย เมื่อไร้เธอ
เรไร 1 ต.ค. 2547 08:56 น. - ID 62616 
2001
8
0
1 ตุลาคม 2547 09:32 น. - comment id 342022
เสียงขลุ่ยคราง เมื่อนางครวญ ทำให้หวน คิดถึง เรื่องบางอย่าง ด้วยใจ ที่ไม่ยอม ปล่อยวาง จึงคิดถึง เสียงน้องคราง ยามขลุ่ยครวญ ........................................................ ******************************************
1 ตุลาคม 2547 11:00 น. - comment id 342063
เพราะมากครับ....เห็นภาพเลย สุดยอดครับผม.....* *
1 ตุลาคม 2547 11:50 น. - comment id 342088
ชอบท่อนดวงฤดี แทบสลาย เมื่อไร้เธอ จริงจริง โดนเต็มเต็มเลยละ **แวะมาเยี่ยมครับ
1 ตุลาคม 2547 13:54 น. - comment id 342172
ยินขลุ่ย..ครวญคราง..นางครวญ เนื้อนวล..หวนหา..เจ้าของ เสียงเพลง..กินใจ..ใฝ่ปอง จับจอง..ขลุ่ยได้..ที่ใดกัน ตลาดไหน..มีขาย..จะได้ซื้อ ยึดถือ..ศิลปิน..ยินแม่นมั่น เรียนรู้..วิชา..เพลงพลัน เป่ากัน..มิให้นาง..นั้นห่างกาย .............................................
1 ตุลาคม 2547 18:43 น. - comment id 342302
บทนี้เขียนดีเขียนดีแล้วครับ.. เสียงกลอน-ฉันทลักษณ์ได้ดี..การไล่ความต่อเนื่อง ถือว่าขึ้นไปอีกขั้นแล้ว... ท่อนนี้นิดนะครับ..เพลงลมไม้ ฝากไป ให้ได้ยิน....ไม้..เป็นสัมผัสบังคับ... แต่ใช้เสียงเดียวกัน คือ ไป-ให้-ได้..ในวรรคเดียวกัน ทำให้ลดความงามลงไปเวลาอ่าน..คุณเรไรลองพยายามเลี่ยงนะครับ ว่าแต่คุณคงเป่าขลุ่ยอีกนานนะ กว่าจะมีคนใจอ่อน..สู้ครับ.สู้ เสียงขลุ่ยไม่หวาน..เอาอย่างอื่นอีก สวัสดีครับ ขอให้มีความสุข..
1 ตุลาคม 2547 20:18 น. - comment id 342358
เสียงขลุ่ยคราง..นางครวญ..หวลให้ใจคิดถึง ว่าคราหนึ่งเคยนั่ง...ฟังเสียงสำเนียงหวาน ขลุ่ยบรรเลงเพลงเพราะ...เลาะลำธาร พร้อมเสียงหวานน้องนาง..เคียงข้างกัน ( ไม่ค่อยเพราะเท่าท่านเรนะคะ) .........................^OO^..........................
1 ตุลาคม 2547 20:27 น. - comment id 342374
^_____^ ซึ้งๆๆๆๆๆๆๆๆมากๆๆๆๆๆค่ะ
1 ตุลาคม 2547 23:43 น. - comment id 342493
ชมอักษรเป่าขลุ่ยไม่เป็นหรอกค่ะ .. คุณเรไรเป่าเป็นหรือเปล่าคะ .. หรือว่าเป่าขลุ่ยไม่เป็น .. สีซอเป็นอย่างเดียว .. ชมอักษรจะได้มานั่งฟัง .. 555 ..........................
2 ตุลาคม 2547 23:28 น. - comment id 342996
คุณ หญ้าคา ขอบคุณครับอย่าให้น้องคราง เมื่อขลุ่ยครวญเลยน่ะครับ เดี๋ยวจะคิดมาก คุณ เสี่ย ฯ ขอบคุณครับที่เข้ามาเยือน คุณ magic ไปฟังเพลง พระอภัยของคาราบาว น่ะครับ อิอิอิ คุณ ผู้เฒ่า ขอบคุณครับ สำหรับคำแนะนำ .. เป่าไม่เป็นครับขลุ่ย ไม่เคยหัดเลยครับ ท่าทางคงงั้นครับต้องเป่าอีกนาน ขิมก็แล้ว ระนาดก้แล้ว สงสัยต้องใช้วิธีมนุษย์ถ้ำ แล้วล่ะครับ. คุณ สาวดำรำพัน มาท่านเร อีกคนนึงอีก 5555 ขอบคุณครับ คุณ คนเมืองลิง ขอบคุณครับ นึกถึงเพลงลูกทุ่งเพลงนึงด้วยครับเสียงขลุ่ยครวญหวนมากับลม...... คุณ ชมอักษร ได้ครับ ซอพอได้ ถ้าจะฟังน่ะครับจะเล่นให้ฟัง แต่ผมใส่เสื้อสีแดงได้ไหมครับ แบบ กลัวๆน่ะครับ 555 @@@@@@@@@@@@@@ ขอบคุณอีกครั้งครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
