หน้าส่วนตัว
กลิ่นธูปและควันเทียน........................ก็คละเวียนและวนเคล้า
ควันล่องละปล่องเทา............................จรถึงจะตรึงฟ้า
แดดคล้อยจะคอยเหตุ.........................ชลเนตรละนองคา -
คราบเศร้ามิเบาซา.............................อุระซ่านจะรานทรวง
คือกาล ธ ขานเที่ยง.............................ฤจะเลี่ยง ฤ หลบลวง
แถวท่องมิต้องทวง..............................นรทั้ง ฤ ยังทาน
เริงชื่นระรื่นโชค.................................วรโลกอลังการ
เหลือเถ้าและเคล้าถ่าน.......................จะระเริง ณ โลกไหน
หัวโขน ก็บนหัว...................................กลยั่วกระหยิ่มใจ
หยิ่งเยี่ยงก็เกรียงไกร.........................สิหราชฉกาจเกรง
ข่มย่ำ ฤ ค้ำอยู่...................................ฤดิดูก็ดุจเพลง
ชื่นฉันท์ก็บรรเลง...............................ฤจะบั่นก็บรรลัย
ยืนกร่างระหว่างทาส..............................ฤ ผงาดระหว่างไท
กล้ำกลืนก็ยืนใกล้...............................มิเขย่งก็เล็งเห็น
หวังชื่นระรื่นชนม์...............................ตละคนก็คอยเป็น
ถูกถ้วนก็ควรเน้น..............................นะจะนำก็ธรรมนอง
เกียรติผลึกผนึกผา..............................มรณาก็หนึ่งทอง
ผองปกและยกย่อง...............................ตละอยู่ลุผู้เยาว์
วารสัตประวัติศาสตร์............................ตละลาดจรัสเนา
แบบอย่างมิบางเบา..............................ฤจะบังพลังเบน
ทางมอง ฤ ท่องใหม่..............................บถไหน ฤ ในเมรุ
ปราศปราณจะหว่านเวร.......................จรว่าย มิวายวัน
รัถยา 8 ต.ค. 2547 03:25 น. - ID 63127 
1613
5
0
8 ตุลาคม 2547 05:06 น. - comment id 346289
พุด..ตื่นมาตอนฟ้าสาง นาที่นี้บทเพลง*บรรเลงนิพพาน* กำลังครวญคร่ำ พุดนอนแต่หัวค่ำ และชอบตื่นมาฟังเสียงนกร้องในยามเช้าค่ะ มาเดินย่ำน้ำค้าง และดูดวงดอกไม้ในกล้วยยังมีหยาดน้ำค้างพราวจับราวเกล็ดเพชร ก่อนที่สายแสงแรกสืทองแห่งอรุณ อันอ่อนอุ่นจะหมุน มาสอนความจริงแห่งชีวิตว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง ต้องเสื่อมสลายไปตามกาลเวลาค่ะ เสมือนบทกวีนี้ ที่สถานที่แห่งนี้นั้น..เราทุกคนไม่มีวันหนีพ้นจริงๆค่ะรัถยา พุด..ตั้งใจ..จะมารจนาเรือง *เด็กผู้หญิงช่างฝันกับทองหลางริมทะเลแสนงามเพราะพุดฝันเห็น..ภาพงามกระจ่างมาก เห็นเด็กผู้หญิงบอบบางถักผมเปียผิวราว แพรไหมที่ชอบมานั่งเล่นใต้ต้นไม้ราวไม้สวรรคื ที่ชื่อปาริชาติ ที่ดวงดอกดาระดาดดกสะพรั่งแทบมองไม่เห็นใบค่ะ และไม่กี่นาที่ข้างน้าจะหลั่งไหลออกมาจากธารน้ำรักแห่ง ความทรงจำอันแสนหอมงามอย่างไร้ทำนบกั้น พุดจะรจนาสดค่ะ คอยติดตามนะคะ หากอยากสงสารซับน้ำตาให้เด็กหญิงน้อย ******** พุด..รักงานรัถยานะคะ ที่สอนให้เราทุกคนเข้าใจชีวิตเตือนแสะกิด ให้ใช้ชีวิตอย่าประมาทค่ะ พุดสมัครเป็นศิษย์ตั้งนานแล้ว ไม่เห็นรับสอนเลยค่ะ ขอใช้ดอกดวงใจเป็นสักการะพลีบูชาครู ได้มั้ยละคะ ด้วยรัก
8 ตุลาคม 2547 10:51 น. - comment id 346438
ผู้ชายคนหนึ่ง เคยเล่าให้ฟังว่า .. เคยเข้าไปนอนที่เมรุ แปลก !! พิลึก !! .. นั่นคือสิ่งที่อัลมิตราคิดในใจ คำอธิบายถัดมาก็มีสั้นๆว่า .. ก็ไม่มีที่นอน และที่นั่น จะต้องไปนอน นอนตอนนี้ซะเลย
8 ตุลาคม 2547 13:12 น. - comment id 346502
เกือบทุกคน...ก็ต้องไปนอนกันที่นั่นนะคะ ความจริงเมื่อถึงวันนั้น...จะนอนไหนก็คงไม่รับรู้แล้วเนอะคะ ใครจะยิ่งใหญ่เพียงใด...วันหนึ่ง...ก็จะกลายเป็นแค่อดีต... พี่รัน...ชอบฉันท์บทนี้จังค่ะ เรียกว่าฉันท์อะไรเหรอคะ... ........................................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
11 ตุลาคม 2547 01:21 น. - comment id 348400
พุด..ตื่นมาตอนฟ้าสาง นาที่นี้บทเพลง*บรรเลงนิพพาน* กำลังครวญคร่ำ พุดนอนแต่หัวค่ำ และชอบตื่นมาฟังเสียงนกร้องในยามเช้าค่ะ มาเดินย่ำน้ำค้าง และดูดวงดอกไม้ในกล้วยยังมีหยาดน้ำค้างพราวจับราวเกล็ดเพชร ก่อนที่สายแสงแรกสืทองแห่งอรุณ อันอ่อนอุ่นจะหมุน มาสอนความจริงแห่งชีวิตว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง ต้องเสื่อมสลายไปตามกาลเวลาค่ะ เสมือนบทกวีนี้ ที่สถานที่แห่งนี้นั้น..เราทุกคนไม่มีวันหนีพ้นจริงๆค่ะรัถยา พุด..ตั้งใจ..จะมารจนาเรือง *เด็กผู้หญิงช่างฝันกับทองหลางริมทะเลแสนงามเพราะพุดฝันเห็น..ภาพงามกระจ่างมาก เห็นเด็กผู้หญิงบอบบางถักผมเปียผิวราว แพรไหมที่ชอบมานั่งเล่นใต้ต้นไม้ราวไม้สวรรคื ที่ชื่อปาริชาติ ที่ดวงดอกดาระดาดดกสะพรั่งแทบมองไม่เห็นใบค่ะ และไม่กี่นาที่ข้างน้าจะหลั่งไหลออกมาจากธารน้ำรักแห่ง ความทรงจำอันแสนหอมงามอย่างไร้ทำนบกั้น พุดจะรจนาสดค่ะ คอยติดตามนะคะ หากอยากสงสารซับน้ำตาให้เด็กหญิงน้อย ******** พุด..รักงานรัถยานะคะ ที่สอนให้เราทุกคนเข้าใจชีวิตเตือนแสะกิด ให้ใช้ชีวิตอย่าประมาทค่ะ พุดสมัครเป็นศิษย์ตั้งนานแล้ว ไม่เห็นรับสอนเลยค่ะ ขอใช้ดอกดวงใจเป็นสักการะพลีบูชาครู ได้มั้ยละคะ ด้วยรัก พุด..ผุ้ชอบอุษาฟ้าสางค่ะ ......ขอบคุณมากนะคุณพุดที่เข้าใจความหมายในงานนี้ แต่ว่า ไม่บังอาจ หรือมีความสามรถที่จะสอนใครได้เพียงความรู้แค่หางอึ่ง นะ อิอิ
11 ตุลาคม 2547 01:24 น. - comment id 348404
ผู้ชายคนหนึ่ง เคยเล่าให้ฟังว่า .. เคยเข้าไปนอนที่เมรุ แปลก !! พิลึก !! .. นั่นคือสิ่งที่อัลมิตราคิดในใจ คำอธิบายถัดมาก็มีสั้นๆว่า .. ก็ไม่มีที่นอน และที่นั่น จะต้องไปนอน นอนตอนนี้ซะเลย จาก : รหัสสมาชิก : 2189 - อัลมิตรา ไปไม่กลับ หลับไม่ตื่น ฟื้นไม่มี หนีไม่พ้น นะคุณอัลมิตรา เหลือแต่ความดีและไม่ดี ที่จะฝากไว้ ขอบคุณมากนะคุณอัลมิตรา
11 ตุลาคม 2547 01:27 น. - comment id 348405
เกือบทุกคน...ก็ต้องไปนอนกันที่นั่นนะคะ ความจริงเมื่อถึงวันนั้น...จะนอนไหนก็คงไม่รับรู้แล้วเนอะคะ ใครจะยิ่งใหญ่เพียงใด...วันหนึ่ง...ก็จะกลายเป็นแค่อดีต... พี่รัน...ชอบฉันท์บทนี้จังค่ะ เรียกว่าฉันท์อะไรเหรอคะ... ........................................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน . จาก : รหัสสมาชิก : 7877 - ลี่...ชวนมาเยือน .....เขาน่าจะเรียกกันว่า อินทรวิเชียรฉันท์นะ ลี่ อิอิ ก็เขียนไปแบบนั้นละ แต่อืม เมรุ ก็รออยู่ข้างหน้าจริงๆ นะ อิอิ .
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
