กลอนบทเก่า.....

โชค ปวีณา

สักวาหน้าหนาวพราวด้วยหมอก...
อยู่บ้านนอกหนาวแท้ไม่แพ้ไหน....
โอ้...หน้าหนาวช่างยาวนานปานสิ่งใด...
ข้าหนาวกายหนาวใจไม่ลบเลือน...
เฝ้าคิดถึงรำพึงถึงที่รัก....
ก่อนสุขนักบัดนี้ไม่มีเหมือน...
จรจากนางร้างไกลไปหลายเดือน...
นางลืมเลือนแต่ข่ายังฝังใจจำ...
วอนลมหนาวส่งข่าวคราวให้นางรู้...
ข้าอุ้มชูรักไว้จนใจช้ำ....
วอนลมพาวาจาซึ้งเพียงหนึ่งคำ....
ฝากเตือนย้ำว่าคิดถึงจึงมีเธอ...
ตราบใดที่หน้าหนาวคงหนาวอยู่....
อยากให้รู้คงรักเธอเสมอ...
ตราบใดที่ลมหนาวคงพัดมาเจอ....
ข้าก็คงคิดถึงเธอเสมอเอย....				
comments powered by Disqus
  • ทิกิ_tiki 4895ยังไม่ลงทะเบียน

    17 ตุลาคม 2547 02:41 น. - comment id 352397

    รู้สึกหนาวๆนิดหน่อย อิอิ
  • มารน้อย

    29 ตุลาคม 2547 21:00 น. - comment id 359830

    สักวาหน้าหนาวพราวด้วยหมอก...
    ใจฉันท่องทอดกายไร้จุดหมาย
    ท่ามกลางผู้คนที่มากมาย  
    ลมหนาวพัดกรีดกรายเย็นยะเยือก 
         
    
        กวีบทเก่าร้อยพันถูกขับขาน 
    หรืออีกกี่หมื่นล้านฤาหาย 
    อาลัยรักคิดถึงแทบเจียนตาย 
    อีกกี่หนาวอีกกี่หมอกไม่หายไป
    
    
    *** มารน้อยแวะมาทักและเป็นกำลังใจให้น่ะคะ 
    ก็อยากรู้จักคุณ โชค เช่นกัน  
    pb880@hotmail.com 
    online ตลอดคะ add มาคุยกันก็ได้นะคะ  **
    
    
  • โชค ปวีณา

    3 พฤศจิกายน 2547 14:01 น. - comment id 362938

    เหอะๆ
    ขอบคุณมากครับ
    คุณมารน้อย
    add เมลล์คุณไว้แล้ว
    แล้วเจอกันนะครับ
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน