จดหมายที่ยังไม่มีใครตอบ....

โชค ปวีณา

ถึง Shay 
ความงามของคุณคือสิ่งที่ผมมองเห็น...
เช่นเดียวกับชายอื่นที่ได้เห็นคุณ....
มันเป็นความประทับใจแรกของผมที่มีต่อคุณ
แต่ก็ไม่ใช่เหตุผลที่จะนำผมไปสู่คุณ...
ผมยอมรับว่าผมมองคุณในบางครั้ง  
เช่นเดียวกับที่ผมเผลอมองผู้หญิงสวยคนอื่นๆ   
ผมมักจะเดินผ่านไป  ไม่ได้เข้าไปทักทายเช่นเดียวกัน
อาจเป็นเพราะผมไม่มั่นใจในตัวเอง  หรือด้วยเหตุผลใดก็แล้วแต่
แต่ยิ้มของคุณ...  มันเหมือนผมเห็นทางไปสู่คุณ
และผมก็ก้าวเดินไปในทางสายนั้น...
ผมยินดีที่ได้รู้จักคุณ  ศิลปินผู้เลอโฉม...
ผู้ที่สอนผมให้วาด...วาดภาพความรักที่สวยงามขึ้นอีกครั้ง
มันอาจจะดูมากไปสำหรับรอยยิ้มที่เป็นมิตรของคุณ
ทำให้ผมคิดไปไกลขนาดนั้น
รักเอ๋ย...รัก... ผมจึงกลายเป็นเด็กน้อยงอแงอย่างนี้....
ไม่รู้จักโตเสียที.....
คุณดีกับผมมากผมคิดไปไกล....
พอผมรู้ว่าคุณมีใครอยู่แล้วผมจึงสงสัย....
พอผมรู้ว่าคุณก็ดีกับคนอื่นแบบนี้เช่นกัน ผมยิ่งสงสัย...
คุณเป็นคนหลายใจหรอกหรือ....
วันนี้ผมได้รู้แล้วว่า...คุณดีกับทุกคนและเป็นเจตนาที่บริสุทธิ์
สมมติว่าผมมีคำพูด 100 คำ ผมสามารถพูดกับออยได้ 100 คำ
ออยเป็นเพื่อนผม...ผมไม่ได้คิดอะไร
สมมติว่าอีก 100 คำ เป็นของคุณ
คุณจะได้ยินจากผมเพียง 60 คำ...
อีก 40 คำมันมากเกินกว่าที่จะพูดกับเพื่อน...
และคุณกับผมก็เป็นเพื่อนกันไม่มากไปกว่านั้น...
เป็นเพราะผมคิดมากไปแล้ว...
ผมยังไม่แข็งแรงพอ....
ผมอยากขอร้อง...
อย่าคิดว่าผมทำเพื่อหวังสิ่งใดสิ่งหนึ่ง...
ผมทำเพื่อคุณเท่าที่เพื่อนคนหนึ่งพึงได้รับ...
อยากจะขอโทษคุณ...
ช่วงนี้ผมยังสับสนอ่อนไหวไปตามเรื่องคนไม่แข็งแรงพอ
อย่าได้คิดอะไรเลย...
ผมดีใจที่ได้รูจักคุณ....
และจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป				
comments powered by Disqus
  • มารน้อย

    26 กันยายน 2547 15:33 น. - comment id 77484

    เขียนได้น่ารักดีน่ะคะ  
    
    เป็นกำลังใจให้น่ะ
    
    ** มารน้อยแวะมาทักเจ้าค่ะ **
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน