เจ้านกยางย่างเขย่งกระย่องกระแย่ง รอยระแหงริมหนองเพียงมองหา หวังได้งมกุ้งหอยแลปูปลา เป็นภักษาหากินไปวันวัน ขยอกเหยื่อเหลือปากไปฝากลูก แยกกระดูกเนื้อสัตว์เจ้าจัดสรร ลูกยังเล็กอ่อนเยาว์มิเท่าทัน กระดูกนั้นติดคอทรมาน ตะวันส่องแผดเผากลับเข้ารัง เสียงลูกดังร่ำหาหิวอาหาร แม้แสนเหนื่อยห่างคำคิดรำคาญ รีบลนลานคลอเคล้าพะเน้าพะนอ ขย้อนเนื้อเสาะหาเอามาฝาก ลูกอ้าปากร้องแข่งแย่งกันขอ จะงอยปากส่งอาหารลงผ่านคอ ให้ลูกรอขอโทษอย่าโกรธเลย อิ่มอาหารลูกหลับตัวพับอ่อน ยามลูกนอนคุดคู้มิอยู่เฉย ออกสำรวจรอบรังเหมือนดังเคย กลัวอาจเผยศัตรูเห็นจะเป็นภัย คาบใบหญ้าปิดปังซ่อนรังหลบ มิให้พบเห็นหาที่อาศัย ศัตรูผ่านลูกน้อยเจ้ากลอยใจ คงเติบใหญ่ ภัยพาลนั้นผ่านลา เป็นรักแบบกระชับฉบับเด็ก รักเล็กเล็กตรึกตรองควรมองหา ทุกซอกมุมรักซ่อนในโลกา แม้ปักษารู้จักความรักเอย..@
ผู้เฒ่า 9 พ.ย. 2547 23:50 น. - ID 65224 
1255
17
0
10 พฤศจิกายน 2547 00:10 น. - comment id 367034
อืม... ต้นไม้ก็รู้จักความรักด้วยใช่ไหมครับ
10 พฤศจิกายน 2547 00:40 น. - comment id 367067
กำลังจะไปนอนพอดี..เห็นคุณก่อพงษ์ถาม ต้องตอบครับ...ผมไม่รู้ว่าต้นไม้รู้จักความรักหรือเปล่า...แต่ผมคุยกับต้นไม้อยู่บ่อยครั้ง... เวลาคุยก็เอามือลูบคลำ..เวลาจะตัดกิ่งผมก็บอกเค้า..ขอดอก ขอลูกกิน..รดน้ำ ใส่ปุ๋ยให้เค้า เวลาลมพัดเบาๆ กิ่งเค้าไหวๆ ยังเคยจินตนาการบ่อยๆ ว่าเค้าคุยกับผม... แล้วคุณก่อพงษ์ อย่าไปบอกใครนะครับ เดี๋ยวคนจะว่าผมสติไม่ดี..ดึกแล้วพักผ่อนนะครับ ขอให้นอนหลับฝันดี สวัสดีครับ...
10 พฤศจิกายน 2547 00:44 น. - comment id 367073
....ผมว่าน่ะครับ... ดีแล้วที่เราฟังภาษานกไม่รู้เรื่อง ...ถ้าฟังเสียงนกเสียงกา รู้ว่ามันพูดอะไรกัน.. คงไม่เป็นอันทำอะไรแน่ @@@@@@@@@@@@ ได้อาศัยใบบังเหมือนขังไว้ พอเติบใหญ่ก็จากจรร่อนถลา บินหลบลี้หนีภัยในนภา เจ้าปักษาได้ยินยงคงเผ่าพันธ์ @@@@@@@@@@@@
10 พฤศจิกายน 2547 01:16 น. - comment id 367104
เป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ในสัมผัส ให้รู้จัดสิ่งสรรมั่นห่วงหา แม้เป็นนกน้อยน้อยร้อยอุรา ยังรู้จักห่วงหาลูกยาใจ *-*เป็นความรักที่น่าทะนุถนอมยิ่งนักเลยค่ะ อ้าว ลืมกระพริบตาอีกแล้วค่ะอาจารย์ กระพริบตาสามครั้ง และราตรีสวัสดิ์เลยนะค่ะ อิอิ กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
10 พฤศจิกายน 2547 08:17 น. - comment id 367177
..เรน.. คิดถึง.. มามี้...
10 พฤศจิกายน 2547 09:44 น. - comment id 367228
น่าหดหู่คู่นกร่วงตกผล็อย ต้องล่องลอยคอยคู่มิรู้หาย ระหกระเหจากรังซังกะตาย คู่เคียงกายตายไปไม่อาจทน คงหมดแรงพร้อมแสงอาทิตย์ส่อง ได้เพียงท่องล่องลอยไปทั่วไพรสณฑ์ ดูเศร้าหมองกว่าผองเพื่อนเคียงเรือนตน อยากยินยลน้องนุชสุดหัวใจ เหมือนตัวพี่ที่พรากไปจากน้อง เคยประคองน้องขวัญมิหวั่นไหว แต่บัดนี้พี่จากแดนไปแสนไกล เพียงคงไว้แค่รูปเพื่อลูบโลม จะหวนกลับก็ยากนักน้องรักเอ๋ย ดุจทรามเชยหวังเอื้อมให้ถึงโสม จะไขว่จะคว้าเท่าไรได้แค่ลม ได้เพียงทุกข์สองปมไม่สมปอง อิอิ เมกขอเปรียบนก กับ รัก นะครับท่านอาจารย์ ฮิๆๆๆ ชีวิตเมกขาดรัก เหมือน ขาดใจครับ คิก คิก ยายเรนบร้า มาบ่นคิดถึงมี๊ไรที่นี้ย่ะหล่อน เชอะ.. ทีอยู่กับมี๊ กับไม่เชื่อมี๊ ที่นี้ทำเป็นบ่นถึง ซิ๊!!! +-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+
10 พฤศจิกายน 2547 09:51 น. - comment id 367238
แวะมาเยี่ยมครับ ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้เขียนก็เลยเข้ามาอ่านก่อน รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
10 พฤศจิกายน 2547 10:32 น. - comment id 367268
สวัสดีค่ะ...คุณครู อ่านแล้วมะกรูด คิดถึงแม่จังค่ะ...คุณครู ู~__~
10 พฤศจิกายน 2547 10:49 น. - comment id 367281
ที่บ้านเสื่อกกนะคะ..มีนกมากๆ ต่างๆ พันธ์มาอาศัยอยู่ค่ะ ตอนเช้าๆ ก็สมมุติว่าเรากำลังอยู่ในป่า เพราะเสียงนะมันจะร้องจุ๊บ จิ๊บ ๆ คอยปลุกเราให้ตื่น แต่ที่ไม่ชอบที่สุดก็คือนกพิราบค่ะ..มันมาเกาะและขี้ไว้จนสกปรกไปหมด ในที่สุด..ก็ต้องใช้หนังสะติ๊คค่ะเพื่อไล่มัน (ใจร้าย) ก็แค่ไล่เท่านั้น มีรังนกอยู่มากมายตามต้นไม้ เช่นต้นมะม่วง ต้นปีบ หรือกระท้อน บ้านหลังนี้อบอุ่นนะคะ เพียบค่ะ แมวก็เคยหลงมาให้เลี้ยง ผึ้งก็มี ต่อก็มา งูก็เลื้อยมาให้เห็นบ้างพอเป็นกระสาย กระทั่ง...วันหนึ่งก็มีตัวหนึ่งมาหา ครูผู้เฒ่าเดาไม่ออกหรอกค่ะ....อิ้ อิ้ (ขออนุญาตเก็บไว้เฉลยวันหน้านะคะ) ที่คิดไว้...ถะ...ถูกกกกกกต้องแล้วครับบบบบบ สวัสดีค่ะ
10 พฤศจิกายน 2547 11:45 น. - comment id 367337
แถวบ้านมีนก..กางเขนตัวนึง กุ้งมักเห็นมันในตอนเช้าของวันเสาร์-อาทิตย์ เสมอ..วันธรรมดากุ้งจะออกมาแต่เช้า ไม่เจอมันค่ะ.. ใจคิดว่ามันคงหาคู่อยู่....หรือบางทีมันอาจจะเหงาเพราะคู่มันจากไปก็เป็นได้... ..
10 พฤศจิกายน 2547 11:47 น. - comment id 367340
เมื่อตอนเป็นวัยคนอง เคยล่ากระรอกยิงนกมาแกงกินกันนึกย้อนแล้วเศร้าเราทำลายนกไปมากนกกระยางกกลูกอย่างในกลอนยังเคยยิงด้วยปืนลูกซองเข้าไป ได้ตัวหมดทั้งรังรวมทั้งพ่อมันซึ่งเกาะอยู่ใกล้ ๆด้วย ก็แค่กินอร่อยมื้อเดียวเดี๋ยวนี้เลิกราไม่นานแล้ว อโหสิกรรมกันเถอะนะ สำนึกผิดแล้ว เรื่องต้นไม้รู้ภาษา เคยอ่านพบว่าเขาเปิดดนตรีให้ต้นไม้ฟังจะเจริญงอกงามดีกว่า และเคยได้ยินเรื่องเล่า เกี่ยวกับตำนานของกลอง คนมีความทุกข์ ไปพูดระบายให้ต้นไม้ใหญ่ฟัง นาน ๆ เข้า ต้นไม้นั้นถูกตัดเอามาทำกลอง เวลาตีกลองนั้นจะปรากฏเสียงดังโหยหวนสะเทือนอารมณ์ยิ่งนัก อิอิ
10 พฤศจิกายน 2547 12:45 น. - comment id 367389
เอ่อ...อุ๊ ม่ายมีไรเล่าค่ะ แวะมาอ่านค่ะ.... ปายนอนก่อนนะคะ ปวดหัวมากเลยค่ะ ครูคะการบ้านอิกสัก2-3วันนะคะ ม่ายหวานยเลยค่ะ พักนี้มีแต่เรื่องปวดหัว คิดไรไม่ออกเลยค่ะ..คง ม่ายว่ากันนะคะ
10 พฤศจิกายน 2547 12:59 น. - comment id 367405
เจ้านก...อาจกำลังคิดว่า... ถ้าคนเราพูดได้แบบนก...เราก็จะเข้าใจเค้ามากกว่านี้... (^_^ วันนี้ขอป่วนนิดนึงนะคะ) ........................................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
10 พฤศจิกายน 2547 13:18 น. - comment id 367419
คุณเรไร..ขอบคุณครับ..ผมว่าดีนะ ถ้านกพูดได้แบบคน คุณจะได้ใช้ฝาก คำรัก..ไปหาคนที่คุณรักไง..แบบนี้พ่อขุนแผนต้องชอบแน่.. คนไร้เงา ขอบคุณครับ ความรักมีอยู่รอบตัวเรานั่นแหละ เพียงแต่บางทีเราไม่ได้สนใจค้นหาตรงนั้น มันก็เลยผ่านไป.. กำลังจะแอบชมพ่อขุนแผนสักหน่อย..ต้องแอบกลัวคนร้องไห้..พอดีอ่านไปถึง โสม-ลม-ปม ..ใช้ไม่ได้พ่อคุณ สระเสียงสั้นจับยาว...แต่นิดนึง ต้องบอกว่า เขียนได้ดีจริงๆ ตั้งใจหน่อย จะได้มาช่วยผมแนะนำเด็กๆบ้าง... คุณบินเดี่ยวฯ ขอบคุณครับ ทำงานมากๆรักษาสุขภาพนะครับ.. คุณมะกรูด..ขอบคุณครับ ท่องไปถึงไหนแล้ว อย่ากลัวเขียนผิดครับ อย่ากลัวผมตำหนิ เบื่อกลอนแปด ว่างๆจะเขียนกลอนเปล่า บ้าง ผมก็สนับสนุนนะครับ ไม่ว่าอะไร เพราะความฝันของคนเรา ไม่มีกรอบใดกักขังได้หรอกครับ.. คุณกอกก ขอบคุณครับ..ยังนึกไม่ออกว่าตัวอะไร มาหาคุณ...นกพิราบควรไล่ครับ เป็นนกอันตรายที่อ่อนไหวกับเชื้อไวรัสมาก แต่คงไม่ถึงกับต้องทำร้ายชีวิตเค้า เลี้ยงแมวมากๆ นกจะไม่มา เลี้ยงหมามากๆ แมวจะไม่อยู่..เลือกเลี้ยงเอานะครับ.. คุณกุ้งฯ..ขอบคุณครับ..ตอนเด็กๆ ผมยิงนกกระจิ๊บ สีเหลืองๆ ตายไปตัว หลายสิบปีแล้ว ผมยังจำนกตัวนั้นได้..และก็เป็นนกตัวเดียวเท่านั้นที่ผมกระทำถึงแก่ชีวิต..คุณอยากให้นกพูดรู้เรื่องแบบคุณมั้ย.. คุณฤกษ์ ขอบคุณครับ เมื่อไม่นานนี้ฝรั่งเขาวิจัยเรื่องต้นไม้ มีความรู้สึกไหม..เขาเอาแพะหรือแกะ ผมจำไม่ได้ ไปฆ่าตรงต้นไม้นั้น..ตอนที่สัตว์ มันร้องกลัวตาย ต้นไม้จะไหวๆ เขาวัดแรงสะเทือนได้ ร้องทีต้นไม้ก็ไหวที สัตว์ร้องนานๆ ต้นไม้สั่นเลย ฝรั่งเขาเลยบอกว่า ต้นไม้นั้นมีพลังงาน มีชีวิต.... แต่เมื่อ สองพันกว่าปีก่อน..พระพุทธองค์ บอกศิษย์ของท่าน..อย่าพรากของเขียว..ศาสนาเราเป็นวิทยาศาสตร์ครับ..เชื่อว่าเดี๋ยวนี้คุณฤกษ์คงเลิกฆ่าแล้ว ดีแล้วครับสุขใจเราด้วย คุณสาวดำฯ อ่านคำตอบของมะกรูดนะ..ผมตอบแบบเดียวกัน..ลองหาเพลงมาเขียนครับ เพลงที่เราชอบ.. ตัวซน ยังไม่ตอบนะ สวัสดีทุกท่านครับ..
10 พฤศจิกายน 2547 16:52 น. - comment id 367522
เข้ามาอ่านงานงามค่ะ...ธรรมชาติเป็นสื่งที่มีค่ามากค่ะ...ทุกสื่งทุกอย่าง..อาจสื่อถึงกันได้..ด้วยใจต่อใจ..เพราะ..ใจเป็นพลังงานอย่างหนึ่งที่เราเรียกว่า...พลังจิต..ไงคะ..สัตว์..ตันไม้..สามารถสื่อถึงกันได้ค่ะ...(เป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ)
10 พฤศจิกายน 2547 18:16 น. - comment id 367564
อ่านกลอนนี้แล้วนึกถึงสารคดีที่ช่อง animal planet ครับท่านผู้เฒ่า แม่นกป้อนอาหารลูกนก แบบว่าแหย่ปากเข้าไปในปากลูกนกลึกมาก ^o^
10 พฤศจิกายน 2547 20:21 น. - comment id 367631
หน้าส่วนตัว
..เรน.. ไม่ใช่เด็ก เกเร.. สักกะหน่อย ...
มัย ต้องถูก ลงโทษ .. ด้วยคะ...
..
เรน คงต้อง ..หัด .. เข้าใจคนอื่น ..อย่างที่สหายคุณลุง.. บอก..ใช่ปล่าวคะ..
....
ก็.. แค่ เรน อิจฉา.. ศิษย์พี่เมก..
ถูกชม .. ดูดิคะ ..
ยิ้ม ..ไม่หุบเล้ ย..
ฮึ! ..
( ..ตอนนี้ ..เรน ก็ กำลังหัด..นะคะ)
10 พฤศจิกายน 2547 22:20 น. - comment id 367702
ธรรมชาติช่วยบอกสอน ทุกบทตอนต้องเรียนรู้ แกล้งเฉยละเลยดู เหลืออยู่วิ่นสิ้นไม่นาน มาเป็นกาพย์กลอนตามระเบียบครับ
10 พฤศจิกายน 2547 23:54 น. - comment id 367774
ขอบคุณครับ คุณราชิกา..ผมไม่รู้เรื่องพลังจิตหรอกครับ แต่มั่นใจว่า ผมน่าจะคุยกับต้นไม้รู้เรื่อง คุณเป็นหมอ คงไม่คิดจับผมส่ง ร.พ.ประสาทนะ คุณex..ขอบคุณครับ เฉพาะบทนั้นบทเดียว สองชั่วโมงกว่าครับ กว่าจะให้เห็นภาพจะงอยปาก ส่งอาหารลงลำคอลูกนกได้ชัดเจน.. ขอบคุณครับ คุณชัยชนะ ยังมีเวลามาทักทายกันได้นะครับ ผมเห็นที่เรื่องยาวเหยียด.. ตัวซน..เราจบการสนทนาแล้ว เหนื่อยจัง ..เขียนกลอนบ้างนะ อย่ากังวลอะไรเลย เรายังใหม่ก็ค่อยๆเขียนไป... สวัสดีทุกท่านครับ
11 พฤศจิกายน 2547 11:51 น. - comment id 367922
คุณลี่ ขอบคุณครับ..มองไม่เห็นสงสัยส่งข้อความชนกัน..ถ้าคุณเป็นนก คิดว่าอยากบอกอะไรกับมนุษย์ครับ...สวัสดีครับ
11 พฤศจิกายน 2547 14:33 น. - comment id 368053
แวะมาเยือนสำนักท่านผู้เฒ่า อิอิ ได้หลายอย่างกับไปมาไม่เสียเปล่านิเรา งามครับงามมาก
แก้วประเสริฐ.
11 พฤศจิกายน 2547 18:26 น. - comment id 368224
ขอบคุณครับ คุณแก้วประเสริฐ..ไปแอบอ่านธรรมะอยู่บ่อยครั้ง..แต่ไม่ค่อยได้แสดงตัว อายครับ อายุมากแล้ว เรื่องธรรมะไม่ค่อยชำนาญ
สวัสดีนะครับ...
13 พฤศจิกายน 2547 19:51 น. - comment id 369597
สวัสดีค่ะคุณครู มาสายประจำค่ะครูแต่ศิษย์ก็ติดตามผลงานเสมอค่ะ ตอนนี้ลิงเจ็บค่ะไปก่อนนะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
