. คนกวาดถนน .

ผู้เฒ่า

ก่อนไก่โห่ จวนเวลา อุษาสาง
ขยับร่าง เหมือนจะลุก หัวซุกหมอน
บิดขี้เกียจ ตัดพ้อ จะขอนอน
ยังอาวรณ์ หมอนที่ฉ่ำ คราบน้ำลาย
แต่พอนึก ถึงงาน พาลสะดุ้ง
คงจะยุ่ง งานใหญ่ ถ้าไปสาย
ใบหน้ายักษ์ นั่นเล่า กับเจ้านาย
ทะลึ่งคล้าย มองเหมือน เป็นเพื่อนกัน
ต้องรีบลุก ปลุกร่าง ให้สร่างง่วง
โดดไปจ้วง น้ำอาบ ล้างคราบฝัน
ฟอกสบู่ ออกแรง แปรงซี่ฟัน
ผิวปากลั่น เสร็จไม่สาย สบายองค์
สวมชุดเก่ง สีดำ ตามตำแหน่ง
สะพายแล่ง ตะกร้า ที่ใส่ผง
หยิบไม้กวาด พาดบ่า ท่าบรรจง
ร้องเสียงหลง เพลงหมอลำ ที่ชำนาญ
เดินลัดเลาะ เกาะกลาง หว่างถนน
ฟ้าเบื้องบน รัศมี สุรีย์ฉาน
เริ่มวันใหม่ ถนนเก่า ที่ยาวนาน
เป็นเขตงาน รับดูแล แล้วแต่นาย
กวาดขยะ ใครกัน ขยันทิ้ง
รถก็วิ่ง ขวักไขว่ น่าใจหาย
ต้องอาบเหงื่อ ต่างน้ำ จนฉ่ำกาย
เป็นคนขาย หยาดเหงื่อ ก็เพื่อเงิน
เพียงชิวหา ยามลิ้ม พออิ่มท้อง
มิหมายมอง สิ่งสูง ปานเขาเขิน
เป็นคนเล็ก ในนิยาม ความเจริญ
ยังเพลิดเพลิน งานมิท้อ ฉันก็คน
เสร็จจากงาน โซเซ กลับเคหา
หมดเวลา ทำงาน กวาดถนน
สร้างความสุข สรรหา ประสาตน
แต่ตั้งบน ตำแหน่ง แห่งศิลธรรม
ชีวิตหนึ่ง แม้นน้อย ด้อยวาสนา
แต่มีค่า ต่อเนื่อง ใช่เรื่องขำ
ถ้าขยะ มากล้น ขาดคนทำ
คงคลาคล่ำ สกปรก รกทั้งเมือง
สังคมคน หลากหลาย ความหมายต่าง
แต่หนทาง เกี่ยวพัน อนันต์เนื่อง
ชีวิตคน ต่างมุ่ง ความรุ่งเรือง
เฉพาะเรื่อง ความคิด นั้นผิดกัน
ถ้าไม่แข่ง แบ่งรัก รู้จักคิด
เลิกยึดติด ตัวตน ให้คนหยัน
ต่างชีวิต หยุดแข่ง คอยแบ่งปัน
รู้เท่าทัน ความอยากดี ทิ้งที่มา
งานทุกอย่าง งดงาม มีความหมาย
แม้นต่างสาย งานแผก ใช่แยกค่า
อันศักดิ์ศรี ของคน บนโลกา
ต่างหน้าตา ค่ามิต่าง ระหว่างคน..@