หน้าส่วนตัว
บันทึกวิปโยคครั้งหนึ่งโลกแหลกสลาย
เกิดขึ้นเมื่อความตาย.. พรากเจ้าไปจนไกลตา
มองแสงจันทร์กระจ่างเงาสว่างผิวธารา
หลังม่านชลนา. ยิบระยับสะเทือนใจ
หาดทรายกับสายลม. ความขื่นขมที่อ่อนไหว
ขุนเขาที่ยาวไกล.. ผนึกในจินตนาการ
แมกไม้ความรู้สึก เร่งสำนึกให้ขับขาน
ปลดปล่อยรอยร้าวราน .บันทึกผ่านอักษรา
มหาสมุทรแม้นลึกล้ำ มิเท่าคำจำนรรจา
ถ้อยคำพรรณนา ทรงคุณค่าให้จดจำ
เสียงแผ่วเคยแว่วหวาน ยังกังวานคอยตอกย้ำ
กี่ครั้งและกี่คำ เป็นลำนำประจำใจ
ปีเดือนที่เลือนลับ มิหวนกลับคืนมาใหม่
เพียงภาพสนิทนัย . ตรึงรอยช้ำให้กล้ำกลืน
ครืนครืนเสียงซัดสาด ..ป่าวประกาศว่ายังตื่น
ทะเลทุกวันคืน มันก็ตื่นอยู่ร่ำไป
ดวงกมลของคนเศร้า เก็บภาพเก่าตรึงดวงใจ
สุดสิ้นอายุขัย ประหนึ่งคลื่นกลับคืนรอย
ครบรอบหวนรำลึก เปิดบันทึกคำเรียงร้อย
จดจำคำว่า.คอย. ชั่วชีวิตนิจนิรันดร์@
@ไม่ว่าคุณจะ.คอย.อยู่ที่ไหน..สักวันผมจะไปหา..
แม้ไกลสุดฟากฟ้าถึงเวลาผมจะไป@
เพราะรู้ว่าอยู่ใกล้.. ลมหายใจสายสัมพันธ์
คือที่เรามีกัน.. เธอกับฉันตลอดมา
ทุกอย่างแม้นผ่านผัน .. แต่ในฝันทุกเพลา
ลืมตาหรือหลับตา...ความคิดถึงเพียงหนึ่งเดียว.@
ทุกคนย่อมมีสิ่งที่ควรจดจำ..สำหรับเราไม่มีสิทธิ์เลือก
.และไม่ต้องการเลือก..ในวันหนึ่ง..ที่เรามีความรู้สึกยากจะลืม..
เรื่องนี้เริ่มเขียนตั้งแต่ที่วังแก้ว..ความจริงคาดไว้ว่าจะยาว..
เพื่อเก็บไว้ในอนุสาวรีย์แห่งใจ ประจำปี..แต่เนื่องจากภาระมาก
แต่เมื่อคิดจะเขียนนานแล้ว..ก็เลยต้องเขียนสักนิด.เพื่อระลึก
ถึงวันนี้..17มิ.ย2521..เพื่อเจ้าของ..สร้อยหิน.ในคอ..
ถ้าไม่จำเป็น ผมไม่เคยถอด..และรับรู้อยู่เสมอ
คุณคอยมอง และให้กำลังใจผม..อยู่ตลอดเวลา..
สร้อย
สร้อยหินสี สวมคอ..หมายต่อรัก
มั่นคงนัก ชั่วฟ้า..ดินสลาย
สร้อยคงคอ รักอยู่..มิรู้คลาย
คอห่างกาย จึ่งขาดสร้อย..ที่ห้อยคอ
สองมือสวม ใส่สร้อย..ละห้อยหา
ภาพตรึงตรา มิวาย..เพราะสายศอ
แม้สวรรค์ บั่นรัก..คิดจักรอ
เพื่อสานต่อ พิศวาส..ทุกชาติเจอ
สัมผัสรัก ส่งมอบ..จากขอบฟ้า
รับรู้ว่า คอยดู..อยู่เสมอ
ณ.วันนี้ โลกของฉัน..นั้นขาดเธอ
น้ำตาเอ่อ ทุกครา..มองฟ้าไกล
สร้อยยังสวม ติดคอ..รอเจ้าของ
ถึงคราต้อง ตามส่ง..อย่าสงสัย
ถึงเวลา พบกัน..ฉันจะไป
ยื่นสร้อยให้ กับเธอ..พร้อมเจอกัน..@
กลอนเรื่องนี้ เคยลงแล้วครั้งหนึ่ง..
แต่นับไม่ได้..สำหรับใจที่ไม่เคยลืม.
ผู้เฒ่า 17 มิ.ย. 2548 23:17 น. - ID 77427 
2596
16
0
18 มิถุนายน 2548 20:31 น. - comment id 480922
..คุณลุง..บอกเรนว่า....หากเรน.. ไม่ชอบภาพ .. เรนก็..เปลี่ยนได้.. คุณลุงสัญญา.. กับเรน..แล้วนะคะ ....
แป๊ปเดี๋ยว .. เรนจะเปลี่ยนภาพ.. ก็..เพราะ .. เรนไม่ชอบ..นะดิคะ .
. ซาแว้ป.. แป๊ปปเดี๋ยว....
.. กี้.. เรนโพสกลอนใหม่ ..ด้วยนะคะ..
แบบเรน.. อยากให้คุณลุง..เข้าไปอ่าน.. และ..แนะนำ..เรนด้วย.. นะคะ..
.. เรน.. ขอบคุณค่ะ.. แว้ปป .. รอบที่แปดร้อย ..อิอิอิ ..
17 มิถุนายน 2548 23:34 น. - comment id 481123
บันทึกอักษรา เปรียบดั่งว่าค่าหัวใจ จรจากมิจากไกล ยังมั่นไว้ใจเคียงครอง บันทึกอักษรา เสนอมาเพื่อสนอง หัวใจที่ใฝ่ปอง ยังเฝ้าร้องเรียกร้องคืนสวัสดียามดึกค่ะอาจารย์ หนูเอาชามะนาวมาฝากค่ะ อิอิ ราตรีสวัสดิ์แล้วด้วยนะค่ะ อิอิ
18 มิถุนายน 2548 00:38 น. - comment id 481147
มาอ่านด้วยความรู้สึกเศร้าค่ะ ขอเอาบทนี้มาวางนะคะ ฝากคำรักร่ำรำพัน วิโยคโศกศัลย์ หัวใจแหลกยับอับปาง รักแรมร้างเลยฝันคว้าง เธอเลื่อนลอยร้าง สุดรั้งสุดคว้าอาลัย เธอพรากจากลาจากไกล จำลาฝากไว้ แค่เสี้ยวเศษเถ้าความจำ สร้างฝันทอถักลำนำ ตอกย้ำเติมคำ เติมใจเตือนตนเตือนตรา ล่วงผันวันคืนตื่นตา รอยเล่ห์สิเน่หา แนบแน่นแก่นใจไม่เลือน ตอกติดย้ำใจไว้เตือน หลับตื่นเสมือน รูปรอยรักเหลือเจือจาร นับจากวันนี้อีกนาน คำกล่าวเล่าขาน ยังเหลือในห้วงดวงใจ วันเดือนผ่านปีผ่านไป ยังจำจดไว้ ในจำในรักสลักลง
18 มิถุนายน 2548 01:19 น. - comment id 481149
.. เธอรับรู้ ผมเชื่อเช่นนั้น
18 มิถุนายน 2548 08:42 น. - comment id 481166
ไพเราะจน...ไม่มีคำบรรยายค่ะ...
18 มิถุนายน 2548 09:13 น. - comment id 481169
ความคิดถึงเป็นยาทางใจที่ทำให้ไม่ลืม
18 มิถุนายน 2548 10:24 น. - comment id 481182
เก็บคืนวันลำลึกนึกถึงเจ้า พี่คอยเฝ้านับวันใฝ่ฝันหา เพื่อพานพบนงเยาว์เจ้ากานดา รอเธอมาซบแนบอิงแอบใจ.....
18 มิถุนายน 2548 10:43 น. - comment id 481186
บทสร้อย สวยงามมากค่ะ ไพเราะจริง ๆ ชอบมากเลยค่ะ
18 มิถุนายน 2548 12:43 น. - comment id 481218
คิดถึงค่ะ คิดถึงวันเก่า ๆ ที่ไม่เคยคิดว่ามันจะจากไป ..
18 มิถุนายน 2548 14:25 น. - comment id 481259
สายสัมพันธ์...ระหว่างใจ ย่อมผูกพันอยู่กับคนสองคน...ตราบหายใจ \"สร้อย\" แทนสายสัมพันธ์ ของคุณผู้เฒ่า อ่านอีกครั้ง ก็คงงดงาม และ ซาบซึ้งนะคะ ................................................................. ลี่...ผู้มาเยือน .
18 มิถุนายน 2548 14:27 น. - comment id 481260
อืม! ที่ระลึก ทำให้หวนคิดเรื่องเก่าๆ น่ะค่ะ คุณลุง..มันเป็นบันทึกที่ปราศจากการเขียนแท้ๆ เชียวค่ะ.. ..
18 มิถุนายน 2548 18:03 น. - comment id 481322
ความทรงจำประทับใจ..ที่มิอาจจะลืมเลือน...
19 มิถุนายน 2548 12:30 น. - comment id 481445
กี่วันที่ผันผ่าน ภาพวันหวานยังฝังจิต ซาบซึ้งตรึงชีวิต คงสถิตติดดวงใจ วันนี้หรือวันวาน หวังพบพานเธอรู้ไหม อยากเอ่ยเผยความนัย ว่ามีใคร ที่รักเธอขอให้มีความสุขค่ะ
19 มิถุนายน 2548 13:20 น. - comment id 481464
ชั่วนิรันดร์ มิมีวันลืม
19 มิถุนายน 2548 14:27 น. - comment id 481472
คะนึงเป็นทุกข์อย่างหนึ่งตราบนั้นจนกว่าเราจะจัดการกับมันได้ คะนึงแบบไม่ทุกข์ เป็นไปได้ไหม ขณะที่เราร้องไห้เพราะความคะนึง เราปฏิเสธได้ไหมครับว่าเราไม่ได้เป็นทุกข์ หรือเราหลอกตัวเอง หรือเรายังจัดการกับมันไม่ได้
19 มิถุนายน 2548 21:35 น. - comment id 481583
..เรน..ไม่เปลี่ยนรูป..แล้วนะคะ....
20 มิถุนายน 2548 10:32 น. - comment id 481692
20 มิถุนายน 2548 11:25 น. - comment id 481738
20 มิถุนายน 2548 11:53 น. - comment id 481753
ท่านพุทธทาส เคยบอกว่า มันเป็นเช่นนั้นเอง
21 มิถุนายน 2548 16:02 น. - comment id 482452
22 มิถุนายน 2548 02:57 น. - comment id 482719
ขออนุญาตคุณผู้เฒ่านำบทกลอนมาวางไว้เพื่อรำลึกถึงเธอ ด้วยนะคะ
หากล่วงเกินหรือผิดพลั้งไปจากความเป็นจริง ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย
เพราะเป็นการถอดเนื้อหามาจากบทกลอน..
และจากจินตนาการจากสิ่งที่ได้ยิน ได้ฟังมาบ้าง ขอขอบคุณค่ะ
ระลึกถึง..เธอ
กับเรื่องราวคราวก่อนยังซ่อนลึก
เป็นผลึกอัดแน่นแก่นใจฉัน
เจ็บปวดนักมิให้เห็นซ่อนเร้นมัน
ปีเดือนวันผันผ่านร้าวรานรอย
ไห้สะอื้นคืนนี้ไม่มีเจ้า
ความหลังเก่าปรากฏมิถดถอย
อ้อมแขนนี้เคยโอบเอื้อแม่เนื้อกลอย
ยามเจ้าค่อยหลับตานิทราลง
มองวงพักตร์เรียบนิ่งไม่อิงโศก
แม้นวิโยค...อย่าอาลัยให้ลุ่มหลง
วางรูปกายคล้ายลดละ อย่าพะวง
จะซื่อตรงเพียงน้องทุกห้องใจ
เพราะผิดแล้วแก้วใจอภัยด้วย
มิอาจช่วยน้องขยับจากหลับใหล
กอดเจ้าแนบแอบอกพี่ร่ำพิไร
เหลือรอยไว้ดั่งคำสาปตราบาปตรึง
แสนอาลัยสูญสิ้นแทบดิ้นดับ
น้องลาลับฆาตกรเมื่อย้อนถึง
ตะลึงงันสั่นตระหนกตกตะลึง
ดังประหนึ่งถูกพรากกระชากใจ
เจ้าท่องไกลสุดฟากฟ้าเวลานี้
ขอคนดีจงรับรู้แม้นอยู่ไหน
ถึงเวลาที่กู่ถามจะตามไป
หวังเคียงใกล้เป็นนิรันดร์ เมื่อกาลเยือน
ดึกสงัดลมสงบจนอบอ้าว
ฟ้ามีดาวพริบพรายคล้ายเสมือน
มีตาน้องมองดูมิรู้เลือน
คล้ายฝากเตือนฝากย้ำ...อย่าซ้ำรอย
ในวันนี้พี่อยู่นิ่งแม่มิ่งแก้ว
ละเลิกแล้วสิ่งเมามัวกลัวถดถอย
สร้างความดีมาเติมเพื่อเสริมรอย
วิญญาณน้อยของเจ้าจงเบาใจ
ชีวิตนี้สิ้นแล้วดวงแก้วส่อง
ขอประคองผ่านคืนวันมิหวั่นไหว
ยังชีวิตเพื่ออยู่สู้ต่อไป
ลมหายใจสุดท้าย..หมายพบกัน
************
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
22 มิถุนายน 2548 07:11 น. - comment id 482729
บทกลอนของพี่ปราย.. ไพเราะมากเล้ยคะ .. ตอนนี้..คุณลุงของเรน..ต้องภูมิใจ ..แน่ๆเล้ย.. พี่ปราย..เก่งที่สุด.. และน่ารักที่สุดด้วยดิคะ .. บางอย่าง.. ที่นู๋เรน.. อยากจะเห็น.. แบบ .. โห้ยย .. งายดีร่า ..
26 มิถุนายน 2548 22:20 น. - comment id 484736
คุณตูน..อยู่ดึกบ่อยๆ ต้องระวังสุขภาพบ้างนะ เดี๋ยวลมพัดปลิว คุณมารแมงมุม..ความจริงเรื่องราว จะจดจำไว้ในใจตลอด.เพียงแต่เมื่อ คล้ายวันนั้นๆ.มาถึง มักจะนึกถึงมาก บางครั้งได้เขียนบ้างก็เป็นการระบาย ความรุ่มร้อนให้เบาบางลง..และคงเป็นไปอีกแสนนาน.. คุณดอกข้าว..ผมก็ทราบเช่นนั้น.เพราะหัวใจมีซึ่งกันเสมอ.. คุณวาพราว..ลองเขียนจากใจ ปรุงแต่งให้น้อย.บางทีอาจจะรู้สึกมีความสุข คุณน้ำแข็ง..ความคิดถึงเป็นยา..ก็เป็นได้ทั้งยาพิษ และยารักษานะ คุณสลักเสลา.ลำลึก..ยาวเท่าลำไม้ไผ่หรือเปล่าครับ..น่าตีจัง.. คุณเขียนได้ดีแล้วนะ ผมอ่านตามที่คุณไปเขียนคอมเม้นต์หลายบท..ดี. ส่วนการบ้าน ผมยังไม่ได้เขียนนำเลย เอาไว้จะโทรไปบอกใหม่นะ..ระยะนี้ เร่งงาน.กลอนยังไม่ได้เขียนสักเรื่องเลย.คุณหัดเขียนไป เยอะๆก่อน. คุณซอนย่า..เรื่องสร้อย เขียนไว้นานแล้วครับ.ผมใส่ติดคออยู่เสมอ.. คุณทะเลใจ..เมื่อมีความสุข ต้องถนอมไว้.และเก็บเกี่ยวความสวยงาม ความดีงามให้ลึกล้ำที่สุด.นานที่สุด..คนเราไม่สามารถตื่นมา และพบกับ วันพรุ่งนี้ได้ตลอดกาล คุณลี่..สักเรื่อง สักอย่าง..สำหรับความมั่นคง..ทุกคนมีสิทธิ์ในฝันนั้น พักนี้ยุ่งหรือ ไม่ค่อยเห็นลงกลอนเลย..พักผ่อนบ้างนะครับ.. คุณกุ้งฯ..ก็เขียนตามเรื่องตามราว เพราะติดอุปสรรคเรื่องเวลา.. เรื่องราวบางเรื่อง.ก็ติดขัดอยู่ที่ความคิด. คุณตุ้ม..วันนี้มาสั้น.เธอมองอยู่บนฟ้าครับ.อาจกำลังยิ้มให้คุณนะ.. คุณอุ๊..กลับมาแล้วก็ขยันเขียนหน่อย ขอตรวจอีกสักเรื่อง สองเรื่องเถอะ คุณลอยไปลอยมา..ชั่วนิรันดร์..ยากเหมือนกันครับ.ที่ใจคนแล้วล่ะ.. คุณหน่อง..บางทีสิ่งที่เราคิดถึง.อาจเห็นว่าเป็นทุกข์ในสายตาคนอื่น.. แต่เราเองเหมือนจะทุกข์ แต่ก็มีความสุขแฝงอยู่มากกว่า..มันอยู่ที่ใจ.. คุณกานต์..ก็แก่แล้วไง..ไม่ลืมหรอกหนึ่งมื้อ.เกินโควต้า.เบิกที่คุณอุ๊.. คุณธรรมชาติ.ก็เหนื่อยอยู่ครับ.ตัวดำขึ้นอีกหลายเท่า.แต่งานใกล้เสร็จแล้ว เหลือจังหวัดเดียว..จะรีบไปทวงก๊วยเตี๋ยว แถวนครปฐมครับ.. คุณฤกษ์..ที่ไหนมีรัก.ก็มีทุกข์นั่นแหละครับ.อย่าเพิ่งปลงเสียล่ะ.. ผมยังชอบคนหนุ่มอารมณ์ดีๆ ยุคนี้หายากซะด้วย.. คุณมัด..มายิ้มเฉยๆ.ระวังจะเสียค่าปรับนะครับ.ทำให้ดีใจ.. คุณเสื่อกก..ตอบเป็นกลอนไม่ไหว ยาวซะ..แล้วตอนนี้ก็ยังป่วยอยู่.. ติดค้างกลอนไว้ก่อนแล้วกัน ไว้งานหน้าจะตอบเป็นกลอนครับ.. ตัวซน..ตามสบายนะเรื่องรูป..ไม่ชอบก็เปลี่ยนเอา..ส่วนกลอนที่ให้ไปดู ดูแล้วล่ะ..แต่ไม่ได้ตอบไว้ เพราะเขียนใช้ได้ เพียงแต่ต้องปรับแต่งภาษาบ้าง เพราะตัวซนยังใช้คำตามวัยอยู่..แต่ก็ดีแล้วล่ะ..เขียนให้เป็นตัวของตัวเอง อย่าลืมหนังสือที่เราแนะนำนะ.หาอ่านซะ หรือจะให้เราส่งไปให้.ก็ได้. ขอบคุณทุกท่านครับ..ขอให้มีความสุขทุกท่าน..สวัสดีครับ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
