ทางชีวิต คิดฝัน..ต่างกันนัก หนทางรัก ยากบรรจบ..ประสบผล เพราะคุณค่า ความต่าง..ระหว่างคน นั้นฉ้อฉล รักกลาย..มลายลา ห้วงหทัย แบ่งปัน..เป็นชั้นช่อง กั้นห้วงห้อง สองคู่..สี่คูหา เธอเคยอยู่ เคียงกอด..ตลอดมา เดี๋ยวนี้หา เงาหาย..ทำร้ายกัน เป็นแค่คน ธรรมดา..ราคาถูก ยากจะผูก รักได้..ดั่งใจฝัน ยากจะเอ่ย หวนหา..สุดจาบัลย์ แม้โศกศัลย์ เงียบสงบ..คอยหลบเธอ เพียงแต่ขอ สิทธิ์ช้ำ..อยากร่ำไห้ น้ำตาไหล ทุกที..ยามที่เผลอ ท่วมสี่ห้อง มองเงา..เขามิเจอ ทิ้งฉันเก้อ ติดบ่วง..ห้วงน้ำตา กำไลหิน สีแดง..แฝงความรัก นั้นแน่นหนัก ไร้เล่ห์..เสน่หา ตะขอเงิน เกี่ยวพัน..คำสัญญา ตราบสิ้นฟ้า ดินสลาย..ยังหมายปอง เงาสายสร้อย กำไล..ฝังในจิต ล้วนลิขิต ตัวเรา..ให้เศร้าหมอง แต่ละรัก เจ็บช้ำ..น้ำตานอง หรือจะต้อง สิ้นลม..จึงสมใจ จะขอปิด คูหา..ชะตารัก คิดหยุดพัก ความระทม..สุดข่มไหว สี่ห้วงห้อง ร้าวลึก..ผนึกใน ปล่อยต่อไป..ตายแน่.. แก้ไม่ทัน@
ผู้เฒ่า 16 พ.ย. 2547 21:43 น. - ID 65674 
1396
21
0
16 พฤศจิกายน 2547 21:46 น. - comment id 371660
ขออภัยครับ..เขียนสัมผัส คำว่า หา-หา ซ้ำกัน.. สงสัยสมาธิไม่ดี...
16 พฤศจิกายน 2547 21:56 น. - comment id 371666
แม้ไม่ได้เป็นเพชรเม็ดงามงด ขอเป็นหยดน้ำค้างกระจ่างใส แม้มิได้เป็นจันทร์อันอำไพ ก็พอใจเป็นดาววับวาวตา แม้มิได้เป็นยูงยางต้นสูงใหญ่ ก็ขอให้ได้เป็นเช่นต้นหญ้า แม้มิได้เป็นหงษ์ทรงโสภา ได้เริงร่าเพียงผีเสื้อก็เหลือพอ เย้ ๆๆๆๆๆๆ ชนะยายเรนแย้วครับท่านอาจารย์ ถึงเขียนกลอนสู้ไม่ได้ แต่เมกก็มาก่อนนะครับ จิ๊จิ๊ ยายเรนบร้าหายไปไหนหว๋า สงสัยจะติดเกมส์แน่ ๆ ฮิๆๆ ไปแร่ะครับท่านอาจารย์ เด๋วยายเรนจะตาเขียวใส่ ฮิๆๆ +-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+
16 พฤศจิกายน 2547 22:00 น. - comment id 371673
เมกขอเก็บไว้ที่หน้าส่วนตัวนะครับอาจารย์ +-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+
16 พฤศจิกายน 2547 22:06 น. - comment id 371679
อิอิ...ศิษย์คนนี้ ตามาติดๆ นะคะ จิจิ..พี่เมกถึงเค้ามาม่ายตะเองน๊า แต่จารย์ กะรักเค้าเท่าตะเองแหล่ะอิอิ ใช่ป่ะค่ะครู สาวดำ กะลังจะทำการบ้านมาส่งนะคะ ..อิอิ
16 พฤศจิกายน 2547 22:11 น. - comment id 371687
มองกำไลสายสร้อยน้อยใจนัก สุดห้ามหักหัวจิตให้คิดถึง หินสีแดงใคร่ครวญหวนคำนึง เพ้อรำพึงในรักเก่าเคล้าน้ำตา สร้อยหินแดงสวมทับกับคอน้อง ทั้งสี่ห้องฤทัยใฝ่ฝันหา เคยอิงแอบแนบชิดติดอุรา จำต้องมาทบทวนให้รวนเร @@@@@@@@@@@@@@@@ สงสัยจังเลยครับเจ้าหินสีแดงก้อนนี้นี่ ยังไงกัน น่าจะเป็นทับทิมน่ะครับ ว่าแต่ท่านขุนนี่ไวจริงๆ สวัสดีครับรักษาสุขภาพหัวใจด้วยครับ ท่านอาจารย์
16 พฤศจิกายน 2547 22:32 น. - comment id 371703
หน้าส่วนตัว
..อีกแล้วดิคะ .. คุณลุง ..
เรน ..บอก พี่เมก..แล้วงัยร่า..
.. เรนไม่ได้ ..เล่นเกมส์สสสสสส..
กี้ เรน .. กำลังหัดเขียนกลอน ..สร้อย..
ของคุณลุง .. นะคะ..
..เรน ..ไม่ยอมแพ้ ..
แป๊ปเดี๋ยว ..
เรน มา นะคะ ...
16 พฤศจิกายน 2547 23:04 น. - comment id 371732
**กำลังใจ** ...อย่าเสียใจไปเลยนะคนดี ...ที่ตรงนี้ยังมีคนคอยห่วงหา ...ยังเฝ้ารอรองรับซับน้ำตา ...วันที่คุณเหว่ว้าไม่มีใคร ...อย่าเศร้าสร้อยไปเลยนะคนดี ...คุณยังมีวันพรุ่งนี้ที่สดใส ...เมื่อเมฆฝนที่หม่นฟ้าซาลงไป ...คุณจะพบกับวันใหม่ที่สวยงาม ...พร้อมจะอยู่เคียงข้างกายยามไหวหวั่น ...พร้อมจะเดินร่วมฝ่าฟันซึ่งขวากหนาม ...ส่งแรงใจให้คุณสู้อยู่ทุกยาม ...จงเดินตามความใฝ่ฝันอันยาวไกล ...เปรียบชีวิตเหมือนละครตอนที่หนึ่ง ...อาจมีซึ่งตอนคุณนั้นจะหวั่นไหว ...ย่อมต้องมีตอนเจ็บปวดรวดร้าวใจ ...มีตอนที่ต้องร้องไห้ทุกข์ระทม ...แต่เมื่อใดที่บทร้ายได้ผ่านพ้น ...หมดกังวลที่หัวใจไม่ขื่นขม ...ปล่อยความเศร้าให้ลอยไปกับสายลม ...ถึงจะล้มลุกเดินต่ออย่าท้อใจ
17 พฤศจิกายน 2547 00:47 น. - comment id 371795
:)
17 พฤศจิกายน 2547 05:01 น. - comment id 371838
คงจะเป็นเรื่องกำไลภาคสอง ผู้อ่านมาอ่านได้กำไรสองต่อ แต่ผู้เขียนอย่าเจ๊งขาดทุนก็แล้วกันนะครับ
17 พฤศจิกายน 2547 06:23 น. - comment id 371855
... มาอ่าน ไว้เป็นครู ...
ไม่รู้จะเขียนอะไร
ขอให้มีความสุข....สวัสดีค่ะ (อิอิ เลียนแบบ)
17 พฤศจิกายน 2547 09:10 น. - comment id 371915
กานต์มาเก็บรายละเอียดค่ะ วันนี้ขอไม่ส่งการบ้านนะคะ ไม่ค่อยสบายค่ะ ได้กำไรสองต่อเหมือนคุณชัยชนะบอกค่ะ
17 พฤศจิกายน 2547 10:50 น. - comment id 371960
ไพเราะค่ะ ชอบเจ้าค่ะ
17 พฤศจิกายน 2547 11:11 น. - comment id 371979
ความสัมพันธ์ ของกำไล..ทำให้คิดเรื่อง The lord of the ring เลยค่ะ .. แต่เรื่องนั้นใช้แหวน ดำเนินเรื่องน่ะค่ะ.. แวะมาเยี่ยมบ้านลุงค่ะ.. กุ้งหนามแดง..
17 พฤศจิกายน 2547 13:04 น. - comment id 372098
ช่างเป็นอานุภาพของสร้อยกำไลหินจริงเจียวครับคล้ายอดีตผมที่หลงภาพในฝันอันจากรึกไว้ยากจะลืมเลือนครับท่านครูผู้เฒ่า
แก้วประเสริฐ.
17 พฤศจิกายน 2547 13:11 น. - comment id 372106
แวะมาอ่านงานของท่านผู้เฒ่าครับ...รักษาสุขภาพนะครับ
17 พฤศจิกายน 2547 13:20 น. - comment id 372113
หายไปหลายวัน กลับมาตามอ่านงานคุณผู้เฒ่าอีกเช่นเคยค่ะ ................................................................................................. ลี่...ผู้มาเยือน .
17 พฤศจิกายน 2547 14:05 น. - comment id 372151
เงาสายสร้อยกำไลตัดให้ออก พาช้ำชอกทุกทีที่ได้เห็น ไร้หัวใจเหมือนกายตายทั้งเป็น แสนรำเค็ญใจหมองต้องเยียวยา ลืมเสียเถิดวันวานสิ้นหวานแล้ว ไม่เพริศแพร้วแวววาวเลิกเฝ้าหา ยังคงมีวันใหม่ใกล้เข้ามา ให้เธอคว้ารักใหม่ให้ถักทอ.... ทำไม...คนแก่ชอบคิดถึงอดีตคะครู อิอิ จ๋อไม่ได้ว่าครูแก่นะคะ ใครจะไปกล้าว่า ก็ครูเล่นถือไม้มะยมมาเป็นกำเลย.ไปดีกว่า ป่วนพองามค่ะ เอิ๊กๆๆ ปิ๊ง ปิ๊ง ปิ๊ง สวัสดีค่ะครูผู้เฒ่าที่ใจดี อ้อ ยาลืมดื่มชาเขียวเพื่อสุขภาพนะคะ...บายค่ะ
17 พฤศจิกายน 2547 14:37 น. - comment id 372165
เพราะจังค่ะคุณผู้เฒ่า.....เขียนได้หลากหลายอารมณ์จริงๆค่ะ... วันหน้าดาขอมาเป็นลูกศิษย์ด้วยคนนะค่ะ...พอจะรับดาหลาในตมดอกนี้เป็นลูกศิษย์ไหมค่ะ...แหะๆๆๆ วันนี้ขอไปตามหาน้องสาวก่อนค่ะ..ม่ายรู้หายไปไหน...ไม่สบายรึป่าวก้อม่ายรู้ค่ะ... บายค่ะ..
17 พฤศจิกายน 2547 14:50 น. - comment id 372178
ใช้ถ้อยคำได้ไพเราะจังคะ ห้องใจ...ห้องนี้อบอุ่นมาก ๆๆ เป็นแค่คน ธรรมดา..ราคาถูก ยากจะผูก รักได้..ดั่งใจฝัน ยากจะเอ่ย หวนหา..สุดจาบัลย์ แม้โศกศัลย์ เงียบสงบ..คอยหลบเธอ โดยเฉพาะท่อนนี้ บาดใจคะ อิอิ ^______^
17 พฤศจิกายน 2547 15:48 น. - comment id 372224
เป็นครั้งแรก ที่แวะมา บ้านหลังนี้ มีของดี ให้ขลุก ไม่อยากหนี เจ้าของบ้าน หน้าบึ้ง แต่ใจดี นามมัดหมี่ กราบงาม ๆ ยิ้มด้วยนา ขออภัย เข้ามา ไม่ได้บอก คล้ายกระรอก โดดข้าม ตามปะสา ที่ไหนอวล คลุกเคล้า ด้วยเมตตา จึงกล้ามา เยี่ยมกราย หมายไมตรี ท่านผู้เฒ่า เป็นใคร ใยเรนรัก ใคร่รู้จัก ด้วยคน อย่าโจนหนี ยิ้มให้หนู ด้วยนะคะ อย่าจรลี นามมัดหมี่ เจ้าค่ะ ...น่ารักด้วยอ่า ยิ้มกว้าง ๆ เดินมาไหว้งาม ๆ แล้วนะคะ สวัสดีค่ะ ท่านผู้เฒ่า
17 พฤศจิกายน 2547 15:53 น. - comment id 372229
หัวใจนี้มีสี่ห้องซึ่งเอ่อนองด้วยน้ำตา เมื่อคนที่รักเปลี่ยนไปทั้งสี่ห้องของหัวใจก็ปิดปลงเนาะครับท่านผู้เฒ่า -_-.
17 พฤศจิกายน 2547 17:24 น. - comment id 372276
สวัสดีค่ะ...คุณครู โอ๊ะ..!! สงสัย มะกรูดมาช้ากว่าใครแน่ๆ เลย ลืมๆ บ้างก็ดีนะคุณครู....รักษาสุขภาพนะค่ะ....คุณครู ^___^
17 พฤศจิกายน 2547 21:09 น. - comment id 372397
จะเป็นสร้อยหรือกำไล..ก็เป็นวัตถุอย่างหนึ่งเพียงแต่คุณค่านั้นต่างกัน แล้วแต่ใจบุคคล...
เกือบ20ปีแล้ว เคยมีสุภาพสตรีคนหนึ่ง.ซื้อสร้อยหิน แล้วเอาสวมคอให้เรา..เราจำได้ดีว่า เราพูดว่า..สร้อยขาดคอ คอขาดตัว...และเราก็ใส่จนถึงทุกวันนี้...แบบที่เขียนเป็นกลอนนั่นแหละ
วันหนึ่ง เราไปขี่มอเตอร์ไซด์..ซึ่งเธอซ้อนอยู่ข้างหลัง...และเป็นความอบอุ่นครั้งสุดท้ายในชีวิตที่ใกล้ชิดกัน...เธอเสียชีวิตวันนั้น..ไม่ใช่รถล้ม หรือรถคว่ำ..แต่มันคล้ายเธอมาตายแทนเรา
นานมาก..เราให้กำไลหินสีแดง กับคนๆหนึ่ง เส้นในรูปที่เรื่องนั่นแหละของจริง...เราใส่ให้พร้อมความรัก ที่ถ่ายถอดออกมาจากสร้อยในคอและหัวใจของเรา มันไม่มีราคาค่างวดอะไรหรอก..แต่มันก็เหมือนชีวิตที่เอาไปผูกข้อมือเขาไว้..เมื่อมาเห็นกลอนต้นแบบ เราจึงเขียนกลอนเลียนแบบออกมา...เรื่องกำไล...เราชอบความหมาย....
จากการสื่อที่ขัดข้อง..กำไลเลยกลายเป็นของไร้ค่า สำหรับเจ้าของ..ความรู้สึกของเราจึงเหมือนกับวันนั้น....
วันที่เจ้าของสร้อยหิน..สิ้นใจในอ้อมกอดของเรา
ในกลอนเราบอกว่า..รู้ว่าเธอคอยมองดูเราอยู่เสมอ...เรารู้สึกเช่นนั้นจริงๆและรู้สึกอบอุ่น..
วันนี้กำไลเป็นสิ่งที่ไม่ปรารถนาของคนอื่น..แต่สิ่งหนึ่งที่มันอยู่ในลิ้นชัก..พร้อมกำไล..
คือ ความรัก และความห่วงใย.ที่มิน้อยไปกว่าสายสร้อย..ที่มองเราอยู่บนฟ้า..แม้มันจะไร้ค่า..
จบบริบรูณ์...
เราทดลองเขียนเรื่องสั้น..ไม่รู้ว่าพอใช้ได้หรือเปล่า..ขอเป็นพระเอกซะเลย...
ผมตอบทุกท่านรวมเลย เล่านิทานให้ฟังหนึ่งเรื่อง...ส่วนเจ้าตัวซน เราคงต้องตอบหน่อย เดี๋ยวงอแงไม่เขียนกลอนอีก...
เราเคยบอกตัวซนไม่ต่ำกว่า2ครั้งแล้ว..ตัวซนยังเป็นเด็ก..ยังมีชีวิตอีกยาวไกล..จำได้ไหม
ความรักน่ะ เป็นสิ่งดีงาม.ถ้าโลกนี้มีแต่ความรัก ปัญหาวุ่นวายต่างๆในโลก จะไม่เกิดขึ้น..
วันนี้ตัวซนมีความคิดเกี่ยวกับความรักแบบหนึ่ง สักวันโตขึ้น.ก็จะเข้าใจได้ว่า ความรักระหว่างคน ยังมีปัจจัยประกอบอีกหลายอย่าง..
เป็นลูกศิษย์เรา อย่าเอาอย่างเราเรื่องนี้..อีกไม่กี่วันเราก็ตาย..จะงมงายในรักไปบ้างไม่แปลกหรอก..จำไว้นะตัวซน..ความรักเกิดขึ้นที่ใจ..แต่ให้ดำเนินไปด้วยสมอง...
วันนี้ยาวแล้ว..ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเยือน..ทุกไมตรี คงอยู่ในใจของเราเสมอ ..
สวัสดีทุกท่านครับ และขอให้มีคความสุข..
18 พฤศจิกายน 2547 10:55 น. - comment id 372619
ก็ถ้า .. ความรัก.. คือสิ่งดีงาม ..
..อย่างที่คุณลุง บอกเรน ..
แล้วไม .. ต้องสร้าง กฎเกณฑ์ ..
..ให้กับ ความรัก ด้วยคะ ..
ก็แบบ เรนไม่เข้าใจ..
ถ้ารักแล้ว .. ไม ต้องมีเส้นแบ่ง ...
หรือข้อห้าม ..
..กับสิ่งที่.. ต้องการ ..ด้วยร่า..
...
18 พฤศจิกายน 2547 15:51 น. - comment id 372806
จะขอปิด ตาหู ประตูรัก ขอหยุดพัก แล้วเศร้า เราไม่ไหว เจ็บแสนช้ำ จำนน ทนต่อไป คงต้องได้ หทัย ที่แหลกราน *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบบทนี้ค่ะ ขอเก็บนะค่ะ*-*
18 พฤศจิกายน 2547 16:18 น. - comment id 372829
เราตอบสั้นๆนะตัวซน เพราะ คนเราทุกคน มิได้อยู่ตัวคนเดียวในโลก..และไม่มีมษุษย์คนไหนหรอก ที่ไม่รู้จักความรัก..มันมีหลายแบบ .. องค์ประกอบหลายอย่าง บางทีก็เป็นตัวกำหนดความรัก...โตขึ้นตัวซนจะเข้าใจ.. คนไร้เงา ขอบคุณครับ..เมื่อกี้ไปตอบชมอักษร ยังระลึกถึงคุณอยู่ เห็นหายไป คงเรียนหนัก รักษาสุขภาพนะครับ..
18 พฤศจิกายน 2547 22:15 น. - comment id 373040
วันนี้ว่างถึงว่างมากไม่รู้จะไปหาเรื่องกะใคร เห็นคุณกะเราวัยใกล้ๆๆกัน..หุหุ ....จึงต้องแวะเข้ามากวน..ลูกกะตาอันฝ้าฟาง..ของคุณสักนิ๊ด......เหอๆๆ .....เอาสมองที่ไหนมาคิดนะนี่....แต่งได้ทุกวี่ทุกวัน ............อ่านแล้วก็งั้นๆๆๆ.....อิอิ......... เราประเภทมือไม่พายชอบเอาเท้าราน้ำอะส์
19 พฤศจิกายน 2547 16:08 น. - comment id 373571
แวะมาอ่านค่ะ อิ อิ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
