กว่าจะถึง ซึ่งวันนี้ ใครเล่าที่ เฝ้าอดทน ต่อสู้ ความสับสน ที่วกวน ปนปัญหา ชิงชัง ทั้งหยามหมิ่น มิรู้สิ้น คำนินทา ปวดร้าว เศร้าหนักหนา มีน้ำตา คราท้อใจ ท้อแท้ แต่ไม่ถอย จะเฝ้าคอย เริ่มต้นใหม่ สักวัน คงมีชัย คงยิ้มได้ ไร้โศกา กว่าจะถึง ซึ่งวันนี้ ฉันเหลือที่ พรรณนา กว่าจะซึ้ง ถึงคำว่า กาลเวลา พิสูจน์คน ....คือผลงาน...พิสูจน์คน...บนสรรค์สร้าง ....คือแนวทาง...พิสูจน์คน...ค้นขวนขวาย ....คือเวลา...พิสูจน์คน...จนชีพวาย ....คือความหมาย...พิสูจน์คน...บนความจริง
คนเมืองลิง 9 ก.พ. 2548 21:19 น. - ID 70847 
1525
27
0
9 กุมภาพันธ์ 2548 21:28 น. - comment id 422786
จ๊าก...ครูมาแย้ว เห็นอยู่บ้านน้องตูนเมื่อตะกี๊ ทำไงดี..เกาหัวฟู..เรนช่วยพี่ด้วยซิจ๊ะ.. เตรียมรอรับไม้มะยมด้วยความเต็มใจ แงๆๆๆ
9 กุมภาพันธ์ 2548 21:31 น. - comment id 422788
คนคือคน ผจญ อดทนสู้ มิใช่รู้ มาแต่ ตอนกำเนิด แต่งตามใจ ตามจิต คิดบรรเจิด แล้วความเพริศ ดีเลิศ จงพยายาม มาให้กำลังใจพี่อุ๊ครับ อิอิ สู้ ๆ นะ พี่
9 กุมภาพันธ์ 2548 22:08 น. - comment id 422803
เราเคยบอกเสมอนะ เขียนเถอะให้มันสวยงามออกมาจากใจ ปรุงแต่งแต่น้อย..คนอ่านจะมีความรู้สึกสัมผัสได้ ถึงจิตใจที่ต้องการสื่อของเรา. ในการที่เราจะเขียนอะไรสักอย่าง.อย่ากังวลว่ามันจะไม่ถูกไม่ดี..ตามแบบแผนก็ว่ากันไป..นอกแบบแผน ก็เรื่องส่วนตัวของเรา... เราถือว่า สิ่งที่สร้างสรรกันออกมา มีค่าทั้งสิ้น ไม่มีชั้นไม่มีเกรด..สุดแต่ใจใครต้องการ..สิ่งหนึ่งในการทำความเข้าใจผู้อื่น คือต้องเข้าใจตนเองก่อน...ถ้าไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร ก็ป่วยการที่จะไปทำความเข้าใจคนอื่น.. เราคงออกไปทำงานแต่เช้า..แต่พักนี้อยู่เขตปราจีนฯ คงมีเวลาเข้าเนตบ้าง..ขอให้มีความสุขนะ สวัสดีครับ.. อ้อ..พยายามอ่านให้เป็นกาพย์ยานี 11..ก็คล้ายๆเหมือนกัน..
9 กุมภาพันธ์ 2548 22:57 น. - comment id 422841
กว่าจะถึงวันนี้วันนั้นอีกเมื่อไหร่ จะได้ไปไกลไกลดังที่ฝัน มั่วแต่รอวันนี้และวันนั้น พอดีกันไม่ถึงฝันกันสักที ..... งุงิ แล้ววันไหนอ่ะเจ๊ ..... หน๋ายอ่ะของฝากจากโคราชสีมา 55
9 กุมภาพันธ์ 2548 23:57 น. - comment id 422893
หน้าส่วนตัว
งามมากเลยจ้า....
ท้อแท้ แต่ไม่ถอย
จะเฝ้าคอย เริ่มต้นใหม่
สักวัน คงมีชัย
คงยิ้มได้ ไร้โศกา
ชอบจังประโยคนี้จ๊ะ
แก้วประเสริฐ.
9 กุมภาพันธ์ 2548 23:58 น. - comment id 422894
..เรน.. ละเมอ..ลุกจากเตียง ..
มาเกาหัวฟู .. ช่วยพี่อุ๊ ..
เรนรู้ .. คุณลุง ..ไม่ดุ
ก็ พี่อุ๊ .. เขียนดี๊ดี .. นะดิคะ ..
คุณลุงอยู่ปราจีน .. ตรงที่ติดเมืองกัมพูชาใช่เปล่าคะ .. ที่ที่มี .. ปราสาท.. สวยงาม..
เรน ก็ เคยอยากไป ..
แต่เรน ก็ ไม่ได้ไป ...
พ่อบอกจะพาไป.. เที่ยว ..
แต่.. พ่อก็ ไม่รักษา .. สัญญา ..
พ่อ.. ตาย .. ก่อนจะไปรับ ..เรน ..
แค่ .. หนึ่งวันเอง ..
10 กุมภาพันธ์ 2548 00:13 น. - comment id 422905
กว่าจะถึงซึ่งวันใหม่ วันสดใสที่ใฝ่หา ต้องเศร้าเฝ้าน้ำตา เหลือคณาอ่อนล้าใจ กว่าจะถึงซึ่งวันหน้า เจอปัญหาพาหวั่นไหว แต่ยังสู้ต่อไป เพื่อกำชัยชนะมา กว่าจะถึงซึ่งวันพรุ่ง วันที่รุ่งเรืองหนักหนา คงต้องทุกข์ปลุกอุรา ให้แกร่งกล้าท้าความจริง กว่าจะถึงซึ่งวันพบ ได้ประสบรักสุขสิง คงอีกนานในความจริง เพราะตัวหญิงไม่สนใจ อิอิ *-*โอ๊ย แต่งไปก็ต่อไปเรื่อย จบไม่ลง ค้างไว้แบบนี้ดีกว่า อิอิ ปิ๊งๆๆ พี่จ๋อจ๋าหายปวดหัวหรือยังจ๊ะ แหมท้ออะไรกันหนักหนา บอกแล้วลูกท้อนะเอามาให้น้องสาวกินก็ไม่เชื่อ อิอิ*-*
10 กุมภาพันธ์ 2548 01:48 น. - comment id 422934
ง่า เพราะยังงี้ยังตีลงหรือ? น่าจะให้มะยมปายกินมากกว่าอ่ะ ..แวะมาเยี่ยมและอ่านกลอนคะ ไม่ผิดหวังจิงๆ วีนัสก่ะเจ้า
10 กุมภาพันธ์ 2548 03:49 น. - comment id 422952
สวัสดีครับ พิสูจน์ ใครอยู่หรือครับ ;) ทำไมต้องกลัวไม่มะยมด้วย เขียนไปเถอะ จะได้มีสีสันบ้าง ไปดูของผมซิ ไม้หน้าสามก็...... ;)
10 กุมภาพันธ์ 2548 07:34 น. - comment id 422969
ชอบมากนะคะพี่อุ๊ อ่านแล้วเปนอะไรทีทำให้เรานั่งคิดค่ะ คนเราต้องผ่านสิ่งนี้มาทั้งนั้น ท่านผู้เฒ่าแวะไปเยี่ยมมัท แต่ไม่ได้ทิ้งรอยไว้ให้ตาม หากท่านผ่านมาฝากกราบงามๆ ด้วยนะคะพี่อุ๊ ขอบพระคุณที่แวะไปหา
10 กุมภาพันธ์ 2548 07:44 น. - comment id 422975
การรอคอยนี่สุดยอดจริงจริงเลยนะครับ ใครที่ชอบรอคอยผมว่าเป็นคนเก่ง และใจเย็นมากด้วย อิอิ
10 กุมภาพันธ์ 2548 08:51 น. - comment id 422990
เดี๋ยวตอนเย็นมาใหม่นะคะ ป่วนไม่ค่อยได้ค่ะรีบ อิอิ ป.ล.ไม่ได้ถูกทิ้งน้า
10 กุมภาพันธ์ 2548 10:52 น. - comment id 423048
ระยะทางคือบทพิสูจน์ม้า ระยะเวลาคือบทพิสูจน์คน ขอเพียงแต่เธออย่าสับสน คนทุกคนมีค่าตามระยะเวลาของผลงาน มาให้กำลังใจกับ คนเมืองลิง นะจ๊ะ
10 กุมภาพันธ์ 2548 11:25 น. - comment id 423062
กว่าจะถึงวันนี้ ก็ใช้เวลาหลายวัน สำหรับการเดินทาง กว่าจะถึงวันโน้น อุปสรรคอาจขัดขวาง และอาจไม่ชำนาญทาง มีหนทาง...จะเดินไป.. ลุงอาจารย์มาแล้ว โปรดระวัง ไม้มะยม.. ....
10 กุมภาพันธ์ 2548 11:59 น. - comment id 423077
จาเก็บไว้ไปสอนลูกหลานจ้ะ
10 กุมภาพันธ์ 2548 13:19 น. - comment id 423108
กว่าจะถึงวันนี้.. วันนี้ วันไหนหว่า.. วันที่เราได้รู้จักกันดีไหม.. โลกหมุนไปหลายรอบกว่าจะดลบันดาลให้เราได้รักกัน ซึ้งใจกัน.. ขอบคุณ ณ วันนี้ ปิ๊ง ปิ๊ง ปิ๊ง ปวดหัวนิดๆ จึงขอป่วนแค่หน่อยเดียว สวัสดีค่ะ
10 กุมภาพันธ์ 2548 13:31 น. - comment id 423119
ลี่เคยเขียนกลอนไว้บทหนึ่งเมื่อ 5 ปีที่แล้ว
เป็นบทแรก และ บทเดียว...ที่เขียนไว้ในบันทึกเล่มแรก
เพราะได้แรงบันดาลใจจากปฏิทินเล่มหนึ่งที่เขียนกลอนบรรยายภาพไว้
ก็เลยจำรูปแบบสัมผัสมาเขียนดู โดยไม่รู้เหมือนกันว่าเรียกกลอนอะไร
จากนั้น...ก็ซุกเก็บไว้จนลืม
จนมาหกเดือนหลังนี้ เริ่มลองมาหัดเขียนกลอนก็เลยนึกถึง..
ตอนแรกก็เกรงๆ ไม่ค่อยกล้าเอามาลงเหมือนกัน
นี่ก็เพิ่งรู้ว่าเค้าเรียกว่ากาพย์ยานี 11 นะคะ ^_^
.. บันทึกแรก..
อ้อมกอดแห่งยอดเขา
บางเบาและอบอุ่น
พืชพันธ์ยามอรุณ
พรายยิ้มกับแผ่นดิน
ระเรื่อยกับเฉื่อยหมอก
เฝ้าหยอกกับผาหิน
วิหกผละโผบิน
คืนชีวินแด่พงไพร
พรายพริ้วกับริ้วฝน
พร่างพรมถักทอสาย
แหล่งกำเนิดก่อเกิดกาย
แม่น้ำใหญ่เลี้ยงผู้คน
ดอกหญ้าระย้ายอด
ล้อมกอดทิวป่าสน
น้ำค้างแตะแต้มปน
ระรวยชื่นระรื่นใจ
ริ้วสายแสงฉายส่อง
รุ้งทองพริ้วไสว
ท้องทุ่งรุ่งอุทัย
ยิ้มทักทายเมื่อมายล
แรกเริ่มเพื่อเพิ่มเกี่ยว
วงเคียวเกี่ยวเก็บผล
หยาดเหงื่อแรงแห่งตน
บัดนี้ส่งสารความเพียร
ยามนี้ยินดีนัก
ได้พักได้หยุดเขียน
ได้บันทึกจากการเรียน
ยามได้ล่องท่องทั่วไป
วันพรุ่งจะปรุงฝัน
เติมปันไม่ขาดสาย
ความคิดไม่เสื่อมคลาย
ร้อยเรื่องใหม่ให้กับตน
ลี่...ผู้มาเยือน
10 กุมภาพันธ์ 2548 15:10 น. - comment id 423184
แล้ววันนี้ก็มาถึง ณ จุดหนึ่งที่งดงาม ผ่านถิ่นมีขวากหนาม พ้นมาได้ด้วยอดทน เขียนได้อย่างนี้..อีกหน่อยก็คว้าไม้มะยมไล่ดีคนอื่นได้ค่ะ..น้องอุ๊
10 กุมภาพันธ์ 2548 19:02 น. - comment id 423301
หวัดดีจ้ะแม่จิตร คนคือคน บากบั่น สู้ฟันฝ่า คว้าชัยมา เพื่อพบ ประสบผล กำลังใจ แกร่งกล้า ถ้าผจญ ตนพึ่งตน แกร่งได้ ด้วยใจตัว.. .....กำลังใจเต็มร้อย อิอิ ไม่ต้องกินเอ็ม150 โอ้โฮ..ได้กำลังใจจากแม่จิตรอีก.. ก็พร้อม สู้ๆๆสูว๊อยยยย ........................................................................ สวัสดีค่ะครู.. รับทราบค่ะ..ก็แต่งตามใจไว้นานเนแล้วค่ะอันนี้ ก่อนเจอครูอีกค่ะ ก็เลย..เกรงใจคุณไม้มะยมเจ้าค่ะ อิ อิ ดีใจที่ครูมา แต่ งง ที่ครูไม่แจกไม้มะยม เลยรู้สึกผิดหวังนิดหน่อยค่ะ แงๆๆ เศร้าค่ะ ก็วันนี้ครูมาแนวขรึมผิดปกตินี่คะ..( ครูคงปวดหมองกับศิษย์คนนี้นะไม่รู้จะเอาไงแน่ อิอิ ) อย่างนี้เรียกกาพย์ยานีลูกครึ่งแล้วกันนะคะ ต่อไปคงได้เจอครูบ่อยขึ้นใช่ไหมคะเนี่ย ก็อยู่เขตปราจีนฯแล้วนี่คะ คงได้เข้าบ้านกลอนบ่อยกว่าก่อนนะคะครู..จะได้ทำงานให้ปราณีตขึ้นค่ะ (เอาใจไว้ก่อน) แต่ความจริงแถวลพบุรี หญ้าขึ้นรกไปหมด ครูน่าจะมาถอนมาดายแถวนี้บ้างนะคะ.. ขอบคุณคุณครูมากๆค่ะที่ยังไม่ลืมศิษย์คนนี้ สวัสดีค่ะครู ....................................................................... หวัดดีค่ะน้องอุ๊ สาวดำ-รำพัด กว่าจะถึงวันนั้นหรือวันไหน เพียงแรงใจ ไม่ท้อ ก็คงถึง จะเฝ้าตาม ความฝัน อันคำนึง ไขว่คว้าซึ่ง หลักชัย ในสักวัน.. คงจะมีสักวัน .. โปรดติดตามตอนต่อไป อิอิ ของฝากจากโคราช อยู่ในท้องเจ๊..หมดแล้ว ..รอ..งวดหน้าแล้วกัน งุงิ ............................................................................................................
10 กุมภาพันธ์ 2548 19:03 น. - comment id 423303
หวัดดีค่ะคุณแก้วประเสริฐ งามมากเลยจ้า..อิอิ นึกว่าชมคน..ที่แท้ชมกลอน แป่วววว ความหวัง ยังไม่สูญ ยังจำรูญ บรรเจิดจ้า สักวัน ชัยคงมา หากศรัทธา ไม่หมดไป.. ขอบคุณมากค่ะ.. ................................................................................................... หวัดดีจ้ะน้องเรน ถึงว่าหัวพี่ทำไมถึงฟูกว่าเก่า อิอิ มีคนช่วยเกาหัวฟูนี่เอง ขอบใจน้องเรนมากเลยจ้ะ..ที่มาช่วยเป็นกำลังใจให้พี่ เลยแคล้วคลาดไม้มะยม อิอิ น้องเรนอยากไปปราจีนฯเหรอจ๊ะ เดี๋ยวบอกให้คุณลุงพาไปเที่ยวดีไหมเอ่ย.. ถ้าคุณลุงไม่ว่าง ให้พี่พาไปแทนก็ได้นะคะ พี่เสียใจด้วยนะคะ เรื่องของคุณพ่อน้องเรน...ท่านไปสบายแล้วค่ะ พ่อของน้องเรน คงยังเฝ้าดูน้องเรนอยู่.. อย่าว่าคุณพ่อว่าไม่รักษาสัญญาซิคะ พี่จะเล่าเรื่องของพี่ให้น้องฟังบ้างนะจ๊ะ..ตอนพี่8ขวบคุณแม่ของพี่ก็มาจากโลกนี้ไป แล้วคุณพ่อก็แต่งงานใหม่ มีแม่เลี้ยงและมีลูกใหม่ และตอนนี้คุณพ่อพี่ก็เสียไปแล้วเมื่อวันที่8กุมภา46 ตอนนี้พี่ไม่มีใครเลยจ้ะน้องเรน ชีวิตยังต้องดำเนินต่อไปค่ะ..ทำวันนี้ให้ดีที่สุดนะคะ รักคุณแม่ให้มากๆเผื่อพี่ด้วยนะจ๊ะ ....................................................................................................... หวัดดีจ้ะน้องตูน ผู้หญิงไร้เงา..เปลี่ยนเป็นไร้เหงาดีกว่ามั้ง อิอิ กว่าจะถึงซึ่งวันใหม่ บาดแผลใจเกินรักษา ทุกข์ท้อต่อชะตา ทั้งน้ำตาก็ไหลนอง กว่าจะถึงซึ่งวันหน้า ความอ่อนล้ามาผยอง แรงใจกลายเป็นรอง แสนหม่นหมองร้องระงม กว่าจะถึงซึ่งวันพรุ่ง งามจรุงอย่างเหมาะสม เลิกท้อต่ออารมณ์ ปลุกระดมเพิ่มแรงใจ กว่าจะถึงซึ่งวันพบ ขอสยบความหวั่นไหว ก้าวลงตรงเส้นชัย ชีวิตใหม่ได้สมปอง.. เลิกท้อแล้วจ้า ได้อ่านกลอนแสนไพเราะ แถมด้วยกำลังใจของน้องตูน..หายท้อเป็นปลิดทิ้ง พี่ขว้างลูกท้อไปแถวบ้านน้องเบญแทน อิอิ... ปิ๊งๆๆขอบใจน้องรักมากจ้ะ ที่ทำให้พี่จ๋อวางลูกท้อได้..ชั่วคราว 555 ..............................................................................................
10 กุมภาพันธ์ 2548 19:06 น. - comment id 423305
หวัดดีค่ะคุณVenusก่ะเจ้า ขอบคุณมากค่ะที่แวะเอามะยมมาฝาก กำลังแพ้ท้องพอดี อิอิ คุณวีนัสหายไปนานเลยนะคะ.. ยังคิดถึงเหมือนเดิมก่ะเจ้า อิอิ ................................................................................................ สวัสดีค่ะคุณ ม.ปณิธาน กำลังพิสูจน์ตัวเองอยู่ค่ะ ตอนนี้ยัง50-50อยู่ค่ะ อาการยังไม่กำเริบ เลยไม่รู้ตัวเองเข้าข่ายต๊องส์ หรือ บ๊องส์ค่ะ (หรือทั้งสองอย่างก็ไม่รู้ หมอยังไม่วินิจฉัย) ไม่กลัวหรอกค่ะไม้มะยมหรือไม้หน้าสาม แต่..เกรงใจอ้ะค่ะ อิอิ อย่าบอกใครนะคะความจริงแล้ว กลัว..หวายลงอาคม..ที่ซู๊ดดดดดดดค่ะ ........................................................................................................... หวัดดีค่ะน้องมัดหมี่ ดีใจที่น้องมัทชอบกลอนพี่นะคะ.. ครูแวะไปบ้านน้องมัทแต่ไม่ทิ้งรอยให้ติดตาม หมายฟามว่าไง พี่เง็ง อ้ะค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าครูผ่านมาอีกพี่อุ๊จะกราบครูงามๆแทนน้องมัทนะจ๊ะ (กราบท่าไหนดี เราเป็นแต่ลิงหลอกเจ้า) หนทางเดินยังยาวต้องก้าวต่อ ทางที่รอแห่งหนตำบลไหน พิสูจน์ตัวของตนดั้นด้นไป เพื่อหลักชัยสักวัน..ฝันเป็นจริง.. ..................................................................................................
10 กุมภาพันธ์ 2548 19:07 น. - comment id 423308
หวัดดีค่ะคุณผลิใบสู่วัยกล้า การทรมานคือการรอคอย เคยฟังเพลงนี้ไหมคะ.. ต้องอดทน อดกลั้นมากๆค่ะและใจเย็นด้วย กับการรอคอยอะไรสักอย่าง แต่บางครั้งเหตุการณ์บังคับ อาจทำให้เรากลายเป็นคนอึดและทนในเรื่องที่ไม่ควรทนเยอะแยะไปค่ะ อิอิ อันไหนพอจะโวยวาย..ได้ก็ไม่รอไม่ทน อิอิ..ขอบคุณมากค่ะ .................................................................................................... หวัดดีค่ะน้องกานต์ มารอบเดียวก็พอมั้งคะ อิอิ หนังฉายรอบเดียวค่ะ 555 เขตปลอดตัวป่วนนะจ๊ะ แถวนี้ เพราะพี่คือขาใหญ่(ใหญ่จริงๆ) ขาโจ๋ประจำซอย อิอิ ห้ามมาป่วนเดี๋ยวเจอ...ทิ้ง...นะจะบอกให้เด้อค่ะเด้อ.. ....................................................................................................... หวัดดีค่ะคุณแก้วนีดา ขอบคุณมากค่ะ..สำหรับกำลังใจและบทกลอนค่ะ ค่าของคน ผลของงาน ที่สร้างสรรค์ คือรางวัล แห่งชีวิต พิชิตหล้า ดั่งคำค้น หนทาง พิสูจน์ม้า กาลเวลา พิสูจน์คน พ้นนิวรณ์ ฝากดีไว้ ให้ใจ ได้จารึก ด้วยสำนึก แห่งธรรม คำสั่งสอน เอื้ออารี มีเมตตา เอื้ออาทร คราม้วยมรณ์ ลับลา สิ้นอาลัย ...................................................................
10 กุมภาพันธ์ 2548 19:09 น. - comment id 423311
หวัดดีค่ะคุณกุ้งหนามแดง กว่าจะผ่านด่านไม้มะยมต้องใช้เวลา หลายวัน หลายเดือน หลายปี อิอิ กว่าจะมารู้จักกันในบ้านกลอนนี้ก็ใช้เวลา..หลายขวบ 555 ไม่ชำนาญทาง แล้วพอมีใครจะอาสานำทางบ้างไหมเนี่ย... ก่อนอื่นคุณกุ้งช่วยดูต้นทางให้ด้วยแล้วกัน...แต่ต้นทาง มาช้ากว่าไม้มะยมอ้ะ เอิ๊กๆๆ ............................................................................................................ หวัดดีค่ะสาว พฤษภ.. อ่ะนะ..ถึงขั้นเก็บไว้สอนลูกหลานเลยเหรอคะเนี่ย งั้นจ่ายค่าลิขสิทธิ์มาก่อน50% ค่ะ.. เพราะกว่าจะมาถึงวันนี้ ลงทุนมาเยอะแล้วนี่นา อิอิ ........................................................................................................... หวัดดีค่ะพี่ปราย กว่าจะพบ กว่าจะรู้จัก กว่าจะรู้ใจ ใช้เวลาเท่าไร...ใช้ใจคำนวนดูค่ะ อิอิ ตอนรอโทรศัพท์เรื่องจุดนัดพบที่ปั๊มเจ็ท ระหว่างนั่งรอ.. ได้เขียนกลอนไว้แต่ไม่ได้ลงเพราะไม่ไพเราะเท่าไร..เอามาฝากพี่ปรายนะคะ ไหนๆก็เขียนไว้นานแล้ว นั่งลุกลี้ ลุกลนทนไม่ไหว เหตุตื่นเต้น ดีใจเป็นนักหนา จะพบไกด์ ใจดีที่นำพา ไปทัศนา พานพบประสบการณ์ นามปากกา เลื่องลือคือกอกก ลุ้นในอก พี่สาวห้าวหรือหวาน อยากพบหน้า ค่าตาเหลือประมาณ ทรมาน...เวลาใยช้าจริง.. มือใหม่หัดแต่งค่ะ เอิ๊กๆๆเอาของเก่ามาเล่าใหม่ อ๊าย-อาย ทั้งที่ไม่เคยอาย ปิ๊งๆๆหายปวดหัวได้แล้ว..ยาขนานเอกมาแล้ว ยาหม่องตราลิงถือลูกท้อ..ไงล่ะคะ .............................................................................................................
10 กุมภาพันธ์ 2548 19:17 น. - comment id 423321
หวัดดีค่ะคุณลี่..ชวนมาเยือน กลอนแต่งได้ดีมากๆเลยค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะที่นำลงมาให้ไว้อ่าน และเชยชม ขนาดบทแรกยังเขียนได้งดงามขนาดนี้ เก่งจริงๆเลยค่ะ เลยไม่รู้จะแต่งกลอนอะไรตอบแทน... ขอขอบคุณมากๆจากใจจริง...แลกเปลี่ยนแทนแล้วกันนะคะ ......................................................................... สวัสดีค่ะพี่ดอกแก้ว แล้ววันนี้ก็มาถึง ณ จุดหนึ่งซึ่งค้นหา งดงามล้ำเลอค่า สมเวลาที่รอคอย.. รุ่นจ๋อไม่ถือไม้มะยมไล่ตีใครหรอกค่ะ ใช้วิธีเสก..เม็ดมะยม..เข้าท้องแทน อิอิ ขอบคุณมากค่ะพี่ดอกแก้ว .........................................................................
10 กุมภาพันธ์ 2548 19:38 น. - comment id 423329
มาใหม่ค่ะ เมื่อเช้าเครื่องแฮงค์ แจมไม่ได้ แอบไปกลอนสมัยที่เป็นสาวๆปี1มาแจมกับพี่จ๋อค่ะ ใครจะด่าใครจะว่าอย่าไปฟัง ใครจะชังใครจะเกลียดอย่าไปสน ตั้งใจมั่นทำดีไว้ไม่กังวล จงดิ้นรนเพื่อได้ฝันนั้นมาครอง กลัวทำไมอุปสรรคเล็กแค่นี้ เจ้ามีดีในตัวอย่ากลัวหมอง มัศักดฺศรีหัวใจไม่เป็นรอง เรื่องสมองก็เป็นต่อไม่ง้อใคร กานต์เขียนบทนี้ให้เพื่อนคนหนึ่งค่ะ เขาร้องไห้เพราะสอบคณิตไม่ผ่านค่ะ แอบมาฝากไว้หน่อยค่ะ บอกไว้ก่อน กานต์กลัวถูกทิ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ ไม่ได้มาป่วนน้า อย่าทิ้งเค้าล่า
10 กุมภาพันธ์ 2548 22:52 น. - comment id 423552
* - * . . . . . . . . .
สวัสดี ค่ะ
11 กุมภาพันธ์ 2548 11:39 น. - comment id 423755
หวัดดีจ้าน้องกานต์ เพื่อนคงหายเศร้าเป็นปลิดทิ้งเลยนะเนี่ยได้อ่านกลอนปลอบใจ..หาเพื่อนอย่างน้องกานต์หาไม่ได้ง่ายๆนะเนี่ย..ถ้าเป็นพี่นะ 555 อดหัวเราะเยาะเพื่อนไม่ได้ เพราะพี่ก็ตกเหมือนกัน 555 คณิตเรียนยากจะตาย หุหุ ใครสอบผ่านเป็นเรื่องผิดปกติ555 ไม่ทิ้งก็ได้จ้ะ แต่ต้องมีสิ่งของ เอ๊ย ใครบางคนแรกเปลื่ยนฮู้บ่..เอิ๊กๆๆๆ เดี๋ยวส่งของก่อนน๊า.. ........................................................................... หวัดดีค่ะคุณรัถเกล้า ^_^ ........ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ..............................................
11 กุมภาพันธ์ 2548 15:30 น. - comment id 423903
สวัสดีคะ ทุกอย่างต้องการการพิสูจน์สำหรับคนอื่นมอง แต่สำหรับเรา รู้ตัวเองเสมอคะ ว่าทำอะไรอยู่
11 กุมภาพันธ์ 2548 17:25 น. - comment id 423971
ภาษาเจ้าพ่อเรียกสั่งสมบารมี
11 กุมภาพันธ์ 2548 18:15 น. - comment id 423997
พี่จ๋อจ๋า สรุปตามนั้นนะคะ กานต์ขอโทษ กราบสวยๆทีนึงน้า คิดถึงน้า อยากได้ไรให้หมดเลย
11 กุมภาพันธ์ 2548 20:11 น. - comment id 424076
หวัดดีค่ะคุณ Ar~din เห็นด้วยค่ะ ถูกต้องแล้วคร๊าบบบบ ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทายกัน อิอิ ................................................................ หวัดดีค่ะน้องกอล์ฟ มาถึงก็.. ซาดิสเลยนะ555 เจ้าพ่อกอล์ฟ อิอิ ................................................................. หวัดไม่ดีจ้ะน้องกานต์ ไม่เป็นไรจ้ะ ถือว่าน้องกานต์บุญไม่ถึง วาสนาน้อยก็แล้วกันนะจ๊ะ อิอิ สมแล้วที่ถูกทิ้งงงงงงงงง...อยากทำตัวเห็นคนอื่นไม่มีความหมายก็งี้แหละ เช๊อะๆๆๆ
13 กุมภาพันธ์ 2548 11:07 น. - comment id 424711
กว่าจะถึง มันยากจริง ๆ ค่ะ อิ อิ มาเยี่ยม ลิงลม ค่ะ คิดถึงจัง อิ อิ...
13 กุมภาพันธ์ 2548 15:15 น. - comment id 424793
หวัดดีจ้าสาวแวว กว่าจะมาถึง... เชื่อแล้วค่ะว่ายากจริงๆ มาเอาสายป่านนี้ อิอิ ลิงลม(เฉื่อย) ลมค่อยๆโชยมามันก็ดีเหมือนกันนะ ดีกว่ามาเป็นลมบ้าหมู555 กลัวค่ะ
13 กุมภาพันธ์ 2548 23:40 น. - comment id 424991
สวัสดีค่ะพี่จ๋อ บอกแล้วไงคะ ว่ากานต์จริงใจเสมอ ในที่สุดก็เจอกันจนได้เนอะพี่จ๋อ จอมป่วน อย่าพากานต์ซนนักจิคะ เมื่อยเลยเนี่ย ไปแล้วแสดงว่าจะไม่ถูกทิ้งใช่ไหมคะ อิอิ ที่ไปเนี่ย กลัวถูกทิ้งนี่คะเนี่ย อิอิ คิดถึงนะคะ ฝันดีจ้า คิดฮอดกอดกะได้
14 กุมภาพันธ์ 2548 06:53 น. - comment id 425008
น้องกานต์.. กว่าจะแสดงความจริงใจมาได้เนี่ยนะ พี่เสียน้ำลายไปตั้งหลายหยด555 ไม่อยากกอดแย้ววว กลัวฟ้าผ่าจ้า อิอิ
29 กันยายน 2555 21:10 น. - comment id 1247072
ดีครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
