ฝ่าสายฝนทนหนาวกี่คราวครั้ง น้ำตาหลั่งนองหน้ากี่คราหน แม้นรันทดอดสูยังสู้ทน เกิดเป็นคนไม่ย่อท้อชะตา ถึงล้มลุกคลุกคลานทะยานต่อ ไม่ร้องขอครวญคำพร่ำปัญหา ผู้ใดช่วยสมเพชหรือเมตตา ยืนด้วยขาอำนวยช่วยเจือจุน หยัดยืนอยู่สู้ชะตาอย่างกล้าแกร่ง ด้วยลำแข้งที่เอื้อและเกื้อหนุน สร้างพลังแรงใจหมายเป็นทุน เพื่อกระตุ้นให้จิตพิชิตชัย ฝ่าสายฝนทนหนาวเท่าชีวิต ผ่านถูกผิดเท่าค่าอายุขัย ประสบการณ์ร้ายดีมีเพียงใด เก็บเอาไว้เตือนตนบนสังวร
คนเมืองลิง 21 ก.ย. 2548 10:08 น. - ID 81340 
6175
20
0
21 กันยายน 2548 10:24 น. - comment id 517254
ด้วยลำแข้ง...คำรณ หว่างหวังศรีรายงาน..อิอิ..... **แวะมาแซวเด้อ..
21 กันยายน 2548 10:26 น. - comment id 517259
ล้มแล้วลุกยืนหยัดไว้ด้วยในสู้ ปูทางสู่ความฝันอันสดใส สำเร็จด้วยมีหวังกำลังใจ ฝันไม่ไกลเกินกว่าจะคว้ามา พี่สาวจ๋า น้องสาวสู้ไม่ไหวแล้ว พยุงกานต์ทีนะคะ คิดถึงจังเลย
21 กันยายน 2548 10:58 น. - comment id 517281
ด้วยลำแข้งตลอดเหมือนกันครับ จนแข่งจะหักลำแล้ว ก็ยังไม่ถึงไหน
21 กันยายน 2548 10:58 น. - comment id 517282
น้องอุ๊จ๋า.... โห..ตอนแรกนึกว่ามีใครเขามาเลี้ยงอุ๊ด้วยลำแข้ง... พี่จะได้ส่งมือปืนไปเก็บ อุ๊บ! แจ้งมูลนิธิปวีณา... ว่าแต่วันนี้อุ๊โพสต์ท่าเศร้าจัง เพิ่งอกหักมาเหรอ... แล้วอุ๊ไม่เห็นบอกเลยว่าอุ๊ผ่านมากี่ร้อนกี่หนาวแล้ว ฮะ ฮะ ฮ่า...
ดีใจจ้าที่พบอุ๊...ยกผลประโยชน์ให้จำเลยไม่ต้องตอบเป็นกลอนนะวันนี้ หัวสมองยังไม่ตื่นดี เมื่อคืนคุยโทรศัพท์กับคุณพี่เสือ ( คุณเสือจริงๆ) ตั้งตีสาม จะบ้าตาย... สงสัยอุ๊ต้องเตรียมชุดสวยแล้วล่ะมั๊ง...งานนี้... ไปก่อนนะ หิวข้าว เดี๋ยวค่อยไปบ้านเจ้าหมูน้อย... สวัสดีค่ะ
21 กันยายน 2548 11:13 น. - comment id 517286
มีสมองสองขาต้องกล้าสู้ อย่าหดหู่ทรมานให้รานจิต เกิดมาแล้วต้องสู้คือชีวิต อย่าออดอิดซ่อนตัวกลัวความจริง สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆด้วยกันค่ะยิ้มนะคะ
21 กันยายน 2548 11:28 น. - comment id 517289
....พี่คุณอุ๊บอกว่า เศร้าไม่นาน...... เดี๋ยวก้อลุกมา บิดซ้าย ขาว ก้าวเดินแล๊วววว อะ อย่างงั้ย พี่คุณอุ๊ ต้องเข้มแข็งนะ ( เมายังไง !!! หนูก้อไม่ม๊าวววว ...)
21 กันยายน 2548 11:52 น. - comment id 517303
คิม สาวแข้งทองนะคะ
21 กันยายน 2548 12:07 น. - comment id 517311
สวัสดีค่ะ พี่อุ๊ คนเมืองลิง แม้อ่อนล้าหัวใจไม่ท้อถอย ยังรอคอยวันยืนหยัดหัดต่อสู้ ยืนด้วยลำแข้งแสดงให้โลกรู้ ฉันจะอยู่อย่างทรนงตรงทางเดิน.... เป็นกำลังใจให้พี่อุ๊นะค่ะ นานมากแล้ว ที่ไม่ค่อยได้เจอะเจอ....คิดถึงนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ....
21 กันยายน 2548 12:19 น. - comment id 517317
ทุกชีวิตต้องต่อสู้จึงอยู่ได้ ขอเพียงใจเข้มแข็งเพิ่มแรงกล้า แม้ความทุกข์ทับถมจมน้ำตา ขออย่าล้าจะฝ่าไปได้ด้วยดี ต้องยืน....ด้วยลำแข้ง.....ชอบค่ะ............
21 กันยายน 2548 12:20 น. - comment id 517319
ทำใจให้สบายแล้วกัน
21 กันยายน 2548 12:49 น. - comment id 517344
หือ กะจะใช้ซีนพี่บินเดี่ยวซะหน่อย ... โห ..... อดเลย .... พี่อุ๊คิดถึงมาก ๆ เด้อ ว่าง ๆ จะแวะไปป่วนใหม่ ... ฝากบอกลูกสาวหนูด้วยนะคะว่าคิดถึง ...
21 กันยายน 2548 13:12 น. - comment id 517376
ฝ่าสายฝนลมหนาวคราวนึกถึง ซาบตราตรึงถึงสิ่งแม้เพียงฝัน พลาดครั้งนี้หัวใจแทบวายพลัน ทั้งโศกศัลย์หันหาสุราพาเสบย.......อิอิ
แก้วประเสริฐ.
21 กันยายน 2548 13:17 น. - comment id 517378
แล้วทุกความเป็นไปจะบอกเล่าสิ่งที่ควรในวันนี้ดีที่สุด... เขียนได้ดีครับ ล่วงกาลผ่านวานนั้นจนวันนี้ ทุกข์ที่มีทั้งสิ้นจึงเสี้ยมสอน ว่าชีวิตใช่งดงามดั่งละคร ดีดั่งตอนที่สุขสนุกใจ เมื่อชีวิตมีเรื่องราวก้าวผ่านพบ มีทุกวันงามสงบก็หาไม่ ต้องมีบ้างทางลงเหวฝ่าเปลวไฟ และวันใจแหลกยับกับวันวัย เมื่อมีสุขวันทุกข์ก็ปล่าวแปลก วันใจแหลกความสุขก็ร่ำไห้ วันใจท้อความทะนงก็ปลงใจ จะมีวันแห่งชัยบ้างไหมหนอ จึงร่ำร้องเรียกหาวันที่ว่า เท่าที่ใจปรารถนาจะร้องขอ ก็หมายกันหมายใจใฝ่หมายรอ เพื่อหลุดบ่วงที่ถ่วงท้อทอดวงใจ ประสบการณ์ทุกข์สิ่งที่เสี้ยมสอน ในวันใจร้าวรอนและอ่อนไหว วันใจช้ำร่ำไห้วันพ่ายใจ แท้ทั้งที่เจ็บเจียนตายก็ลำพัง กาลนี้ผ่านมาถึงวันอันแตกดับ ไปพร้อมกับดวงใจสิ้นสูญหวัง ที่ใจหมายมาแหลกยับกับวันพัง ไม่เหลือทั้ง..ใจอยากสั่งให้เข้มแข็ง
21 กันยายน 2548 14:07 น. - comment id 517396
หวัดดีค่ะคุณบินเดี่ยว
21 กันยายน 2548 15:33 น. - comment id 517438
+++ ++ + ด้วยลำแข้ง.. เส้นเอ็นปูด..น่าเกลียดมาก..ทำไงดี?? + ++ +++ คิดถึงพี่อุ๊นะจ่ะ..
21 กันยายน 2548 15:52 น. - comment id 517447
หายไปน๊านๆ คนหนามแดงเขาคิดถึงน่ะ..อิอิ.
21 กันยายน 2548 18:09 น. - comment id 517487
มาช่วยค้ำลำแข้งค่ะ พี่อุ๊ ^_^
21 กันยายน 2548 18:21 น. - comment id 517493
21 กันยายน 2548 20:28 น. - comment id 517520
นาน ๆ มาเจอหน้าที ทำไมตีหน้าเศร้า อย่างงั้นละจ๊ะน้องจ๋อจ๋า อ้าวงานนี้มีการขายของเก่ากันด้วยหรือนี่ อย่าคิดอะไรมากครับ ของส่วนมากยิ่งเก่าเก็บยิ่งดี ตอนแรกพี่เข้าใจผิดคิดว่าน้องจ๋อจะไปเป็นนักมวยหรือนักฟุตบอลเสียอีก แวะมาหาพร้อมยาหม่องจ้า ว่าจะมาทาบีบนวดลำแข้งให้ซักหน่อย เห็นยืนตากฝนอยู่นานแข้งขาคงเหนื่อยล้าไปแน่
21 กันยายน 2548 21:31 น. - comment id 517546
21 กันยายน 2548 22:00 น. - comment id 517573
ท่าทางเจ๊จ๋อจะแข้งใหญ่น่าดู 555 ... ถึงเป็นกลอนเก่า แต่เนื้อหาดีมากขอรับ สวัสดียามดึกนะขอรับ คงสบายดีนะขอรับ
21 กันยายน 2548 22:15 น. - comment id 517583
ฝ่าร้อนหนาวมานี้เกือบสี่สิบ ผ่านมาแล้วไกลลิบเหนื่อยอิ๊บอ๋าย (555) ไม้เท้ารอเตียมไว้ในบั้นปลาย ยามเป็นยายเอาไว้นำก่อนจ้ำเดิน กัดนิดกัดหน่อยน๊ะ อย่าเอาไม้เท้ามาตีหัวกันเลยน๊ะ ป้า เอ้ย! เจ๊อุ๊ที่รัก ไม่เจอกันนานนะ ซำบายดีบ่
21 กันยายน 2548 22:17 น. - comment id 517584
ชีวิตเราคราวล้มจนตรมจิต แม้นมีมิตรเคียงข้างไม่ห่างหาย มากเสียงเชียร์รอบข้างไม่เดียวดาย แต่ผู้ยืนหยัดกายคือเท้าตน หากไม่ฝีนยืนสู้กอบกู้ร่าง มากแรงเชียร์ก็หมดทางประสบผล แม้นมีมิตรพยุงอีกหลายคน หากใจตนนั้นพ่ายก็หน่ายยืน สวัสดีค่ะน้องอุ๊.. แม้จะเป็นงานเก่าแต่ก็เปี่ยมไปด้วยความสำเร็จของใจนักสู้นะคะ ช่วงเวลาที่จะมีต่อไป ขอให้น้องอุ๊ประสบความสำเร็จได้อย่างมั่นคงยิ่งขึ้นค่ะ
21 กันยายน 2548 22:59 น. - comment id 517608
22 กันยายน 2548 00:30 น. - comment id 517638
เพราะชีวิต คือชีวิต เมื่อมีล้ม ก้อลุกได้ จะหัวเราะและผิดหวังก้อสู้ต่อปาย เอิ๊ก กะจาร้องเป็นเพลงซะหน่อยจำเนื้อไม่ได้อะ แป่วววววว
22 กันยายน 2548 17:15 น. - comment id 517880
หวัดดีค่ะน้องน้ำใสหวัดดีค่ะน้องแวว
หวัดดีค่ะพี่ชัย
ยืนตากฝนมาสามสิบแปดหนาวแล้วค่ะ ขาแข็งจนหมดแรงแล้วค่ะ บางครั้งก็ท้อๆค่ะ เป็นธรรมดาของคนวัยทอง
ขอบคุณค่ะสำหรับสุราที่นำมาเสริฟ555น่าจะมีกับแกล้มมาให้ด้วยนะขอรับ
หวัดดีจ้ะน้องหน่อง
ฝ่าร้อนหนาวหลายฝนทนอิ๊บอ๊าย เกือบจะตายหลายครั้งยังเฉยเฉย แสนจะเบื่อเหลือคณาข้าก็เคย ยังก้มเงยหาเห็บจนเหน็บกิน ไปแบบมั่วๆ
ขอบคุณมากค่ะสำหรับคำอวยพร อยากจะหมดทุกข์เสียทีค่ะ ชาติที่แล้วคงทำกรรมไว้มากค่ะ ถึงต้องอยู่ใช้กรรมอยู่อย่างนี้
เกิดเป็นคนทนอยู่สู้ชีวิต จงพิชิตเพื่อชนะประสบผล ลงมืออย่ายอมพ่ายให้อายคน ตนพึ่งตนชีวิตแกร่งด้วยแรงใจ ทุกอย่างอยู่ที่ใจเราเองทั้งนั้นค่ะ รู้เสมอแต่ปฏิบัติไม่ได้ค่ะ
22 กันยายน 2548 22:56 น. - comment id 517973
หน้าส่วนตัว
...ไม่ต้องแข้งแค่ฝ่ามือก็หือไม่ออก
ใช่เหมือนปลอกกล้วยแล้วเข้าปากให้อยากหาย
ไม่ต้องแข้งแค่ฝ่ามือหนึ่งก็ถึงตาย
ทุรนทุรายคล้ายมอดม้วยด้วยลำแข้ง...
สวัสดีครับ
24 กันยายน 2548 11:11 น. - comment id 518496
โห..ท่านหนุ่ยเล่นฝ่ามืออรหันต์เลยหรือคะ แบบนี้ต้องหลังแหวนซะเลี้ยว อิอิ
26 กันยายน 2548 17:27 น. - comment id 519299
เป็นกลอนที่หนักแน่นและแข็งเกร่งจังเลยค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
