ทิวาราตรีฤาเปรมปรีดิ์

แก้วประเสริฐ

                    ทิวาราตรีฤาเปรมปรีดิ์.

            งามพิลาสประหลาดล้ำยามยอแสง
ฤทธิ์ร้อนแรงแบ่งสาดสุดพาดหนอ
เป็นห้วงยวงล่วงงามเมื่อยามคลอ
ยิ่งพะนอยากกระจ่างระหว่างหทัย
            พฤกษาชาติอ่อนไหวไศลสล้าง
แสนเวิ้งว้างกลางคีรีมิมีสลาย
หนาแน่นนุ่มนวลยวนชวนกล้ำกราย
สร้างดวงใจให้พล่านละลานตา
             โกสุมทองมองผ่านตระการยิ่ง
งามทุกสิ่งยวนเย้ากลิ่นนาสา
ผุดพาดผ่องยองใยเคียงใกล้มา
เยือกอุราพาเฉิดฉันท์ซาบซ่านใจ
            กลิ่นหอมหวนล้วนมายิ่งพาเพริศ
ตะวันเฉิดฉายอำพันอันสดใส
เหมือนวิมานพลันพบสบไฉไล
จะหาใดปานเทียบเปรียบอรพินท์
             ครั้นราตรีอาบแสงยิ่งแยงจิต
ให้ชวนพิศสนิทแนบหมดทั้งสิ้น
ก่อวังวนอลหม่านพล่านดวงจินต์
ปั่นป่วนถวิลจินตนาสุดเร้าอารมณ์
            สมสล้างกระจ่างใจมีใครเท่า
ดาราเข้าช่วยประกายคล้ายแสงโสม
รสกำซาบผ่านภพประสบชม
อกใจบ่มเฝ้าโลมโน้มโหมพลัง
            กระแสพล่าพลุ่งพล่านซ่านใจคิด
ตะวันพิศจันทร์ดาราครามนต์ขลัง
ช่างโน้มเหนี่ยวเลี้ยวคดยากหมดจัง
อุรารั้งดังกลั่นแกล้งแสร้งชาญฉลาด
           โอ้งามจริงสิ่งนี้หนอเจ้าอกเอ๋ย
จะละเลยห่างไกลใยแสนขลาด
ทิวาเร้าเคล้าราตรีนี้ยากพลาด
แสนประหลาดมาดฤดีสุดปรีดิ์เปรม.
                  ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙