ตำนานหมาป่า

ม้าก้านกล้วย

เจ้าหมาป่า ลาจร ดอนลำดวน
ต้านระทม ลมหวล ทวนลมหนาว
หลากละลาน กร้านใน ฤทัยร้าว
สุดจะเหงา จำลา มาร้างเรือน
เดินดงเรื่อยมาหาแหล่งนอน
เหนื่อยแรงอ่อนทดท้อเพราะไร้เพื่อน
ขาดคู่ใจ ในพนา ชะตาเตือน
จนได้เยือนหยุด ณ ถิ่น มอดินแดง
ป่าคูณดอกเหลืองหรูดูร่มรื่น
พักสักตื่นพอเริงร่าน้ำตาแห้ง
จะค่อยคล้อยคลาไปเมื่อได้แรง
พอรุ่งแจ้งวันใหม่ก็ไปแล้ว
ยังมีหมู่มดดำประจำดง
เห็นหมาป่าแปลกพงบรรจงแผ่ว
เกิดศรัทธาเลื่อมใส ใจแน่แน่ว
ปรึกษาแล้ววอนขอร้องต่อฟ้า
ด้วยบุญดล กุศลส่ง จงเสกสั่ง
บันดาลตั้งพรชัย ให้หมาป่า 
เป็นครูสอนปัดเขลาเบาปัญญา
เก่งวิชารักษาตนฝึกฝนกาย
เปิดสำนักตักศิลาว่าด้วยศาสตร์
วิชาปราชญ์เวชศาสตร์ราษฎร์ทั้งหลาย
ล้วนล่ำลืออื้อสลอนขจรขจาย
ต่างมุ่งหมายพบหมอเพื่อขอยา
หมาป่าเจ้าหมายใจพเนจร
กลับยอมอ่อนใจประจำทำการกล้า
เป็นแพทย์ใหญ่เชี่ยวชาญการรักษา
แต่ใจล้า คิดถึงถิ่นแผ่นดินเนาว์
ได้แต่พร่ำลำนำกลอนกวี
ปลอบใจที่ห่างบ้านห่างเรือนเหย้า
นึกถึงคืน คิดถึงฝันวันเก่าเก่า
จึงขอเอาเพียงเพลงบรรเลงระบาย
 
-------ม้าก้านกล้วย----------