หน้าส่วนตัว
คุณรู้ไหม ว่าความเหงาร้ายกาจแค่ไหน
ในค่ำคืนที่นั่งลำพังเดียวดาย.........................
ความเหงา ......โผล่หน้าต่างเข้ามาเยี่ยมเยียน..................
หยดน้ำตาของคนเหงา ...... พร่างพราย.......
อยากพูดคุยกับใครสักคน .............แต่ .................
ไม่มีใครคนใด ........ ว่างพอ......รับฟังเรื่องราวจากคนเหงา .........
ปล่อยให้คว้างอยู่อย่างนั้น....................
ถวิลหา.....แล้วรู้ซึ้งแล้วว่า .......
บ้าน คือ ที่ ที่อบอุ่นที่สุด
แม้จะวุ่นวาย............ แต่ก็มิยอมให้ความเหงา
เข้ามาทำร้ายได้
เป็น ....เกราะป้องกันแห่งเดียว ..............
ที่ทำให้เราเข้มแข็งเสมอ..................
แม้จะล้มสักกี่ครั้งก็ตาม ...........
บ้านยังมีมือที่อบอุ่น ..... จริงใจ .....
และพร้อมจะให้สิ่งดี ๆ .....กลับมาเสมอ........
กลับบ้านนะ...........แม่กับพ่อยังคอย...........
ในป่าที่เรียกว่าหัวใจฉันหลงทาง (ฝัน)
ร้อยฝัน 8 มี.ค. 2548 22:50 น. - ID 72386 
776
5
0
8 มีนาคม 2548 22:56 น. - comment id 436165
ความอ้างว้างอยู่เป็นเพื่อนฉัน ฉันเหมือนมีมันเสมอเสมอ ไม่รู้ทำไมนะเออ จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้ มันเหงาเต็มทีแล้วรู้ไหม เหตุผลเพราะเธอมีใคร ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดายลำพัง *-*มานั่งเป็นเพื่อนค่ะ เหงาเหมือนกัน*-*
8 มีนาคม 2548 23:05 น. - comment id 436173
I think the same too.. I feel , home sick ... No place the same my house,
8 มีนาคม 2548 23:14 น. - comment id 436181
ขอบคุณ คนเหงา ยังมีผู้หญิงไร้เงาคอยเป็นเพื่อน ขอบคุณ ไวยากรณ์ ที่ย้ำเตือน Thaipoem เป็นบ้านเป็นเพื่อนตลอดไป
8 มีนาคม 2548 23:36 น. - comment id 436197
สื่อ..บทกวี .. ได้ไพเราะมากเลยคะ ..
โลกใบใหม่ เรน.. ว่า ..ไม่เหมือนเดิม ..
ไม่เหมือน ..โลกที่เรน.. ได้เคย..สัมผัส ..
..ไม่มี ..เรื่องเล่น..ให้เรน.. ได้สนุก
ไม่มี.. นิทาน .. ก่อนนอน..ให้เรน.. ได้ฟัง..
ทุกอย่าง .. เป็นทางการมาก..ยิ่งขึ้น
ก็ ..เมื่อเป็น...แบบนี้ .. บ้านที่เคย..อบอุ่น..
ก็ .. ยิ่ง.. อบอุ่น ..น้อยลง..
บ้าน .. ที่เคยมี .. พ่อ ..ในสวนป่า..ของมี้..
มี.. ตัวหนอน .. น่ารัก..
กับ .. คำถาม ..
ใบไม้ .. หายไป..ไหน ..
..
เรน.. ขออนุญาต .. หัดเขียน ..แจมความรู้สึก.. นะคะ ..
..
9 มีนาคม 2548 00:35 น. - comment id 436253
จ้า เรนตัวน้อย
เป็นน้องสาวพี่ดีไหม เป็นครอบครัวเดียวกัน
ที่ไทยโพเอ็ม ...........
พี่มักจะนึกถึงบ้านเสมอ เวลามีปัญหา
เรน เคยมีบ้านที่อบอุ่น (ถูกไหม) ..........
เมื่อเวลาผ่านไป ปัญหาทุกปัญหามีทางแก้......
สุดท้าย .... พี่ก็คิดถึงบ้านเสมอ
พี่อ่านที่เรน เขียนไว้ในงานของ พี่ดอกแก้ว
ที่ชื่อ คาน ................
พี่เอง ต้องอยู่คนเดียวตั้งแต่อายุ 14 ปี
พ่อโอนเงินเข้าให้ พร้อมกับ เอทีเอ็ม อยู่อย่างนั้นจนพี่ทำงาน แล้วกลับมาบ้าน เมื่อ 3 ปี ที่ผ่านมา เมื่อโตขึ้น ทุกอย่างที่พี่เคยน้อยใจ พี่เริ่มวาง
อย่างน้อยคนที่ทำให้เรามีวันนี้ และหวังดีเสมอ
คือ พ่อกับแม่ แม้ว่าการแสดงออก จะทำให้เราน้อยใจก็ตาม พี่ขอให้กำลังใจเรน
เป็นพี่ของเรนนะ
9 มีนาคม 2548 00:40 น. - comment id 436257
เป็นงานเขียนที่ สื่อใจมาได้อย่าง น่าตื้นตัน
9 มีนาคม 2548 08:29 น. - comment id 436315
หากเธอเหงาหรือหนาวมากเกินพอ หากอยากขอพอแล้วเรื่องความเหงา อยู่วันนี้มีพ่อแม่ครอบครัวเรา กลับแนบเนาท้องทุ่งนาที่ยังคอย
9 มีนาคม 2548 16:49 น. - comment id 436592
งานงามใจใสละมุนเลยค่ะ พี่พุดขึ้เหงาที่สุดค่ะ เป็นมากกก ไม่รุทำไม หาเหตุผลไปมา เลยพบว่า ก็คงเพราะพระเบื้องบนให้หัวใจดวงละมุนมา เลยเหว่ว้าดายเดียวง่ายจังค่ะ บางทีเหมือนเป็นคนเดียวในสองร่าง ร่างหนึ่งช่างพูดมาก อีกร่างเงียบสนิทคิดอะไรแผกผิดอยุ่คนเดียวค่ะ รักคำร้อยฝันมากค่ะ ด้วยรักล้นใจนะคะ
9 มีนาคม 2548 16:49 น. - comment id 436593
ความอ้างว้างย่างกรายก้าวเข้ามา ครอบคลุมหนาจิตใจอ่อนล้านี้ บ้านคือที่พึ่งพิงใจอุ่นดี ชื่นใจทีเมื่อก้าวกลับบ้านของเรา -*- บ้านและครอบครัวเป็นที่พักพิงที่ดีที่สุดค่ะ -*-
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
