ยอมรับว่าไหวหวั่น เพียงการผ่านพบกัน โดยไม่ได้นัดหมาย ในวันที่รู้มา ว่าเธอเองก็เปล่าดาย ความฝันล้มตาย.. ความรักข้างกายไม่เหลือมี ฉันต่อสู้กับตัวเองเงียบ ๆ ทั้งที่ใจเย็นเยียบ ยังไม่กล้าจะเดินหนี เธอเพียงทายทัก เช่นคนเคยรู้จักกันมาดี แต่บางส่วนของความรู้สึกฉันตอนนี้ คือหวั่นใจ จริง ๆ แล้วก็อยากรับรู้บ้าง แต่ยังกลัวบางอย่าง.. ที่เพียรก่อปราการไว้ จำต้องบอกลา..หันหลังออกมาให้ไกล ขอโทษ ที่เสียมารยาทอย่างนั้นไป .. ฉันจำเป็นต้องปกป้องตัวเองเอาไว้ ก่อนจะสายเกิน..
แพรวา 14 ธ.ค. 2544 12:57 น. - ID 7328 
894
3
0
14 ธันวาคม 2544 13:21 น. - comment id 25006
ไม่เห็นเป็นไรเลย ถ้าวันหนึ่งต้องเสียใจ ก็ยอมเสียใจตั้งแต่วันนี้ดีกว่าเค้าจะรู้สึกยังไงไม่สำคัญเมย์ว่าการไม่พูดมันอึดอัดนะ กลอนเพราะมากค่ะ
14 ธันวาคม 2544 17:03 น. - comment id 25029
ใช้คำได้ดีจังค่ะ หนังสือคลอดเมื่อไหร่ อย่าลืมบอกนะ :)
15 ธันวาคม 2544 03:17 น. - comment id 25118
"ความฝันล้มตาย.. ความรักข้างกายไม่เหลือมี" ชอบคำนี้มากเลยจ้า.... เยี่ยมจริงๆ
17 ธันวาคม 2544 00:04 น. - comment id 25495
อาจจะไม่มีอะไรเลวร้ายอย่างที่เราคิดก้อได้นะ แต่กันไว้ก่อนก้อดี จะได้ไม่เจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพราะใครคนเดิม อยากบอกว่ากลอนเพราะมากค่ะ ^-^
17 ธันวาคม 2544 10:22 น. - comment id 25579
มองโลกในแง่ดีบ้างก็อาจจะทำให้เราพบความสุขก็ได้ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
