ขอขมา.......หากล่วงเกิน

ดาหลา & ปะการัง

กราบแทบตัก  พี่พี่ที่ ไทยโพม    
มะลิโรย  น้ำอบหอม  ขอขมาพี่
ขอก้มกราบ  สิบนิ้วน้อม  หากเกินที่   
ก่ายก้าวมี  กายวาจา  มโนกรรม
พี่ดอกแก้ว  พี่ผู้ให้  ในดวงใจ    
พี่มอบให้  ทุกสิ่งล้วน  ที่ควรทำ
พี่ทิกิ  แนะนำ  ควรจดจำ   
ให้กระทำ  การใด  ใช่สั่งสอน..................
ท่านผู้เฒ่า  ปรมาจารย์  ด้านกลอนเล่า    
เคยให้เรา  มาแล้ว  แผ่นการกลอน
ด้วยการเขียน คำกลอน  แต่เก่าก่อน
หัวไม่แล่น เขียนได้   เท่าที่ได้ 
อัลมินตรา   อาภาภัส  แก้วนิดาจ๋า    
พุดพัดชา แก้วประเสริฐ  ที่ได้ให้
กำลังใจ  ไม่ขาด   น้องnamsai    
ขาดไม่ได้  บินหมื่นลี้ ที่อยู่ใกล้ 
กราบขอ ขมา  เอาไว้ณ. ที่แห่งนี้  
ด้วยวจี  มโนนิตย์  ที่ตั้งไว้
บนหัวใจ  นามดาหลา  ขอมาไว้   
บนกลอนไทย ไทยโพม  สุดแสนรัก......
*+*+*+*+*+*+*++++++++++++++++++*+*+*+*+*+*++*+
ประเพณี ไทยโบราณ บ่งบอกไว้ 
ถึงปีใหม่ รดน้ำ ผู้เฒ่าไซร์
ลูกหลานไป พร้อมเพีรยง ครอบครัวไทย
สืบสานไว้ ขอขมา กระทำใด 
สิบสี่เมย์ วันครอบครัว มาพร้อมหน้า 
เตรียมตัวมา พร้อมกัน ทำบุญใหญ่ 
ตักบาตร คาวหวาน ตระเตรียมไป 
ตามตั้งใจ ส่งผลไป ภายหน้ากัน
คุณพี่ฤกษ์  นามมาที   ที่ทักทาย   
ผ่านกลอนร่าย  ทุกบท  ที่สวยนั้น
คุณชัยขา  ขอบคุณที่ แวะเวียนฉัน  
แม่จิตรนั้น  มาเยี่ยม  ทุกคราไป..............
หญิงไร้เงา  ที่คอยเฝ้า ดูไม่ห่าง   
น้องเมืองร้าง  ไม่มีลิงจ๋อ   หนุกไม่ได้
เจ้าจิ๊บน้อย  คอยเฝ้าดู   อย่าอ่อนใจ
ลอยลมไป  ลอยตามลม    ตัวกลม กลม............
ลมแรงร้อน พายุ  สุริยะ   
พัดโบยนะ  ให้หายร้อน  ทุกข์สุขสม
มัทนี่  มัดหมี่เจ้า  นฤมล   
อยากได้ยล  หยอกเย้า  น้องสาวเรา
ยังอีกหลาย ไม่อาจกล่าว  ได้ทั้งหมด  
เพราะตามกฎ   เขียนกลอนมา  น่าอายเขา
แต่อยากขอ ขมาท่าน  ด้วยขลาดเขลา
ขอตัวเรา  ได้ขมา   ณ.ที่นี้ฯ............
ปล.  ไม่สามารถ  กล่าวขอขมา ทุกทท่านได้ครบ ถ้วน 
ขออภัยด้วยนะคะ..........
ตั้งใจ แต่ได้แค่นี้ค่ะ.........