สุดขอบฟ้ารำลึกสวนวังแก้ว

แก้วประเสริฐ

       สุดขอบฟ้ารำลึกสวนวังแก้ว
         ณ ปลายฟ้าแนวน้ำล้ำสดใส
ม่านวิไลแนวกระจายเกาะแก่งหิน
รุ้งพาดสายลายผุดยามยลยิน
กระแสรสินธุ์ระลอกพลิ้วริ้วไปมา
          หมู่เมฆาจัดสรรวิมานแก้ว
ลอยเหนือแนวขอบนภาสุดเปรียบหา
เหมือนดั่งแคว้นแมนสรวงล่วงธารา
ยามทัศนาเสน่หาติดตราตรึง
         เทพนิรมิตสองวิมานเรียงเคียงภูผา
รอบพฤกษาไม้กระโดนโสนแซมซึ้ง
หมู่วานรหยอกเย้าเฝ้าเคล้าคลึง
เหล่าผีเสื้อผึ้งบินร่อนว่อนเวียนวน
         ต้นนกยูงยุ่งเหยิงเริงเกสร
ดอกขจรส่งกลิ่นช่างสับสน
อบอวลตลบดอกไม้ป่าพาใจตน
เคลิบเคลิ้มจนหลงถิ่นลืมกลิ่นนาง
         วกวนเวียนข้างทางระหว่างเขา
อีกฟากเราเป็นทะเลมากั้นขวาง
อยู่สองฝั่งรายล้อมจรดทาง
ระหว่างกลางเป็นแนวเนินเสริมไป
         ล้วนร่มรื่นเดินชมภิรมย์พฤกษ์
ใจระทึกสุดสะท้านให้หวั่นไหว
กลัวสิงห์สาราสัตว์อยู่ข้างใน
ห้วงหทัยซาบซ่านทั้งหวั่นเกรง
         หันข้างกลับทิวทัศน์มหาสมุทร
ล้วนผ่องผุดดุจวิมานเพลงเขนง
ของไทยเดิมเติมแต่งมาบรรเลง
ดูวังเวงดุจตัวเราเฝ้ายืนมอง
        เหนือชายหาดดารดาษเทพอัปสร
ล้วนอรชรสนุกสนานพลันสนอง
เล่นว่าวก่อเจดีย์ทรายสุดหมายปอง
บ้างประลองกำลังบอลสนองกาย
         ล้วนครึกครื้นตื่นตาหาใดเทียบ
ตามแนวเรียบโขดหินมิสลาย
ท่ามกลางแดดอ่อนสลัวมิวุ่นวาย
บ้างกระจายบนเนินเดินไปมา
         ลมโชยพลิ้วปลิวไสวคลื่นไหวริ้ว
ระลอกลิ่วม้วนสะบัดซัดเข้าหา
เป็นคลื่นขาววาววับจับนัยนา
ซัดธาราเข้าหาฝั่งดังซ่าโครม
         บนเนินดินถิ่นวิมานเหล่าเทพอัปสร
หมู่อมรวรางคนาจัดหาโสม
แทนโพยมยามค่ำคืนจะเล้าโลม
เพื่อประโลมหมู่เหล่าของชาวฟ้า
          อีกทั้งเนรมิตอาหารกันวายวุ่น
ดูชุลมุนเสียงสนานกันหรรษา
เพื่อเหล่าเทพอัปสรก่อนจะมา
รื่นกายาแลโสตถิ์จรดทิวาจร
         หันหลังกลับเลาะเรียงเคียงภูผา
กลับลงมาร่วมเรียงเคียงสมร
ฟังดนตรีเสียงเสนาะเว้าวิงวอน
สำเนียงอ้อนออดเอื้อนเยือนรำพึง
         ตะลึงแลแม่งานสุดซ่านจิต
เธอลิขิตสรรค์สร้างกระจ่างซึ้ง
ในทุกสิ่งมิขาดหายห่วงใยตรึง
อดคำนึงคิดถึงนางกลางดวงใจ
         เธอปรายโปรยโรยยิ้มสุดพริ้มพักตร์
ช่างน่ารักเปรียบได้คล้ายใยไหม
ทั้งอ่อนโยนโน้มน้าวเร้าห้วงหทัย
สร้างหวั่นไหวในฤทัยของทุกคน
          ความเหนื่อยหน่ายขาดหายไปหมดสิ้น
เมื่อยามยินสำเนียงเคียงลมสน
ไหวยะเยือกเกลือกกลั้วดวงกมล
ดั่งแฝงมนต์แสนเสนาะเจาะวิญญาณ์
         ปรายนี้หรือนามไพเราะเจาะใจลึก
ขอรำลึกบุญคุณเอื้อหนุนหา
ทั้งเรไรและจอมขวัญอัลมิตรา
สองเพื่อนยาเหนื่อยกายให้คลายลง
          อีกเหล่าเทพเทพนารีดีเหลือแสน
แม้นอ้อนแอ้นนาถอนงค์ตรงประสงค์
ช่วยเหลือกันสามัคคีตามเจตจำนง
ล้วนสร้างองค์ใฝ่งานสราญฤดี
         ยามค่ำคืนครื้นเครงบรรเลงถ้อย
ต่างมาร้อยกลอนกานท์ผ่านสดศรี
ท่ามกลางแสงศศิธรฉาบอาบวารี
เวียนกวีแสนเสนาะไพเราะหทัย
         เสียงซาบซ่านผ่านห้วงช่วงลงโสต
ต่างลิงโลดโชติช่วงห้วงสดใส
บ้างร่ายรำงามพริ้งยิ่งกระไร
สร้างหวั่นไหวแก่หมู่เหล่าชาวธาดา
         จวนล่วงเลยแขลับกลับเหลี่ยมเขา
โน้มจะเข้าวันใหม่ใกล้อุษา
แสงรวีแวววับทาบธารา
จับท้องฟ้าลาลับกลับวิมาน
         วันคืนนั้นผันเปลี่ยนเวียนชีวิต
สร้างลิขิตหวนลับกลับละหาน
สิ่งสดใสฝากไว้ในวันวาน
คงความฝันจารึกผนึกจำ
         ลาแล้วหนอวังแก้วสวนเจ้าเอ๋ย
ระยองเฉลยฝากใจลงในขนำ
หากมิสิ้นหวนหามาน้อมนำ
นึกถึงน้ำภูผาทะเลเห่หวนคอย.
          ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙