ความฝันนั้นยากเย็น มิอาจเป็นความจริงได้ สูงเกินจะคว้าไขว่ สู่อุรามาครอบครอง ความรักผสมทุกข์ ยากแท้สุขสมสนอง ได้เพียงแค่เมียงมอง น้ำตาเอ่อเผลอหลั่งริน ความหวังในห้วงจิต ถูกหรือผิดใครตัดสิน สร้างเองรอยมลทิน สร้างรอยบิ่นให้หัวใจ กำหนดกรอบกฎเกณฑ์ แล้วขีดเส้นขั้นเอาไว้ มิกรายกร้ำล้ำไป อยู่ข้างในที่สร้างทำ พอมาในวันหนึ่ง ใจเจ้าจึงต้องเจ็บช้ำ เพราะกรอบที่ครอบงำ มิอาจล้ำถลำไป ความรักที่ลำเค็ญ บอกว่าเป็นไปไม่ได้ จะให้เป็นอะไร ถามหัวใจตัวเองดู เพียงคิดคงยากแท้................กำหนด มากะเกณฑ์วางบท...............รักนั้น แล้วตั้งกรอบขีดกฎ..............วางครอบ ติดอยู่กับกรอบกั้น................ที่สร้างที่ทำ หัวใจจึงชอกช้ำ.....................มัวหมอง ถูกผิดที่คิดตรอง....................ยับยั้ง พาให้จิตต้องหมอง................มัวหม่น ทนทุกข์กี่หมื่นครั้ง.................กว่าพ้นกฎเกณฑ์ ว่าเป็นไปไม่ได้........................ที่ฝัน ย้ำคิดอยู่ทุกวัน........................ค่ำเช้า คอยเพ้อพร่ำรำพัน..................หัวอก สุดสลดตรมเศร้า.....................ตอกย้ำร่ำไป ความรักก็คือความรัก คงยากนักหากสงสัย ความรักอยู่ที่ใจ ยากจับใส่กรอบกฎเกณฑ์ จะให้เป็นเช่นไร คือสิ่งไหนที่อยากเห็น แข็งอ่อนร้อนหรือเย็น จะให้เป็นเช่นสิ่งใด เสียงร้องไห้จากเพื่อนคนหนึ่ง คร่ำครวญว่า ความรักของเขาเป็นไปไม่ได้ มันผิด มันผิด บอกอยู่แต่อย่างนั้น ผมก็ถามว่า อะไรละที่มันผิด อะไรละที่มันถูก ใครเป็นคนกำหนดว่ามันผิด ใครกำหนดว่ามันถูก แล้วจึงถามต่อไปว่าอะไรละที่เป็นไปไม่ได้ แล้วไอ้ที่อยากให้เป็นน่ะ อยากให้เป็นอะไร ????? ความรัก มันออกแบบไม่ได้ มันไม่มีรูปทรง ไม่ใช่ก้อนกลมๆ หรือสี่เหลี่ยม สามเหลี่ยม ไม่ใช่ทรงกระบอก ไม่ใช่น้ำ เพราะมันอาจระเหยไปได้สักวัน ไม่ใช่อากาศ เพราะเมื่อลมพัดผ่านมันจะหายไป ไม่ใช่แผ่นหิน แผ่นศิลา เพราะมันอ่อนนุ่มกว่านั้น ไม่ใช่ปุยนุ่นที่จะพัดปลิวไปยังที่ไหนๆ ก็ได้ ไม่มีรสชาติ จับต้องไม่ได้.....แต่รู้สึกถึงมันได้ สัมผัสได้ใช้หัวใจสัมผัสมัน ความรักไม่ใช่ของเรา..เราต่างหากที่เข้าไปอาศัยอยู่ในความรัก เอาหัวใจไปฝากไว้กับความรัก เพราะว่าบางที มันก็รับฝาก... บางทีอีกนั่นแหละมันก็ผลักไสหัวใจเราออกมา ...เขี่ยทิ้ง อย่างไม่มีเยื่อใย ....อีกอย่าง.... แล้วมันก็ไม่ใช่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปด้วย ที่อยากได้ อยากกินแค่ต้มน้ำร้อนใส่ ก็ อร่อยกันได้ทันที ต้องดิ้นรน ต้องใฝ่หา ต้องลิ้มลอง... ต้องเดิมพัน...ด้วยหัวใจของตัวเอง
เรไร 23 ก.ค. 2548 01:15 น. - ID 78865 
1638
10
0
23 กรกฎาคม 2548 01:28 น. - comment id 494799
จะอยู่ในหรือนอกกรอบกำหนด อยู่ที่ใจตัวเอง หรือเลือกจะฟังที่ใจคนอื่น
23 กรกฎาคม 2548 01:44 น. - comment id 494807
ช่ายขอรับ...แม่นแร้ว...... เป็นอารมณ์คร๊าบ เป็นอารมณ์
23 กรกฎาคม 2548 07:36 น. - comment id 494815
ไม่มีสิ่งใดที่อยากให้เป็น นอกเสียจาก.. ให้คนที่เรารัก..มีความสุข เพราะนั้นหมายถึง.. ฉันมีความสุข..ไปด้วยพร้อม ๆ กับเขา และฉันก็สัมผัสถึงความสุข นั้นแล้ว ขอบคุณ.. ใจผู้เป็นดั่งกระจกส่องทาง ขอบคุณ..
23 กรกฎาคม 2548 07:43 น. - comment id 494818
ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจ และจิตสำนึก ...
23 กรกฎาคม 2548 09:24 น. - comment id 494832
.. สิ่งที่อยากให้เป็น .. ??? .. .. ไม่รู้จะเป็นให้ได้ไหม? .. .. แต่ที่รู้ๆ .. เป็นกำลังใจให้ไปแล้ววว .. .. หนึ่งหัวใจ .. .. หนึ่งความรัก .. .. หนึ่งประจักษ์ .. .. หนึ่งคงมั่น .. .. หนึ่งฤทัย .. .. หนึ่งผูกพัน .. .. หนึ่งคืนวัน .. .. สองความฝัน .. รวมกันเป็นหนึ่งเดียว .. .. แด่หัวใจรัก .. ทุกดวงจ้า ..
23 กรกฎาคม 2548 10:08 น. - comment id 494838
ท่านพี่เรไร .... ขอโทษค่ะที่เอาอารมณ์ไม่ดีมาลงที่กลอนของท่านพี่ อภัยหน่อยนะเจ้าคะ .... แย่จังค่ะ
23 กรกฎาคม 2548 10:36 น. - comment id 494848
อิ่ม...ที่ใจ พอ...ที่ใจ ทุกอย่างอยู่ที่ใจ สายใยแห่งรักแน่วเหนียวนัก จงเดินไปตามถนนสายหัวใจ จงรักเพราะรัก....อย่ารักเพราะเหตุผลอื่น รักที่แท้ คือ.....การให้..ให้..และให้
23 กรกฎาคม 2548 10:45 น. - comment id 494850
อิ่ม.....อิ่มที่ใจ พอ....พอที่ใจ ทุกอย่างอยู่ที่ใจ ชีวิตจึงเป็นภาพธรรมชาติ ไม่ใช่ภาพระบายสี ชีวิตเป็นสัจจะ มิใช่ปรุงแต่ง
23 กรกฎาคม 2548 12:29 น. - comment id 494875
ข้าพเจ้าก็ว่ายังงั้นแหละ...เห็นด้วย
23 กรกฎาคม 2548 13:40 น. - comment id 494915
"อยากบอกว่ารักดีดีไม่มีกฎเกณฑ์ที่แท้จริง ไม่ว่าหญิงหรือชายถ้าเธอกับฉันรักกันอยู่ จะมีใครรู้จริง จริง เท่าใจของเรา นั่นแหล่ะที่สำคัญ จะหวั่นกฎเกณฑ์ไปไย ให้สองคนมั่นคงไว้ในใจก็พอ\" อ่านแล้วนึกถึงเพลงนี้เลยค่ะ ^_^
23 กรกฎาคม 2548 13:56 น. - comment id 494929
เพราะมีกรอบกางกั้นปั้นรูปรัก ให้ตระหนักถึงกฏจึงหมดหวัง แม้นฝืนแหกเพื่อหลุดสุดกำลัง กลับถูกรั้งเยิ้อยุดฉุดกลับพลัน คงเหลือเพียงความหวังครั้งสุดท้าย คือหัวใจลอยออกนอกกรอบกั้น ปล่อยซากกายกอดกฏจนหมดวัน แต่ใจนั้นจรดหมายปลายฟ้าไกล
23 กรกฎาคม 2548 17:10 น. - comment id 494969
23 กรกฎาคม 2548 17:28 น. - comment id 494974
จะมีคำว่ามีอยู่หลังคำว่าไม่อยู่แถวนี้หรืออยู่ในที่ไหนสักแห่งรึเปล่าน๊า ? อาจจะไม่มี .. นั่นแน่อยู่นี่เอง !! :]
23 กรกฎาคม 2548 20:47 น. - comment id 495005
เป็นกลอนที่งามมาก...ได้ทั้งเนื้อหา..และความจริงของชีวิต...โดยเฉพาะ..ความรัก...มาชื่นชมนะคะ..
24 กรกฎาคม 2548 10:02 น. - comment id 495063
....
24 กรกฎาคม 2548 11:29 น. - comment id 495093
ฝากบอกเขาคนนั้น แม้ว่าฝันแสนไกลห่าง ความรักไม่จืดจาง แม้เส้นทางช่างยาวไกล ฝากบอกใครคนนั้น ขอให้ฝันสุขสดใส ความรักงามวิไล ขอหัวใจให้มั่นคง ฝากบอกใครคนนั้น จงปั้นฝันตามประสงค์ ความรักไม่ลดลง จงยืนยงตรงผูกพัน ฝากบอกใครคนนั้น ว่าสักวันกาลผ่านผัน ความรักต้องสักวัน ว่าสิ่งฝันอาจเป็นจริง อย่าท้อ อย่ารอ แต่จงรัก เพื่อรัก และรัก เพราะรัก ไม่มีสิ่งใดทุกข์ เมื่อความรักมาเยือน ....................................................... อืมม ถ้าเป็นเรานะ เราไม่ร้องไห้เพราะความรักหรอก เราจะขอสูตรรัก จากเรไรดีกว่า จะได้ปฏิบัติการรัก อย่างถูกขั้นตอน เนอะ เนอะ อิอิอิอิ ไปล่ะ ฝากบอกเพื่อนนายด้วย ให้เข้มแข็งเข้าไว้.... ความรักสวยงาม กว่าที่คิดไว้ แล้วจะคิดให้เป็นทุกข์ทำไม ^_^
24 กรกฎาคม 2548 15:07 น. - comment id 495135
เพราะมีสิ่งนั้น จึงเกิดสิ่งนี้เป็นธรรมดา... สิ่งที่อยากให้เป็น จะยากเย็นตราบเท่ายังมองไม่เห็นความเป็นไปได้
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
