...จดหมาย...จากคนปลอบขวัญ...

ที่รักของฉัน

ที่เจาะจงคงให้ยังไม่เปลี่ยน                                บ้านที่เพียรเฝ้ามอบคอยปลอบขวัญ
                                                                        ตำบลไกลใกล้ย้ำไม่สำคัญ
                                                                        อำเภอสรรหาให้ด้วยไมตรี
                                                                        จังหวัดหวังตั้งใจให้ประจักษ์
                                                                        รหัสหลักเต็มใจไม่หน่ายหนี
                 
                                                      วันคืนเคลื่อนเดือนเก้าเศร้าเกือบปี
เรื่อง รักที่ชอกช้ำอย่าจำนน
เรียน ใจเศร้าเจ้าของผู้ครองรัก
อ้างถึง หลักหัวใจให้ฝึกฝน
สิ่งที่เพียรเรียนได้คือใจตน
                          ด้วยใจคนอื่นนั้นมันมากมาย    ที่แปรปรวนล้วนรับความกลับกลอก   
ล้วนย้อนยอกใจคนจนเสียหาย        ใช้ชีวิตคิดรับความกลับกลาย      หาความหมาย
ของรักน่าพักพิง       ถึงวันนี้ที่ใจไม่สุขสม       อย่าเศร้าตรมตลอดเลยยอดหญิง
ยังมีชายหมายปองครองรักจริง   ร่วมสร้างสิ่งที่หวังสมดังใจ
                          ขอเวลาถ้ามีมาที่เขา   อย่ามัวเอาแต่กั๊กแล้วผลักไส   เริ่มจากน้อย
คอยเพิ่มต่อเติมไป    อย่ามัวไร้เงาเร้นเช่นนี้เลย
                                                                 คิดถึงยิ่งหญิงไร้เงาใครคู่
                                                                    ชื่อมีอยู่ยินดีที่เปิดเผย
          
                                                                 คือที่รักของฉันอันคุ้นเคย
                                                                เธอจะเอ่ยเรียกหาไม่ว่ากัน
ป.ล.ขอต่อท้ายหมายเลขลับ
เบอร์โทรกลับให้ไว้ไม่เปลี่ยนผัน
สื่อออนไลน์ไม่ห่างทางผูกพัน
อีเมล์นั้นแก้วโนรีที่เหมือนเดิม