ไรไก่

17 พฤศจิกายน 2548 14:56 น. - comment id 538028

เอากำลังใจมาฝากค่ะ

เพียงพลิ้ว

17 พฤศจิกายน 2548 08:33 น. - comment id 538197

เจ็บนี้ไม่มีวันจาง 

ไม่ร้องได้ไง ก็มันเสียใจ ไปแล้ว
ที่เดินแตกแถว แล้วมาเอ่ยคำขอ โทษ
ไม่ต้องร้องไห้ไม่ต้องเสียใจและไม่ต้องโกรธ
ล้างศึกด้วยคำขอโทษ ห้ามหยดน้ำ ตาไม่ทัน.

ถ้อยคำหมื่นพัน ที่รับปากกัน เอาไว้
ไม่มีความหมาย เมื่อพี่ ไม่ยอมยึดมั่น
บอกรักฝั่งหน้า ลับตาแอบทำน้องตามไม่ทัน
แจกรักแจกใจรายวัน หลอกน้องมานานแรมปี
.เจ็บนี้ คงไม่มีวันจาง ถึงพี่กลับหลัง
มาอยู่ เคียงข้าง ชีวี แต่ว่าแผลร้าย
จากการนอกใจคราวนี้ จะเป็นภาพหลอนราวี
ให้น้องมีแต่ความแคลนใจ
.
ไม่เจ็บได้ไง ก็คนนอกใจ กันแล้ว
เส้นทางแจ่มแจ๋ว วันนี้ มีรอยหมองไหม้
แค่คำขอโทษ คงไม่อาจลบแผลเป็นในใจ
ความผิดที่พี่มีให้ แผลใจ เจ็บไม่เคย จาง

เจ็บนี้ คงไม่มีวันจาง ถึงพี่กลับหลัง
มาอยู่ เคียงข้าง ชีวี แต่ว่าแผลร้าย
จากการนอกใจคราวนี้ จะเป็นภาพหลอนราวี
ให้น้องมีแต่ความแคลนใจ .ไม่เจ็บได้ไง
ก็คนนอกใจ กันแล้ว เส้นทางแจ่มแจ๋ว
วันนี้ มีรอยหมองไหม้ แค่คำขอโทษ
คงไม่อาจลบแผลเป็นในใจ ความผิดที่พี่มีให้
แผลใจ เจ็บไม่เคย จาง.......... 

sodasasa

17 พฤศจิกายน 2548 08:39 น. - comment id 538198

เวลาจะช่วยทำให้เจ็บนี้เจือจางนะคะ ถึงกลอนนี้จะเศร้าแต่ว่าเพราะมากค่ะ   มาเป็นกำลังใจนะคะ 

เป็นกำลังใจให้คุณเสมอ...

17 พฤศจิกายน 2548 09:30 น. - comment id 538217

แม้จักเพียรบอกตนอดทนไว้   
แต่หัวใจกลับร้าวรวดเจ็บปวดยิ่ง
อยากจะฝืนไม่ยอมรับกับความจริง
เมื่อเธอทิ้งให้รักร้างอย่างเลือดเย็น

ครูดอยไกลแสนไกล

17 พฤศจิกายน 2548 09:39 น. - comment id 538219

อิอิอิ 5555%
เศร้าจัง น้องสาว....
migf14@hotmail.com
ว่างแล้ว คุย m กันนะน้องสาว

พี่สาวเอง

17 พฤศจิกายน 2548 10:07 น. - comment id 538224

ลมรักร้ายร้อยเล่ห์เสน่หา
ลวงอุราหลอกใจให้ไหลหลง
ลมรักคลายสลายไม่มั่นคง
มลายลงกับสายธารกาลเวลา

ฉันวันนี้...มีเพียงร่างร้างดวงจิต
ซากชีวิต...ไม่รู้สึกหรือรู้สา
ลมหายใจ...ลอยเลื่อนเหมือนเย็นชา
ปล่อยเวลา..สลายไป วัน วัน

idaho

17 พฤศจิกายน 2548 10:12 น. - comment id 538226

กับความรู้สึกที่ต้องซ้อนไว้
กับความรู้สึกที่หัวใจต้องอ่อนแอ
กับความรู้สึกที่ต้องท้อแท้
กับความผันแปรเปลี่ยนผันของอารมณ์

เราไม่อาจโทษใครได้
เมื่อใจอีกใจอาจทำให้เราขม
ไม่ได้เป็นที่หนึ่งต้องช้ำอกจึงตรม
เจ็บระบบหนามแหลมแทงทิ่ใจ

เพราะเพียงยืนอยู่โลกที่แตกต่าง
ภาพที่ร่างพร่ามัวเหมือนเหลวใหล
เพียงสัมผัสในฝันตรึงฤทัย
เก็บเอาไว้รับรู้เพียงตัวเอง

zilver

17 พฤศจิกายน 2548 10:14 น. - comment id 538227

,มาช่วยเป็นกำลังใจให้พี่สาวครับ ไว้ปีหน้ามาเที่ยวเมืองเหนือนะครับแต่ตอนนี้ผมอยู่ภาคกลางคิดถึงบ้านก็เลยเขียนกลอนเพื่อคิดถึงบรรยากาศเก่าๆ

แมงกุ๊ดจี่

17 พฤศจิกายน 2548 10:34 น. - comment id 538236

คิดถึงพี่สาวเสมอ...

ช่วงนี้อารมณ์หงอยเหงามากเลย...
อาจหายไปบ้างนะช่วงนี้
มีภารกิจต้องรับผิดชอบ...
พี่สาวประมาณต้นเดือนน้องจาไป กทม.  อ่า

เพชรพรรณราย

17 พฤศจิกายน 2548 11:37 น. - comment id 538266

..มันบาดลึกรุมเร้าให้เศร้าโศก
มันวิโยคปวดร้าวทุกก้าวย่าง
มันอ้างว้างเปลี่ยวเปล่าเศร้ามิวาง
รักที่สร้างกลับร้างรักให้หักพัง...

ปลอบใจคนหัวอกเดียวกันนะ..กะซิก ๆ 

น้องกี้เองล่ะ

17 พฤศจิกายน 2548 11:41 น. - comment id 538267

เอายามาทาแผลให้พี่กานต์นะครับ



คิดถึง

สลักเสลา

17 พฤศจิกายน 2548 11:58 น. - comment id 538271

เจ็บนี้ไม่มีวันจาง.....
ส่งรอยยิ้มบางบางอย่างสดใส
มอบแด่เธอคนดีที่ห่างไกล
รับรู้ได้ด้วยรักและผูกพัน

ขอให้ความเจ็บนี้จงเลือนไป...........

อัลมิตรา

17 พฤศจิกายน 2548 12:22 น. - comment id 538281

..๏ จดจำความโศกเศร้า.....สุมทรวง 
คงแต่ความหลอกลวง..........จากเจ้า 
ดวงจิตแอบคิดหวง.............เธออยู่ 
ยังเจ็บจำความเศร้า...........ตราบสิ้นลมปราน  ๚ะ๛

( ยังจำไว้ใจฉันยังเจ็บ..เหลือเกิน )

เพรง.พเยีย

17 พฤศจิกายน 2548 12:35 น. - comment id 538289

ทะเลใจ

17 พฤศจิกายน 2548 12:44 น. - comment id 538298

น้ำตาหล่นปนความเศร้าเข้าถาโถม
ปลอบประโลมโหมเร้าให้เศร้าหาย
แต่ทุกครั้งรั้งหัวใจอยู่ไม่วาย
ใจสลายตายจากกันเมื่อปันใจ

- - - 


คิดถึงพี่หมูกานนะคะ  ..

ฝากความระลึกถึง พี่ ๆ ด้วยนะเจ้าคะ ..

บินเดี่ยวหมื่นลี้

17 พฤศจิกายน 2548 13:24 น. - comment id 538321

ให้จางๆบ้างก็ดีนะ...อย่าทำร้ายตัวเองซิ...

พี่เองจ้า...

17 พฤศจิกายน 2548 16:39 น. - comment id 538375

ยังครวญคร่ำร่ำไห้อาลัยรัก
ก็จมปลักความทุกข์ยิ่งรุกใส่
ที่เบื้องหน้ามีแสงทองจงมองไป
ตะวันใช่ลับฟ้าชั่วตาปี..

ธรรมาภิวัฏ

17 พฤศจิกายน 2548 17:26 น. - comment id 538389

รักหน่ะอย่าร้าง.. แต่เจ็บหน่ะให้มันจางออกไป..

plaing_piu

17 พฤศจิกายน 2548 20:12 น. - comment id 538432

กินของผิดสำแดงสิ....เจ็บไม่จางเรื่อย 

จะโทษใคร ฉัน..ทั้งน้านนนนน 

ชัยชนะ

17 พฤศจิกายน 2548 21:18 น. - comment id 538454

เจ็บแล้วไยใจจดจำใสความเจ็บ
จะอักเสบเรื้อรังกลายเป็นหนอง
รักษาใจเถิดหนาอย่าทดลอง
โปรดจงมองทางข้างหน้าก้าวฝ่าไป

ไม่ได้เจอะหน้าเจอตานานไม่ทราบว่าไปซุ่มอ่านหนังสือสอบอยู่หรือเปล่า
พี่ขอให้สอบได้สมหวังในชีวิตนะครับ

rain..

17 พฤศจิกายน 2548 21:45 น. - comment id 538465

..เรนขอเป็นกำลังใจให้พี่สาวของเรน..นะคะ.. ..

แก้วประเสริฐ

18 พฤศจิกายน 2548 00:09 น. - comment id 538501

         ความเจ็บใจคล้ายมีดที่กรีดแล่
ย่อมเป็นแผลฝากไว้ในใจเสมอ
หากปล่อยวางสร้างใหม่คงได้เจอ
อาจจะเผลอดีกว่าเก่าอย่าเศร้าใจ...เอาใจช่วยจ้าแก้วประเสริฐ.

พี่ชาย ดาวอังคาs

18 พฤศจิกายน 2548 01:36 น. - comment id 538509

ต้องมีซักวันนะคะ ที่มันจะจางไป
อย่าท้อแท้
คนที่กำหนดความเจ็บตอนนี้ก็ต้องเป็นตัวเองแล้วล่ะ

สู่เค้าน้องสาว

กีกี้

18 พฤศจิกายน 2548 07:22 น. - comment id 538527

.. อรุณสวัสดิ์ค่ะ ..  ..

.. วันนี้ยิ้มให้ตัวเองที่หน้ากระจกหรือยัง? .. 

ป็าเมก

18 พฤศจิกายน 2548 08:36 น. - comment id 538545

    ดีจร้ามู๋

    เพ่ม่ะค่อยว่างเลยย่ะ 
นี้ก็ต้องออกไปแร่ะ  ยังไม่มี
เวลาอ่านเลย  วันนี้ ถ้างานเสร็จ
ก่อนสี่ทุ่ม  เพ่เมกจะแว่ะเข้ามาอ่าน
และเม้นท์ใหม่จร้า

    ไปก่อนนะ  โชคดีครับมู๋กานต์  

+-*-+-*-+  +-*-+-*-+ YoU dOn\'t knOw +-*-+-*-+  +-*-+-*-+ 

เพียงพลิ้ว

18 พฤศจิกายน 2548 09:04 น. - comment id 538553

สวัสดีค่ะคุณโซดาซ่าซ่า
หวังว่าเวลาจะช่วยได้
แต่อันดับแรกต้องช่วยตัวเองก่อนใช่ไหมคะ
คงเศร้าไปอีกนานค่ะ
ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มีให้เสมอมา





สวัสดีค่ะคุณเป็นกำลังใจให้คุณเสมอ...
รักขมขมลมลวงบ่วงรักมาร
ลมปากหวานผ่านใจให้โหยหา
ตกหลุมรักหนักใจไร้ราคา
คนมีค่าต่อใจ..ไม่ใช่เรา

เจ็บกี่ครั้งช้ำกี่ทนอยังทนสู้
รู้ทั้งรู้มิอาจได้ดวงใจเขา
ทุกข์จะแค่ไหนใจฝืนกล้ำกลืนเอา
ที่ต้องเศร้าถูกยิ้มเยาะเพราะดื้อเอง..... 

ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจ



สวัสดีค่ะคุณครูดอยแสนไกล
เศร้าค่ะพี่ชาย..
เอาไว้หายเศร้าค่อยคุยกันนะคะ
ขอบคุณพี่ชายมากค่ะ




สวัสดีค่ะพี่สาวสุดที่รักของกานต์
 คนทะเล....เกเรมาก...อยากมีรัก
ต้องคิดหนัก...ต้องลมลวง..บ่วงเสน่หา
ลืมฉันแล้ว...หรือไร....คนไกลตา
จึงหลบหน้า...เมินไป...ไม่ใยดี

อยู่แห่งหน..กับคนไหน...ไม่บอกกล่าว
ทะเลร้าว...คลื่นซัดใจ...ไร้สุขขี
นับวันรอ ...เธอมา..หาสักที
รอตรงนี้...ที่ทะเล...โปรดเตร่มา 

ขอบคุณมากนะคะพี่สาวที่แสนดี



สวัสดีค่ะพี่ไอซ์ ไอดาโฮ
จะเข้มแข็ง...ฝืนใจ..ในเรื่องรัก
จะรีบผลัก...ความอ่อนแอ...ทำแพ้พ่าย
ลาลมลวง....จากห้วงใจ....ไม่เสียดาย
ครั้งสุดท้าย....ที่ร้องไห้...อาลัยคุณ

คนภูเขา...คนนั้น...ที่ฝันหา
โปรดรู้ว่า....คนนี้รัก...ตักอบอุ่น
แม้โหยหา....อ้อมกอด..ละไมละมุน
รักหมดลุ้น..ต้องลาที...ที่ทะเล

ขอบคุณค่ะพี่ไอซ์



สวัสดีค่ะน้องชายซิลเวอร์
ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่ให้มา
พี่สาวหวังว่าคงได้ไปลอยกระทงเมืองเหนือสักวันค่ะ
บรรยากาศที่น้องเขียนมาเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้พี่อยากไปค่ะ


สวัสดีค่ะน้องสาวพี่แมงกุดจี่
พี่สาวก็เป็นค่ะ..เหมือนถูกใครบางคนลืม
ทำภารกิจให้ลุล่วงค่อยคุยกันก็ได้ค่ะ
ถ้าตรงกับวันหยุดพี่สาวจะไปเจอน้องค่ะ
คิดถึงเสมอค่ะน้องสาว



สวัสดีค่ะคุณเพชรพรรณราย
......ถูกผลักไสไล่ส่งยังคงรัก
..........ผูกสมัครเพียงเธอมิเผลอไผล
................มั่นคงรักภักดิ์แน่มิแปรใจ
......................ทั้งหทัยรักเสมอเธอคนเดียว 

ขอบคุณมากกกกกกกกกกกนะคะ



สวัสดีค่ะน้องกี้ที่น่ารัก
ขอบคุณค่ะ
หวังว่ายาที่น้องให้มาคงรักษาแผลใจได้นะคะ
คิดถึงจ้ะ

เพียงพลิ้ว

18 พฤศจิกายน 2548 09:22 น. - comment id 538554

สวัสดีค่ะคุณสลักเสลา
เจ็บนี้ไม่มีวันจาง
เมื่อรักร้าง...ต้องโศร้า..เขาไม่สน
น้ำตานอง...ร้องไห้..สาใจตน
มิลืมคน...ลาร้าง..อย่างเลือดเย็น

ขอให้เจ็บนี้หายไปในเร็ววันเช่นกันค่ะ
ขอบคุณค่ะ



สวัสดีค่ะคุณอัลมิตรา
มีความทุกข์ท่วมท้น          หัวใจ
ทนหม่นแทบตักษัย           ชีพม้วย
หากเหินห่างเขาไป            ตายแน่
ลืมง่ายเหมือนปอกกล้วย    ไม่ได้หรือไร

เจ็บนี้ไม่มีวันจาง
ขอบคุณค่ะคุณอัลมิตรา


สวัสดีค่ะคุณเพรง.เพยีย
ขอบคุณนะคะ




สวัสดีค่ะน้องเอม ทะเลใจ
ถูกลมลวง...ล้วงใจ...ให้ไกลร่าง
แล้วลมร้าง...พัดไกล...ใจขื่นขม
นวลคำนึง...ถึงบ่อย...รอยระทม
ทุกข์ทับถม...ลมทิ้ง...ไม่จริงจัง


คิดถึงเช่นกันนะคะ
ฝากความระลึกถึงพี่ชายและพี่สาวทางใต้ด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะสาวน้อย



สวัสดีค่ะคุณตาบินเดี่ยวฯ
ทำยังไงให้จางคะคุณตา
ช่วยหลานคิดบ้างสิคะ
ขอบคุณค่ะ



สวัสดีค่ะคุณไรไก่

ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจ

เพียงพลิ้ว

18 พฤศจิกายน 2548 09:39 น. - comment id 538557

สวัสดีค่ะพี่ชาย
ลมลวงเอย...เคยคิด....จะหยุดไหม
เลิกพัดใจ....บางคน....ให้หม่นหมอง
รักและเจ็บ...เรื่องใหญ่....ได้ทดลอง
ทุกข์จนต้อง....ร้องไห้...ไปเพราะลม......

อิอิ น้องสาวไม่ค่อยเห็นเดือนเห็นตะวันค่ะพี่ชาย
มีแต่สายลมลวงพัดผ่านค่ะ
เมื่อไรจะลืมได้น้า...อยากเก่งเหมือนพี่ชายนี่นา
ขอบคุณค่ะ



สวัสดีค่ะคุณธรรมาภิวัฏ
ไม่ร้างรัก..ยิ่งหนักใจ
ขอให้รักลวงๆๆๆจางไปเสียที..สาธุ
ขอบคุณค่า





สวัสดีค่ะคุณเพลงผิว
ลมจ๋า..ข้ารำพึงคิดถึงเจ้า
อย่ามาเย้าแกล้งหยอกบอกคำหวาน
ใจข้านี้คนึงถึงร้าวราน
วอนอย่าหว่าน..ลมหลอน รอนทรวงเรา

ไม่ได้กินของผิดสำแดงค่ะ...เพียงใครบางคนเปลี่ยนไป
ไม่ได้โทษใครค่ะนอกจากตัวเอง.....ฉันคนเดียว
ขอบคุณค่ะ




สวัสดีค่ะพี่ชัยชนะ
เจ็บกี่ครั้งกี่หนยังทนใน
รักนั้นไม่เลือนห่างทางใจฉัน
ทุกข์สาหัสกล้ำกลืนฝืนสู้มัน
มิคิดหวั่น...แม้เศร้า...เขาไม่รัก

กานต์คร้านอ่านหนังสือตัวเป็นขนเลยค่ะพี่ชัย
ตอนนี้เพิ่งลงเรียนเพิ่มค่ะ ขอบคุณมากค่ะในคำอวยพร หวังว่าสักวันหนึ่งกานต์จะทำได้ค่ะ
พี่ชัยล่ะคะ เป็นอย่างไรบ้าง..เล่าให้น้องฟังบ้างนะคะ




สวัสดีค่ะน้องเรนน้อย
ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจที่ให้พี่สาว
พี่กานต์คิดถึงค่ะ
และมั่นใจว่าน้องชายพี่ก็เช่นกันค่ะ
เป็นกำลังใจให้น้องน้อยเสมอนะคะ




สวัสดีค่ะคุณลุงแก้วประเสริฐ
เริ่มชินชา...หัวใจ...เขาไม่รัก
แม้เจ็บหนัก...เพียงใด...ไม่สะท้าน
เป็นตัวจริง....ตัวตน..คนชื่อกานต์
ที่ร้าวราน...โศกเศร้า..เขาไม่แล 

ขอบคุณมากค่ะ




สวัสดีค่ะพี่ชาย ดาวอังคาร
กานต์เป็นคนกำหนดความเจ็บปวดเอง
ต้องทำให้หายเองใช่ไหมคะ
เมื่อไรน้าที่กานต์จะทำได้
เศร้าให้พอก่อนดีไหมคะพี่ชาย

สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณค่ะพี่หน่อง



สวัสดีค่ะคุณกีกี้
ขอบคุณนะคะ
ยิ้มแล้วค่ะ เป็นยักษ์ยิ้มด้วยสิคะ




สวัสดีค่ะพี่ป๋าเมก
จ้า พ่อนักธุรกิจหญ่ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ลืมน้องนุ่งแล้วไงยะ 
ทำงานด้วยความสุขนะเจ้าคะ
ขอบคุณคร่าพี่เมกกี้

แอ็ปเปิ้ล

18 พฤศจิกายน 2548 11:16 น. - comment id 538570

แม้ความเจ็บจะไม่มีวันจาง
แต่เชื่อว่าจะค่อย ๆ เบาบางลงสักวันคะ
เอากำลังใจมาฝากนะคะ ด้วยความคิดถึงเสมอ 

พี่กัลลดาค่ะ

18 พฤศจิกายน 2548 12:23 น. - comment id 538582

น้ำตาหล่นหลั่งรินไม่สิ้นสาย
อ่อนล้ากายและใจให้โหยหา
จากไปแล้วไปลับไม่กลับมา
ทุกเวลาคืนค่ำร่ำรำพัน

เจ็บครั้งนี้เจ็บหนักเกินรักษา
สุดเยียวยากลับมาคืนรักกัน
ต่อแต่นี้คงไม่มีเธอและฉัน
ผูกสัมพันธ์รักมั่นเหมือนวันวาน

อยากขอโทษกับทุกสิ่งที่ทำไป
เพราะหัวใจว้าวุ่นเกินประสาน
หงุดหงิดเกินทบทวนในเหตุการณ์
ไม่กล้าขานเอ่ยปากกระดากใจ

เจ็บนี้ไม่มีวันจาง
รักราร้างห่างหายสุดแก้ไข
ขอให้เธอมีความสุขตลอดไป
ฉันขอไกล...แม้ดินกลบ...อย่าพบกัน...

เจ็บเหมือนกันจ๊ะน้องกานต์...
คิดถึงมากจ้า...

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

18 พฤศจิกายน 2548 12:52 น. - comment id 538606

ไหนว่ากันว่า เจ็บแปล๊บเดียวเองไง
ชื่อกลอนเหมือนชื่อเพลงของนักร้องหญิงน่ารัก ๆ ที่นามสกุลเค้ามูลคดี เลยละ

พี่ดอกแก้ว

18 พฤศจิกายน 2548 19:45 น. - comment id 538764

ใครหลายคนทนเจ็บอันเหน็บร้าว
กี่ครั้งคราวทนได้ตั้งหลายหน
เจ็บเพียงครั้งสองครั้งจึงต้องทน
ใช้เวลาพร่ำบ่นเดี๋ยวก็คลาย

หาเรื่องใหม่ทำใหม่อย่าให้ว่าง
เพราะย้อนรางกลับไปเวียนไม่เปลี่ยนสาย
สับรางเดินหน้าต่ออย่าท้อกาย
ยังไม่ถึงสถานีสุดท้าย..อย่าเศร้าเลย

สวัสดีค่ะน้องกานต์
แอบไปนั่งซับน้ำตาอยู่ตรงไหนมาตั้งนาน..ดีใจมากค่ะที่กลับมาแล้ว แม้จะเศร้าไปหน่อยแต่ก็อบอุ่นมาก เพราะพี่น้องเต็มบ้านเลย

เมกกะ

18 พฤศจิกายน 2548 20:11 น. - comment id 538771

    หวัดดีย่ะยัยมู๋

    มาแร่ะ... เบื่อคนแกล้งเจ็บช้ำเจง ฮิๆๆ
รู้น๊า  มู๋ม่ะเจ็บหร๊อก  แค่คันนิดหน่อยเองเนาะ คริ คริ


    คิดถึงมู๋นะย่ะหล่อน  ทีหลังโทรศัพท์หัดรับ
มั้งนะย่ะ  เชอะ คนแก่งอนนะวุ้ย ฮี่ๆๆๆ  

+-*-+-*-+  +-*-+-*-+ YoU dOn\'t knOw +-*-+-*-+  +-*-+-*-+ 

ผู้หญิงไร้เงา

19 พฤศจิกายน 2548 14:29 น. - comment id 538979

เจ็บนี้ไม่มีจาง
ทุกเส้นทางข้างหน้าปัญหาใหญ่
เธอไม่สนฉันสักนิดในจิตใจ
จึงร่ำไห้เหลือคณาพาอาดูร

น้องสาวเราแต่งกลอนเก่งจัง  แต่แหมยืมอารมณ์พี่สาวไปทำไมจ๊ะ  อิอิ

เพียงพลิ้ว

19 พฤศจิกายน 2548 15:49 น. - comment id 539007

สวัสดีค่ะคุณแอ๊ปเปิ้ล

ขอบคุณนะคะสำหรับความคิดถึงและกำลังใจ
หวังว่าสักวันคงจะจางลงนะคะ
เป็นคนที่ค่อนข้างจะดักดานค่ะเปิ้ล เลยเจ็บนานค่ะ
คิดถึงค่ะ




สวัสดีค่ะพี่ดา กัลลดาคนสวย
กานต์ไม่อยากให้พี่ดาเจ็บเลยค่ะ
ชอกานต์เจ็บคนเดียวพอนะคะ
เยง  ขอให้พี่ดาหายเจ็บค่ะ
คิดถึงพี่สาวคนสวยค่ะ





สวัสดีค่ะคุณฤกษ์
เพลงของยุ้ย ปัทมวรรณค่ะ.ร้องแบบนี้ค่ะ...

ไม่ร้องได้ไง ก็มันเสียใจ ไปแล้ว
ที่เดินแตกแถว แล้วมาเอ่ยคำขอ โทษ
ไม่ต้องร้องไห้ไม่ต้องเสียใจและไม่ต้องโกรธ
ล้างศึกด้วยคำขอโทษ ห้ามหยดน้ำ ตาไม่ทัน.

ของแบบนี้อย่าเชื่อคนอื่นค่ะ
เจ็บเองแล้วจะรู้ค่ะ อิอิ
ขอบคุณคุณฤกษ์ค่ะ




สวัสดีค่ะคุณพี่ดอกแก้วที่แสนดี
ถึงสถานีสุดท้ายที่หมายไว้
เกิดแผลใจลึกกว่ารักษาหาย
คงเจ็บช้ำสะบั้นถึงวันตาย
แผลไม่หายเป็นหนองร้องรำพัน

แอบซับน้ำตาคนเดียวเงียบๆค่ะพี่ดอกแก้ว
พอดีว่าช่วงที่ผ่านมา กานต์กลับบ้านบ่อยค่ะพี่ดอกแก้วขา คุณพ่อคุณแม่ผลัดกันไม่สบายค่ะ กานต์ต้องกลับไปดูแลค่ะ
กลับบ้านนี้อบอุ่นเสมอค่ะพี่ดอกแก้วขา
ขอบคุณมากๆนะคะ






สวัสดีค่ะพี่ป๋าเมกกะ
นี่สิคะคนรู้จริง อิอิ
หมูกานต์จาเศร้าได้กี่นาทีเนอะ อิอิ
ก็พอๆกับพี่ชายอารมณ์ดีไงคะ อาฮิๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โทรมามะไรยะ อย่ามาโม้
ไม่เห็นมาเลย...โม้ๆๆๆๆ
เด็กก็งอนเป็นน้า....

ขอบคุณค่ะพี่เมก





สวัสดีค่ะพี่ตูน ผู้หญิงไร้เงา
แหมพี่สาวจ๋า ก็ไปยืมกลอนพี่สาวสุดที่รักมาด้วยสิคะคราวนี้ อิอิ
ฝากความระลึกถึงพี่ชายของกานต์ด้วยน้า
ลอยกระทงสองคนสนุกไหมคะ อิอิ
แบบว่าหนูอิจฉาจังๆๆๆๆๆๆๆๆ

ขอบคุณค่ะพี่ตูน อิอิ