สายลมพลิ้วลิ่วล้อยอดอกหญ้า จากปลายฟ้ามาพรมชมความสวย แล้วโอบอุ้มกรุ้มกริ่มกลิ่นละลวย หอมระทวยรวยรักถักสัมพันธ์ ลมโชยซ้ายดอกหญ้าย้ายทางขวา โบกโบยมาบรรเลงบทเพลงฝัน ยามแสงร้อนช้อนพาเมฆมากัน หวังหญ้าชันชูช่อไม่ฝ่อโรย ฤดูแล้งแจ้งฟ้ามาหยาดฝน ดับกระหายคลายปรนร่นความโหย หวังดอกยุ้ยฉุยกลิ่นรินรักโปรย สายลมโพยโดยห้อมล้อมดวงใจ เพียงพ้นวานดอกสิ้นกลิ่นระรื่น ลมเป็นอื่นให้ฉงนปนสงสัย ทิ้งดอกหญ้าโรยร่วงไม่ห่วงใย ปล่อยน้ำตาหญ้าไหลไม่ไยดี เพลานี้ลมโบยโปรยความหนาว สั่นทุกคราวเมื่อรักหักขยี้ หญ้าขอลับดับชะตาลาชีวี เกล็ดน้ำตาดอกหญ้านี้พลีเพื่อลม
กวีปกรณ์ 20 ธ.ค. 2548 10:15 น. - ID 84425 
1537
4
0
20 ธันวาคม 2548 18:58 น. - comment id 548014
ยากเห็นของจริงจังเลย
20 ธันวาคม 2548 19:30 น. - comment id 548034
นํ้าตาของดอกไม้จริงเหรอ กร ดอกไม้ร้องไห้เป็นด้วยเหรออ่ะ
อยากเห็นจังเลยอะ เห็นแต่นํ้าตา คน นี้สิ
อากาศหนาวแล้ว รักษาสุขภาพกาย ใจ ให้ดีๆนะจ้า พี่โง่
20 ธันวาคม 2548 20:59 น. - comment id 548060
หน้าส่วนตัว
ดีครับ พี่ กรณ์ หนาวมั้ยครับ ที่เชียงใหม่
คิดถึงนะ
ไปก่อนนะ
ขอพลิ้วไป ดั่งดอกหญ้า
21 ธันวาคม 2548 09:03 น. - comment id 548143
ดอกหญ้า...ทั้งเจ็บเหน็บหนาว ปวดร้าวใจ เมื่อต้องร้องไห้...จนกลายเป็นน้ำแข็ง...แม้ไม่เข้าใจ แต่ก็รู้ซึ้งว่าเจ็บ...
21 ธันวาคม 2548 09:13 น. - comment id 548152
เคยไปดูทุกปีค่ะ..แต่เสียดายปีนี้คงไม่ได้ไปงานเยอะมาก..ชอบมากมีรูปเหมือนกันเลยค่ะแต่กระต่ายยังมีแบบที่เกาะต้นไม้ขาวทั้งต้นชอบเอารูปแม่คนิ้งมานั่งดูค่ะ..ดุแล้วเพลินดี..อ่านบทกลอนแล้วยิ่งอยากไปค่ะ
21 ธันวาคม 2548 10:24 น. - comment id 548184
เพลานี้ลมโบยโปรยความหนาว สั่นทุกคราวเมื่อรักหักขยี้ หญ้าขอลับดับชะตาลาชีวี เกล็ดน้ำตาดอกหญ้านี้พลีเพื่อลม ชอบบทนี้ครับ...
21 ธันวาคม 2548 16:02 น. - comment id 548321
เอ แล้วแม่คะนิ้งนี่เย็นขนาดทำให้ดอกหญ้าตายเลยรึเปล่าครับถ้าไม่ถึงตายต้องบทนี้เลยนะครับ
ดอกหญ้าน้อยคอยแสงแห่งหน้าร้อน และพร่ำวอนสายลมที่พรมอยู่ ให้พัดเบาลงหน่อยค่อยพรั่งพรู ดอกหญ้ารู้อีกไม่นานคงอุ่นเอย
21 ธันวาคม 2548 17:20 น. - comment id 548339
.. เศร้า.. ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
