... ลอ โลกหมุนเลื่อนเลยวัน คอ คนเดินกันขวักไขว่ ออ อายขาดหายกันไป นอ น้ำในใจแห้งลง สังคม ของเราวันนี้ มากมายผู้ที่ลุ่มหลง ถ้าทิ้งหน้ากากสวมลง ก็คงเห็นโลกนั่นงาม... ปล. ลคอน จะเขียนให้ถูกคือ ละคร ครับ แต่สมัยก่อน มีการเขียน ละคร ว่า ลคอน ลคร ละคอน ในที่นี้จึงขอใช้คำเก่าก่อนนะครับ
สาบนรสิงห์ 6 ม.ค. 2549 22:58 น. - ID 84907 
698
2
0
7 มกราคม 2549 14:18 น. - comment id 551712
แต่ละคน บนสังคม ล้วนจมปรัก จำแลงหลัก ตัวละคร ตอนน้ำเน่า สวมบทบาท แห่งชีวิต ที่คิดเอา ว่าตัวเขา เราท่าน นั้นเป็นใคร แต่ละคน มีบทนำ ความแตกต่าง ตามแนวทาง แห่งวิถี ที่มีให้ ต่างต้องเล่น ตามแนวทาง ต่างกันไป แล้วแต่ใคร เลือกกำหนด บทดีเลว แวะมาชื่นชมผลงานคับ
7 มกราคม 2549 17:19 น. - comment id 551726
ฉากแรกฉันนอนนิ่งในท้องแม่ ฉากสองร้องอุแว้ให้แด่โลก ฉากสามยิ้มสรวลมวลสุขโศก ฉากสี่ฉันพอกโพกอุปโลกตน ฉากใดเล่าที่ฉันได้เป็นฉัน ฉากแห่งเพชรเม็ดอำพันฉันพร่ำฝน ฉากใดแน่คือแก่นแท้แปลตัวคน ฉากที่ฉันละตัวตนพ้นภาพลวง
7 มกราคม 2549 22:06 น. - comment id 551774
ได้ความรู้ด้วยแฮะ ดีจังค๊าบบ
อิอิ... จริงโน๊ะคะ ถ้าเลิกใส่หน้ากากเข้าหากัน โลกคงสร้างสรรค์กว่าที่เป็นเนอะ....
กู๊ดไอเดียยยมากๆๆๆๆๆเลย..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
