เส้นทางเดินเลื่อนไปใครไหนสร้าง ความเวิ้งว้างหว่างทางไกลใครเล่าก่อ เท้าที่ย่างเหยียบล้าลงใครจะรอ เสียงที่ส่งบอกต่อพ้อกับใคร ตาคู่หนึ่งมองไกลเท่าไรหนอ ความฝันก่อสร้างเสริมอีกนานไหม มองซ้ายขวาหน้าหลังยังมีนัย ความลึกซึ้งเกินไขกระจ่างความ เหนื่อยหนอเหนื่อยแรงลดอีกทดท้อ เพียงความหวังที่ฝังก่อต้องก้าวข้าม หนึ่งอารมณ์บางขณะผลาญใจงาม ดังเสี้ยนหนามตำตอกให้ยอกตรม บางเวลาอารมณ์ต้องข่มจิต ฝืนสังขารกลืนสนิทที่ขื่นขม สิ่งสะกิดกัดกร่อนร้าวระทม ต้องเก็บกดให้จมลึกสุดใจ อยากจะพร่ำคำเพรียกร้องเรียกหา หนึ่งคนซับน้ำตาที่ซ่อนไว้ สุดจะเอ่ยคำพรอดออดผู้ใด จำเก็บกลับกลืนไว้ในใจตัว
ฟา 14 ม.ค. 2549 12:43 น. - ID 85160 
951
2
0
14 มกราคม 2549 13:37 น. - comment id 553202
นั่นสินะคะ ต้องเก็บไว้ในใจ พูดออกมาไม่ได้ อึดอัดเนอะ กลอนสลดดีค่ะ
14 มกราคม 2549 14:17 น. - comment id 553207
อย่างน้อยก็ได้ระบายออกมาทางบทกลอนนะครับ
15 มกราคม 2549 14:23 น. - comment id 553324
หวังเถิดหวังตั้งหน้าจ้องคว้าไขว่ สร้างเถิดสร้างทางไว้ภายภาคหน้า เหนื่อยแสนเหนื่อยทดท้อรอเวลา คู่ดวงตามองไกลตั้งใจจริง ต้องสร้างภาพงามสง่าน่าชื่นชม บางเวลาฝืนข่มอารมณ์หญิง เก็บความนัยรันทดท้อรอประวิง กว่าคนจริงค้นพบคงจบเกม อยากได้คนซับน้ำตาคราใจหมอง อยากเพรียกร้องคู่ทุกข์สุขเกษม อยากเปิดใจให้กันฝันปรีเปรม อยากเติมเต็มช่องว่างระหว่างใจ ส่งสัญญานบอกกันในวันนี้ หากได้รับข่าวดีไม่ไปไหน ตั้งใจจองเนิ่นนานก่อนใครใคร ใจสองใจตรงกันเท่านั้นพอ.... หากใครครวญ ทบทวนดูจะเห็นเอง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
