เส้นทางระหว่างเรา

ทะเลใจ

เธอบอกรักฉันทุกวันจนชาชิน
ฉันได้ยินเธอห่วงใยฉันไม่ว่าจะไปไหน
เธอหวังดีทุกย่างก้าวที่ฉันเดินออกไป
แต่ฉันไร้ซึ่งเยื้อใยจะให้เธอ
ฉันรักเขาเสมอไม่เคยเปลี่ยน
ยังวนเวียนคิดถึงด้วยความพร่ำเพ้อ
ห่วงใยทุกขณะหายใจเฝ้าละเมอ
แต่เขาเย็นชาเสมอกับความรักที่ฉันมี
เขารักใครคนนั้นเท่าชีวิตฉันเองก็รับรู้
เขาเฝ้าดูความเป็นไปเหมือนฉันคนนี้
สิ่งที่ใครคนนั้นให้ก็เหมือนเขาที่มี
ให้กับฉันคนนี้คือความเย็นชาทั้งหัวใจ
เธอพร่ำบอกเมื่อไหร่ฉันจะรัก
หยุดจมปรักกับคนที่ใจไม่หวั่นไหว
เมื่อไหร่ฉันจะเปิดประตูหัวใจ
ให้เธอก้าวเข้าไปดูแลใจที่อ่อนแอ
ฉันพร่ำบอกเมื่อไหร่เขาจะรักฉัน
หรือไหวหวั่นกับคนที่เขานั้นปรับแพ้
เมื่อไหร่เขาจะมีฉันบ้างในความอ่อนแอ
และให้ฉันเป็นคนดูแลเขายามท้อใจ
เขาบอกฉันเมื่อไหร่ใครคนนั้นจะรักเขาสักที
กับความหวังดีที่ใจเขานั้นมีให้
เมื่อไหร่ยามใครคนนั้นพ่ายแพ้ อ่อนแอและหวั่นไหว
จะให้เขานั้นเข้าใกล้เพื่อซับน้ำตา
เธอร้องไห้ด้วยความเจ็บช้ำ
กับการกระทำที่ฉันให้มานานช้า
เธอยืนมองแม้จะมีหยาดน้ำตา
แต่กลับยิ้มเริงร่าเมื่อฉันสบตายามหวั่นไหว
ฉันเก็บกลืนความรู้สึกที่นึกคิด
ไว้สุดชีวิตยามที่เขานั้นพลักไส
เมื่อเขาเย็นชามีน้ำตาเกินห้ามใจ
แต่ยอมแพ้ทุกครั้งไปยามเขาหันมาเพื่อขอบคุณ
ความเหน็บหนาวในรอยความช้ำที่เจ็บปวดทรมาน
ความสงสารที่มีให้ในรอยน้ำตาอุ่น
เธอรักฉันฉันรักเขาเขารักใครที่เจอจุน
ให้อ้อมกอดและตักหนุนเพียงในความฝันที่เราเจอในค่ำคืน
ทั้งที่ใจอยากให้คนที่เรารักคือคนที่รักเรา
เพื่อกลบเกลื่อนความเศร้าที่ใจได้พร่ำเพ้อและทนฝืน
แต่วันนี้ได้เจอเพียงคนที่ปัดความรักให้กลับคืน
เพื่อให้เธอฉันและเขากล่ำกลืนในหัวใจ