..๏ นี่คือบทรำพันคืนวันเพ็ญ แม้นปราศผู้เล็งเห็นเราเร้นหมอง ภาพสะท้อนเงาจันทร์งามยรรยอง เจ้ากระต่ายหมายปองเผลอจ้องตาม ลำนำนี้จากใจเราใคร่มอบ เป็นคำตอบแด่บางใครที่ไต่ถาม เปรียบดวงจันทร์คืนเพ็ญแลเด่นงาม คงยากปรามศศิดงอย่าหลงคอย จำเจียมตัวเจียมใจในวาสนา จันทร์อยู่สูงเกินกว่าจะคว้าสอย รักของเราก็เสมือนลมเลื่อนลอย สักเพียงน้อยมิกล้าหวังจึงยั้งใจ บทรำพันสื่อนัยให้ท่านรู้ เราคือผู้หมองหม่นกว่าคนไหน ล่องแพน้อยลอยคว้างนอนกลางไพร เพื่อลบเลือนบางใครจากใจเรา แม้นมิอาจจารนัยให้รู้สึก สิ่งซ่อนลึกในกมลของคนเหงา อาศัยเพียงบทกลอนผ่อนบรรเทา เพื่อลบรอยความเศร้าที่เร้ารุม ๚ะ๛
อัลมิตรา 8 ก.พ. 2549 12:45 น. - ID 86282 
2806
6
0
8 กุมภาพันธ์ 2549 13:29 น. - comment id 559160
ไงเศร้านักคืนวันเพ็ญเด่นบนฟ้า หรือเป็นเพราะว่ากระต่ายหมายจัทร์สูง ต่างคนต่างมีสิทธ์คิดใคร่ใจจรุง คิดแต่งปรุงจิตรักพักใจไว้รอคอย ทำไมเศร้าจังละอิม.......คืนวันเพ็ญพระจันทร์จะสวยมากๆๆนะอิม ชื่นชมจันทร์กันดีกว่าไหมค่ะอิม.....คิดถึงนะ..
8 กุมภาพันธ์ 2549 13:44 น. - comment id 559171
ฮู้ย ทำไมเศร้าอย่างนี้ จะมีอะไรเศร้าเกิดกว่าคนมาประท้วงพ่อผมอีกไหมเนี่ย
8 กุมภาพันธ์ 2549 14:13 น. - comment id 559182
ใครเขามองดวงเพ็ญงามเด่นฟ้า แสงนวลตายั่วยวนชวนลุ่มหลง หากอ่อนไหวไปแล้วไม่แคล้วคง ต้องนั่งปลงดวงจิตคิดร่ำครวญ อาจงดงามบริสุทธิ์ช่างผุดผ่อง ยามเมื่อมองหัวใจให้โหยหวน หากพินิจให้ดีขอชี้ชวน จ้องแสงนวลมองไปให้สุดตา ......................................... ........................................ ........................................ บอกให้รู้ไว้ว่าข้าชังจันทร์
8 กุมภาพันธ์ 2549 15:40 น. - comment id 559209
พันธนาการหัวใจใครผูกมัด ดั่งโซ่รัดตีตรวนล้วนกักขัง อยากปลดแอกแหกคอกออกจากรัง กลับถูกรั้งยื้อยุดฉุดกลับคืน วางกฏกรอบขอบเขตขีดเส้นกัก ดุจกับดักกั้นไว้มิให้ฝืน กรงทองครอบชอกช้ำสุดกล้ำกลืน จะขัดขืนอย่างไรไร้หนทาง เจ้าลืมเลือนบางสิ่งนะลิงน้อย คำนกคอยบอกย้ำยามรุ่งสาง ถึงทะเลผาสูงมุ่งคั่นกลาง แค่เส้นบางควรกล้าท้าข้ามไป จิตเสรีมุ่งหมายจรดปลายฟ้า เพียงศรัทธามุ่งมั่นอย่าหวั่นไหว อันโซ่ตรวนจงปลดทั้งหมดไป แล้วเริ่มต้นหนใหม่ไร้พันธนาการ
8 กุมภาพันธ์ 2549 18:46 น. - comment id 559263
รำพันได้เศร้า เหงา จังครับ
8 กุมภาพันธ์ 2549 20:51 น. - comment id 559307
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song973.html รำพึงรำพัน ฝันรัก รักเอยใฝ่หา ยังจำติดตาชวนปลื้ม ฉันลืมไม่ลง เป็นรอยพิศวาส ปักใจมั่นคง ฝังใจพะวง หลงรอคอย อาวรณ์ใจครวญ หวนคิด คิดจนพร่ำเพ้อ พาใจละเมอหมองหม่น คิดจนเลื่อนลอย ยามนอน ถอนสะอื้น ตื่นตาแลคอย คิดจนดาวลอย คล้อยเมฆา ฝันกอดเชยชม ภิรมย์รื่น พี่ชื่นตื่นผวา จนใจ ไม่มีใครเมตตา เพียงนิทรา นิจจานึกว่าสุขเอ๋ย บางคืนมองจันทร์หรรษา นิจจาอกฉัน บางคืนขาดจันทร์เยือนหล้า น้ำตาหลั่งเลย ลมเอยพริ้วยังแผ่ว ไม่มีแววเลย เหงาใจจริงเอย หลงเชยแต่เงา บางคืนมองจันทร์หรรษา นิจจาอกฉัน บางคืนขาดจันทร์เยือนหล้า น้ำตาหลั่งเลย ลมเอยพริ้วยังแผ่ว ไม่มีแววเลย เหงาใจจริงเอย หลงเชยแต่เงา...
8 กุมภาพันธ์ 2549 22:02 น. - comment id 559328
เศร้าปนเหงาเร้าหัวใจจริงๆเน๊อะ
แก้วประเสริฐ.
9 กุมภาพันธ์ 2549 04:27 น. - comment id 559356
แสงไร้เงา แวะมาเยี่ยมค่ะเหงาๆ เศร้า ๆ เดาใจไม่ถูกค่ะ
9 กุมภาพันธ์ 2549 07:25 น. - comment id 559372
คุณแก้วนิดา .. คืนที่จันทร์เต็มดวง ความรู้สึกของผู้คนที่มองจันทร์ อาจแตกต่างกันไป ไม่เว้นแม้แต่อัลมิตราที่ก็เป็นเช่นนั้น บางสิ่งบางอย่างที่เก็บงำไว้ใจใจ ก็รอวันระบายคลายความอัดอั้น.. คุณเจ้าพานทอง .. เรื่องของการเมือง เรื่องของความคิดหลาย ๆ มุม หลายซ้อนหลายเงื่อน ถกเถียงกันให้ตายไปข้างนึง ก็ยังไม่มีสูตรสำเร็จ รังแต่จะทำให้บ้านเมืองวุ่นวายมากขึ้น ความจริงแล้ว ปัญหาต่าง ๆ ที่มีอยู่ ก็รอให้หลายฝ่ายช่วยกันสะสาง แบ่งพรรค แบ่งพวก และยึดแต่ประโยชน์ส่วนตนมากไป และเมื่อเสียผลประโยชน์ก็พาลเพโล จะว่าไปแล้ว .. อัลมิตราชักจะรำคาญนักรบอ้วนด้วยซ้ำไปค่ะ คุณเรไร.. จันทร์มิเคยอวดว่ามันจ้าแสง มิเคยแกล้งยวนใครให้ใหลหลง ตัวท่านก็มิคล้ายกระต่ายดง เถอะ ! .. จงปลงเถิดหนอตอแยไย คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. ขอบคุณค่ะ ทว่า พันธนาการ ก็คือ พันธนาการ คุณเล็บมังกร ..ขอบคุณค่ะ คุณพุดพัดชา .. ขอบคุณค่ะ เป็นเพลงที่ไพเราะนะคะ คุณแก้วประเสริฐ .. ก็เหงาเป็นอาชีพ ค่ะ คุณแสงไร้เงา .. คนเขียนอารมณ์ดีเหมือนเคยค่ะ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
10 พฤษภาคม 2551 22:04 น. - comment id 848415
แม้ว่าเราไม่มีวาสนา จันทร์อยู่สูงเกินกว่าจะคว้าสอย แต่ดวงเดือนที่เด่นเห็นเลิศลอย ยังคงคอยส่องสว่างอยู่กลางใจ ยังเป็นดวงเดียวกันเหมือนวันก่อน ความรู้สึกทุกตอนยังชัดใส ลืมความเหงาความเศร้าปวดร้าวใจ ถึงอย่างไรจันทร์คงอยูคู่กับเรา
11 พฤศจิกายน 2551 11:03 น. - comment id 892270
ความเหงา...ความเศร้า...เราหรือจะย่อท้อ ล้มแล้วลุก...เดินต่อ...อย่าท้อถอย กาลเวลา...ผ่านไป...ใช่รอคอย ทนอีกหน่อย...ทุกอย่าง...คงชาชิน
29 กรกฎาคม 2552 21:53 น. - comment id 1020862
คุณประทีป คุณอมตะ . .:) ขอบคุณค่ะ ที่ร่วมเขียนบทกลอน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
