หน้าส่วนตัว
๑ รินรื่นผการะดะพนา กลพาสุนิยม
เสียดายขจีบ่ผลิผสม รติแล้งฤทัยโรย
๑ ฝนผิดฤดูทะลุนภา นยนาสิหาโหย
คืนใดก็ไร้พจนโปรย มธุรสสะท้อนใจ
๑ ป่านนี้อนงค์สิหฤหรรษ์ ฤ ประหวั่นประหวัดนัย
ความหมายกระจ่างหทยใคร พสุธานภาแจ้ง
๑ รอยเล่ห์สิเนหะมิตระหนัก ก็จะรักบ่เคลือบแฝง
ให้แล้วปริเวทนะแสดง พลร้ายมิใช่ตน
๑ ดึกแล้วพิไรมนสิการ ประลุฌานกุศล
แผ่จิตคะนึงณ นฤมล รติมั่นตลอดกาล
๑ วันคืนอดีตกระจะเสมอ ก็มิเพ้อละเมอพล่าน
แปลบรับสถานะทรมาน อุปสรรคระทมทน
๑๑๑๑๑
วสันตดิลกฉันท์ 14.....
plaing_piu 26 ก.พ. 2549 17:05 น. - ID 87057 
1987
4
0
26 กุมภาพันธ์ 2549 17:19 น. - comment id 563262
...... ไกลมากแค่ไหนหน๊อ ?? .
26 กุมภาพันธ์ 2549 23:39 น. - comment id 563311
..โห้ยย.. ไพเราะที่สุดในโลกด้วยดิคะ.... เรนขออนุญาตเก็บในไดของเรนนะคะ..
..
27 กุมภาพันธ์ 2549 07:45 น. - comment id 563349
โม้จังนะคะ แต่คนไกลคงไม่เชื่อแน่ค่ะ อิอิ
17 มิถุนายน 2549 16:44 น. - comment id 584365
1..... โพ้นฟ้า.......... .
17 มิถุนายน 2549 16:46 น. - comment id 584367
2........... ระวังมดตอมไดที่เก็บนะ.....
17 มิถุนายน 2549 16:47 น. - comment id 584368
3........ ไม่ให้เชื่อ..........
10 ตุลาคม 2550 07:19 น. - comment id 768463
ร่ำร่ำระทมภวภวังค์ รติรั้งระกำกรอม วนเวียนพะวงทนุถนอม ทมยอมผิยับราน ใบไม้ละลิ่วผินัยน์เนตร มิละเหตุมิห่างกานต์ ร่วงร้างละลาอุระสถาน พิศปานประหนึ่งครวญ ป่านนี้ดนัยสิจะละเลือน ฤ จะเชือนและเบือนนวล ขุ่นโทษพิโรธ ฤ ดำริหวน ระฤกทวนทิวาวาน รอยคำสิคมคละประกาศ บ่สวาสดิ์และขาดราน จึงแรมและร้างผิจะสมาน จิตะลาญจะเลือนรอย ใจเอ๋ยกระไรจรบ่ไกล จะไถลเถลคอย เพียรรอพิไรพิริยะร้อย วจิถ้อยละห้อยหา ลมร่ายระเริงนภรตรี รติคลี่ขจรมา ใครหนอคะนึงผิปริศนา วธุดาบ่ยินยล เงาความและคำประดุจคล้าย ผิมิหมายเผยอตน คือนวลประพัทธ์จรดกมล ปริดิท้นเพราะค้นพบ หรือเชษฐกานท์ลิขิตสร้อย ระดะรอยผิถอยหลบ จารสรรค์สราญกวิทำนบ ตริสงบและจบวาร ...................................................... หากเพี้ยงผิเช่นสิริอนงค์ สิจะคงจะคอยปราณ ไกลห่างบ่ห่างรติพิศาล นิจกาลบ่ผ่านเลย งำความบ่ตามรติแสดง ดุจแกล้งและเฉยเมย คนไกลบ่รู้นัยยะเฉลย อุระเอ๋ยก็เลยราน หากรู้ดนูทุรระทด จะละลดกิเลสทาน สองดวงฤดีสิทิฐิผลาญ ทรมานเสมอกัลป์ วันคืนอดีตกระจะกระจ่าง มนวางเสมอวัน เก็บแนบถนอมหทยขวัญ และนิรันดร์มิปันใคร
28 ตุลาคม 2550 07:42 น. - comment id 778494
...๐ ใจคนไกลรับรู้แล้วแต่แคล้วคลาด คนรำพันอาจไม่ตั้งใจให้นัยถึง หากจะตามย่อมรู้อยู่ในคำนึง จะส่งถ้อยร้อยรำพึงได้อย่างไร ...๐ ตระหนักทราบตราบนี้ไม่มีกลับ ยอมแล้วรับดับความหวังที่หวานไหว ยอมทั้งสิ้นในความนิ่งทิ้งอาลัย ยอมเข้าใจว่าเยื่อใยคงไม่มี ...๐ ยอมทุกอย่าง..ที่วางเฉยไม่เอ่ยถ้อย ยอมด้วยด้อยแรงแล้วแผ่วเต็มที่ ในร่างเปราะผุพังที่ยังมี ควรแล้วที่จะลี้ห่างทางหนึ่งใคร ...๐ ใจคนไกลคนนี้แม้รู้ก่อน รอยอาทรคงแสนหวานวันหวามไหว วันที่เหลือของชีวิตสิทธิ์เหมือนใคร คงเคยได้รู้จักรักชื่นไร้ขื่นตรม ...๐ จะจดจำถ้อยคำลำนำกานท์ ที่แสนหวานจารหัวใจเกลื่อนความขม ชาตินี้มีเพียงนี้ที่ได้ชม หวังลมลมจะยินคำ..ต้องทำใจ ...๐ จะหลับตากอดฝันในกลั่นถ้อย แรงถอยน้อยนี้จะหลับอย่างสดใส ให้เท่านี้ มีแค่นี้...จำลาไกล ใช่สิ้นรักสิ้นอาลัย..หากสิ้นแรง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
