ครูให้เธอ...ลูกรักบ้านม่วง

สุชาดา โมรา

เสียงไม้เรียวฟาดลงที่ตรงขา
พร้อมน้ำตารันทดศิษย์หยดไหล
ครูยืนสั่นเข่าอ่อนสะท้อนใจ
คิดไปไกลกลัวศิษย์จะคิดชัง
	เป็นครั้งแรกในชีวิตนะศิษย์รัก
ที่ตีนักเรียนได้ด้วยใจหวัง
อนาคตศิษย์สดใสใช่อยากดัง
จึงไม่อาจยับยั้งหรือพลั้งไป
	ฟังครูสักนิดศิษย์ที่รัก
โลกกว้างนักไม่อาจเป็นเช่นคิดได้
หลายคนหลายชีวิตหลายจิตใจ
ชนะใครฤๅเท่าชนะตัวเราเอง
	เมื่อเธออยู่ร่วมกันเช่นวันนี้
ก็อาจมีมากล้นคนข่มเหง
ชอบอวดดังเด่นเป็นเช่นนักเลง
ไม่ยำเกรงผู้ใดใช้กำลัง
	ครูไม่อยากจะเห็นภาพเช่นนั้น
และใฝ่ฝันให้ศิษย์ดีอย่างที่หวัง
เข้าใจครูสักนิดอย่าคิดชัง
และคราวหลังอย่าเป็นเช่นคราวนี้
	จงรู้จักอภัยให้กันบ้าง
เดินสายกลางระหว่างรักกับศักดิ์ศรี
แก้ปัญหาร่วมกันสันติวิธี
โลกจะมีสันติภาพตราบนิรันดร์
              รู้ไหมว่าทำไมครูถึงสอนเธอไม่เหมือนครูคนอื่น  รู้ไหม...  นั่นเพราะครูกลัวความห่างระหว่างวัย  หากเราเป็นวัยเดียวกัน  เราจะเข้าใจกัน  ครูรักพวกเธอเหมือนลูก  เพื่อน  และน้องในคราวเดียวกัน
               ครั้งแรกที่ครูตีเธอครูก็เจ็บปวดเช่นกัน  เหมือนใจจะสลาย  แต่การตีครั้งนั้นทำให้พวกเธอเข้าเรียน  ครูก็ดีใจ  และการที่ครูสนิทกับพวกเธอมากจนเหมือนเป็นเพื่อนเล่น  มันจึงทำให้พวกเธอกล้าที่จะเข้ามาปรึกษา  ครูหวังเป็นอย่างยิ่งว่าครูคนอื่นจะเป็นเหมือนครู  และครูหวังให้เธอมีอนาคตที่ดีและสดใส
                 จงอย่าคิดแค่จะเป็นเด็กโรงงาน  จงคิดให้ไลกว่านั้น  อย่าลืมคำที่ครูสอนจนปากจะฉีกอยู่แล้ว!!!...หุหุ  และต้องเป็นคนดี  ไม่ต้องคิดไกล  คิดแค่ว่าเราเป็นคนดีให้พ่อแม่ชื่นใจก็พอแล้ว  ส่วนบ้านเมืองไว้ทีหลัง  หากเราคิดว่าเราทำดีเพื่อตัวเราและพ่อแม่  บ้านเมืองที่เราจะต้องดูและจึงจะตามมาเป็นอันดับสุดท้าย  ให้ความสำคัญกับครอบครัวให้ดีที่สุด  อย่าระรานใครเหมือนพวกอมนุษย์ที่ไม่มีสามัญสำนึก  อย่าทำร้ายใคร  อย่าเอาความดีของใครมาทำร้ายเขา  จงทำตัวให้ดี  ถึงจะไม่มีครูคนนี้คอยอบรมสั่งสอน  แต่ครูคนอื่นเขาก็ดีกับเธอไม่ใช่เหรอ...ครูทุกคนหวังให้เธอได้ดี  และครูคนนี้ก็เช่นกัน  รักพวกลูก ๆ ของครูทุกคนโดยเฉพาะแก๊งค์ลูกกระเดือกบาน...
                โอเซซาน่าไซน์...  (ราตรีสวัสดิ์จ่ะที่รักของครู)
 
                อย่าให้ใครต้องมาด่าพวกเธอดังคำนี้
                 ก้านบัวบอกลึกตื้นชลธาร  มารยาทส่อสันดารชาติเชื้อ  
หรือ
                 สำเนียงส่อภาษา  กิริยาส่อสกุล
                จำคำที่ครูสอนนะ  และปฏิบัติด้วย  คนอื่นเขาไม่ด่าแค่เรา  แต่เขาจะระรานไปถึงพ่อแม่ด้วย  อีกอย่าง  อย่าทำตัวให้คนอื่นเขาอิจฉาเพราะมันจะทำให้เขาระรานเรา  ยิ่งอยู่สูงยิ่งหนาว  ครูเชื่อคำนี้  เพราะขนาดความดังครูยังไม่ถึงขนาดนักเขียนระดับซีไรต์แต่ครูกลับเจอตัวมารสังคมระราน  ซึ่งแสดงว่าเขาคงมีปมด้อยและอิจฉาในตัวครู  ครูจะให้อภัยพวกที่พิการทางจิต
               ฉะนั้นถ้าพวกเธอรักครูอย่างที่พวกเธอพูดและส่งจดหมาย  เมล์มา  โทรมาหาครู  ก็จงรักตัวเองก่อนที่จะรักคนอื่น
              และอย่าให้ครูรู้ว่าแย่งผู้ชายกันเหมือนที่คนบางคนพยายามทำตัวบอกชาวบ้านว่าฉันเป็นเจ้าของคนนี้  กลัวใครมาแย่งไป  นั่นเป็นพฤติกรรมที่ไม่ดีนะคะ  อย่าทำ  ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในโลก  และถ้าผู้ชายที่เป็นขยะสังคม  เป็นคนชั่ว  คนเลว  ก็อย่าไปเลือกมัน  เพราะมันจะทำให้เราปวดร้าวไปตลอดชีวิต  และตอนนี้อยู่ในวัยเรียน  ไม่ควรคิดเรื่องผู้ชาย
              มีแฟนน่ะมีได้  แต่อย่าให้เลยเถิด  หากเลยเถิดไปแล้วต้องรู้จักป้องกันตัวเองนะ...
             รักลูก ๆ เสมอนะ  น.ร.เทศบาลบ้านม่วง  แก่งคอย  สระบุรี  ทุก ๆ คน 
                                                                                   จากครูที่รักเธอ
                                                      ครูตลอดกาล...รักเธอมากนะเด็กน้อยของครู
                                                                                           บาย