ผ่านไปดังสายน้ำไม่คืนกลับ จันทร์ที่ลับไม่เคยหวนคืนมาใหม่ ปล่อยความรู้สึกที่เหงาใจไปให้ไกล ความอ่อนไหว คืนมาบ้าง เป็นครั้งคราว ช่างมันเถิด กับหัวใจไม่รักดี แค่ศักดิ์ศรี ที่โดนหยามดั่งไร้ค่า กับหัวใจที่ปวดร้าวไร้ราคา สมน้ำหน้า..เจ็บไม่จำ..ช้ำใจดี ยิ้มหยันๆ ให้วันวาร ที่ผ่านแล้ว เกิดขึ้นแล้ว อีกครั้ง..สะใจไหม หาเรื่องเอง ครั้งนี้ จะโทษใคร เจ้าหัวใจ ลืมง่าย ช่างไม่จำ......
อารีณา 1 ก.ค. 2550 19:29 น. - ID 104337 
943
5
0
1 กรกฎาคม 2550 20:15 น. - comment id 718312
อันความเจ็บที่ผ่านมาคือบทเรียน ค่อยหัดเขียนเรียนรู้ ก ค ข เจ็บเท่าไหร่ เจ็บกี่ครั้ง จงอย่าท้อ เพียงแค่ขอ ให้พอใจ ความเป็นเรา...
อย่าท้อค่ะ ให้กำลังใจนะ
1 กรกฎาคม 2550 21:23 น. - comment id 718336
เพื่อความรัก ยอมเจ็บแต่ไม่ยอมจำ
1 กรกฎาคม 2550 23:39 น. - comment id 718384
เจ็บบ่อย จำบ้างไม่จำบ้างค่ะ คิคิ แวะมาทักทายค่ะ
2 กรกฎาคม 2550 01:02 น. - comment id 718408
ดีใจจังเลย มีเพื่อนๆมาเที่ยว ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
2 กรกฎาคม 2550 01:08 น. - comment id 718411
ขอบคุณ น้องวิ
2 กรกฎาคม 2550 08:43 น. - comment id 718469
กลอนเพราะดีนะคะ ตราบใดที่ยังมีรัก ต่อให้ต้องเจ็บแค่ไหน บางครั้งก็ยอม...ถึงได้เจ็บอยู่เรื่อยไปไงค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
2 กรกฎาคม 2550 10:07 น. - comment id 718528
สวัสดีค่ะ คุณผู้หญิงมือสอง...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
