หวั่นไหว ทำไม กับความเจ็บ กับหนาวเหน็บ กลัวทำไม ใจเจ้าเอ๋ย ก็รู้ดี รู้อยู่แล้ว ของคุ้นเคย หากจะเอ่ย เคยผ่านมา มันยังตาม จะไปถาม จะไปทัก ทำไมเล่า ก็เพื่อนเก่า คนกันเอง คุ้นเคยอยู่ น้ำตาไหล นองกลบหน้า มันก็รู้ ของเคียงคู่ ชีวีเรา ความเหงาใจ จนป่านนี้ ยังมีหน้า น้อยใจอีก โลกอีกซีก แม้เดินไป ก็ยังเหงา ความเจ็บปวด ความหนาวเหน็บ เป็นของเรา คนเขลา เขลา เช่นเรา ต้องสะใจ...
อารีณา 10 ก.ค. 2550 23:20 น. - ID 104712 
1004
6
0
10 กรกฎาคม 2550 23:42 น. - comment id 722635
กลัวอะไรกลัวทำไมใยไม่รู้ ก็มันอยู่ที่ใจใยไม่ถาม อย่าเก็บไว้ในใจเดี๋ยวทรมาน น่าสงสารหรือสะใจใครบางคน
11 กรกฎาคม 2550 00:04 น. - comment id 722646
มันต้องมีวันสุขใจบ้างล่ะน่า สู้ๆๆ
11 กรกฎาคม 2550 00:11 น. - comment id 722649
สวัสดีค่ะ คุณ พงษ์ศักดิ์น่านนะจิ กลัวทำไม ใจเจ็บๆ แค่จะเก็บเอาไว้จำ ย้ำเพื่อสอน เหมือนบทเรียน เป็นนิทานเล่าก่อนนอน ใช่อาวรณ์ หากสอนใจ ใคร่ระวัง..
11 กรกฎาคม 2550 00:14 น. - comment id 722652
สวัสดีค่ะ คุณ รัสสะตะ
11 กรกฎาคม 2550 09:23 น. - comment id 722737
น่านอะดีกลัวทำไม.. เราต้องสู้ความจริงเผชิญทุกอย่างด้วยความกล้า กล้าทำ กล้าทิ้ง ก็ไม่กลัวแล้วอะไรจะเกิด อาจเจ็บ แต่ก็..ยอมละค่ะ
11 กรกฎาคม 2550 09:53 น. - comment id 722748
สวัสดีค่ะ ผู้หญิงมือสองขอบคุณ หลายๆค่ะ กำลังทีคอยให้ วาบว฿้งเสมอค่ะ
11 กรกฎาคม 2550 09:55 น. - comment id 722750
ผู้หยิงมือสองค่ะ รีณา หมายถึง ซาบซึ้งค่ะ พิมพ์ผิด อิๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
