จำได้ไหมม้านั่งนี้ เราเคยนั่ง วาดทางหวัง ระหว่างเรา ใต้ไม้ใหญ่ จากนั้นมา ถึงวันนี้นานเท่าไร แสนหวั่นไหวในทุกครั้ง ที่มาเยือน มาวันนี้ ณวันนี้ ฉันมาอีก เธอคงหลีกหลบหนีหน้า ไม่อยากเห็น ฝนกระหน่ำตกซ้ำๆ พร่ำกระเซ็น หนาวลมเย็นบาดหัวใจ สะท้านทรวง น้ำจากฟ้า คงร่วงหล่นหม่นใจนัก น้ำตารัก จากช้ำใจ ให้แสนปวด เป็นสิบปีที่ ฉันมาแม้ร้าวรวด วันแสนปวด ที่แยกเรายังตราตรึง
อารีณา 13 ก.ค. 2550 00:00 น. - ID 104783 
887
6
0
13 กรกฎาคม 2550 00:26 น. - comment id 724015
ก็ใครจะลืมลงล่ะคะ....ลืมตังค์เราไปด้วยนี่..ยังไม่ใช้เลย..
13 กรกฎาคม 2550 00:34 น. - comment id 724018
อิๆ...หญิงรพีคะ...ถ้าเป็นรีณา ก็ลืมไม่ลงค่ะ
13 กรกฎาคม 2550 10:45 น. - comment id 724084
หักใจให้ลืมแต่มันก็ลืมไม่ลง จำเพื่อลืมดื่มเพื่อเมาเล่าเพื่อโลก ทุกข์เพื่อโศกเย็นเพื่อร้อนนอนเพื่อฝัน ชีวิตนี้น้อยนักควรรักกัน รวมความฝันและความจริงเป็นหนึ่งเดี่ยว จริง ๆ นิสัยของคนเราสิ่งที่อยากให้ลืมมันกับจำ แต่สิ่งที่อยากให้จำแต่กลับมาลืม ลืมอะไรลืมได้อย่าลืมรุ้ง คนที่มุ่งสรรสร้างทางสดใส ให้ทุกคนชาวโลกสบายใจ ไปจนกว่าใจและกายจะดับลง ขอคุณกับมิตรภาพที่ดี ๆ ๆ
13 กรกฎาคม 2550 10:46 น. - comment id 724085
คุ้น ๆนะตรับม้านั่งตัวนี้ หุหุ
13 กรกฎาคม 2550 14:04 น. - comment id 724195
มาแนวเศร้าจังค่ะ
13 กรกฎาคม 2550 22:00 น. - comment id 724515
lสวัสดีค่ะ สายรุ้ง
13 กรกฎาคม 2550 22:04 น. - comment id 724519
สวัสดีค่ะ คุณ คนบนเกาะ
13 กรกฎาคม 2550 22:07 น. - comment id 724525
สวัสดีค่ะ คุณ รัสสะตะ
14 กรกฎาคม 2550 11:41 น. - comment id 724794
ก็มานั่งม้านั่งตัวนี้ซิยังว่างอยู่เลย สนใจมะ..ไม่คิดตังค์หรอก... มามะ..มามะ...คนดี
19 กรกฎาคม 2550 13:21 น. - comment id 726771
สวัสดีค่ะ มณีจันทร์
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
