กอดลาฉันสักครั้งจะได้ไหม ก่อนที่เธอจะไปห่างไกลฉัน กอดฉันไว้หนึ่งนาทีที่ขอกัน ก่อนถึงวันอำลาจักมาเยือน ฉันไม่ได้ร้องไห้ แต่เจ็บตรงหัวใจดุจใครเฉือน เหมือนมีมีดกรีดใจย้ำให้เตือน ว่าลืมเลือนกันแล้วไม่แคล้วลา จูบลาฉันสักครั้งจะได้ไหม เป็นรางวัล ปลอบใจ หน่อยเถิดหนา เคยชิดใกล้ เคียงคู่ อยู่กันมา ถึงคราวลา จำตัดใจ ไม่ฝืนกัน ก่อนจะลาจากกันในวันนี้ ขอคนดีอย่าทำให้ใครโศกศัลย์ จงสัตย์ซื่อมั่นคงซื่อตรงกัน อย่าแบ่งปันทำให้เขาเศร้าโศกตรม อย่าให้เป็นเหมือนฉันในวันนี้ ทุกข์ฤดีแทบดับดิ้นสิ้นสุขสม อยู่กับรอยอาลัยใจระทม ทุกข์จ่อมจม คือรางวัล....ฉันคนแพ้ ๑๗ สิงหาคม ๒๕๕๐
ครูพิม 17 ส.ค. 2550 09:44 น. - ID 106121 
943
8
0
17 สิงหาคม 2550 09:58 น. - comment id 739319
ใครนะช่างโหดร้ายถึงทำลายน้ำใจนาง ไม่เห็นใจกันบ้างใจบอบบางถูกทำลาย หว่าน้องเราโดนทิ้งอีกแล้วหรอ............ รักใครให้รักฉันท์เพื่อน รักนั้นจะยาวนานไม่แปรเปลี่ยน
17 สิงหาคม 2550 10:18 น. - comment id 739324
ยังไม่ได้ไปไหนครับ ยังไม่ลา ยังอยู่
17 สิงหาคม 2550 10:43 น. - comment id 739330
รางวัลของคนแพ้ คือประสบการณ์ที่ดี ทำให้เราตาส่วางนะคะ...และเป็นบทเรียนสอนใจที่ดีนะคะ ที่นี้คราวหน้าเราจะชนะคะ สู้ๆนะคะ
17 สิงหาคม 2550 11:09 น. - comment id 739339
สวัสดีค่ะครูพิม ฮือ ๆๆๆๆ ทำไมเศร้ามาแต่เช้าเลยค่ะ ยังไงถ้าไม่รู้จักแพ้เราก็คงไม่สามารถ รับรู้ถึงความสุขที่ได้รับจากคำว่าชนะ ดังนั้นอย่าเศร้าเลยนะคะเด๋วทุกอย่างก็ดีขึ้นเองค่ะ นู๋ก็เคยเป็น
17 สิงหาคม 2550 11:24 น. - comment id 739344
จงแกร่งอย่างคนแพ้ อย่าอ่อนแอให้ใครเห็น อย่าเรียกร้อง..คงยากเย็น เพราะเขาไม่เห็นค่าของเรา .... เป็นกำลังใจให้
17 สิงหาคม 2550 12:31 น. - comment id 739371
น้ำตารื้น...คืนช้ำเรา...เขาไม่สน จำต้องทน...ใจหม่น...ฉันคนแพ้ ยอมเป็นเหมือน....เธอค่อน...คนอ่อนแอ เป็นคนแย่...เอาแต่ใจ...เขาไม่ชอบ น้ำตารื้น...คืนเศร้า...เขาไม่ปอง แม้ยามร้อง...ยังรำคาญ...พาลไม่ปลอบ บอกให้ทวน...เรื่องผ่านมา...ห้าล้านรอบ มีคำตอบ...ในความเศร้า...เขาไม่รัก น้ำตารื้น...คืนเหงา...เศร้าพอแล้ว แม้ดวงแก้ว...อ่อนล้า...อาการหนัก ตั้งสติ...เลิกร้อง...ต้องหยุดพัก อย่าเสียหลัก...มัวเศร้า...ถูกเขาเมิน
17 สิงหาคม 2550 13:23 น. - comment id 739396
ครูพิมเจ้าคะ มาบุกบ้านนี้ เหลียวซ้ายแลขวาให้ดีก่อง ครายแอบดูป่าว..อิอิ
ขอรางวัลคนสวยให้พิมจังนะ ไม่อยากแพ้...
17 สิงหาคม 2550 14:06 น. - comment id 739399
ขอสัตย์ซื่อ..ถือรัก..สลักมั่น ไม่แปรผัน..เปลี่ยนไป..ให้ใจเหงา รักเพียงเธอ..แม้กาล..ผ่านนานเนาว์ อย่าโศกเศร้า..ครวญค่ำ..ร่ำอาวรณ์...
17 สิงหาคม 2550 14:13 น. - comment id 739405
ขอเป็นกำลังใจให้..ครูพิม เจ้าค่ะ
17 สิงหาคม 2550 14:55 น. - comment id 739432
มากอดแทนได้มั๊ยคะ...ครูพิม
17 สิงหาคม 2550 16:01 น. - comment id 739472
เราไม่ใช่ผู้แพ้หรอกค่ะ...เขาต่างหาก ที่ต้องพ่ายแพ้ในความดีของเรา...สักวันเขาต้องระลึกได้...
17 สิงหาคม 2550 16:06 น. - comment id 739480
สวัสดีค่ะ อ้ายบ๊อง นั่นนะสิใครนะช่างใจร้ายแท้ อิอิอิไม่มีอะไรหรอกค่ะ ก็แค่กลอนบทหนึ่ง ที่แต่งขึ้นตามจินตนาการ ขอบคุณอ้ายหลายที่เป็นห่วงนะคะ
17 สิงหาคม 2550 16:07 น. - comment id 739483
17 สิงหาคม 2550 16:09 น. - comment id 739487
17 สิงหาคม 2550 16:17 น. - comment id 739494
17 สิงหาคม 2550 16:24 น. - comment id 739513
1 นาทีที่ขอนี่แหละ มักเป็น 1 นาทีที่เจ็บปวดที่สุด เพราะเราจะรู้วินาทีสุดท้ายจะมาถึงเมื่อใด
17 สิงหาคม 2550 16:27 น. - comment id 739518
มีรางวัลเป็นน้ำตาได้หลายปีแระ เฮ้อออออออ ไม่มีกล่อง..มีไม่อะไร แต่ที่ได้แน่ๆคือน้ำตา
17 สิงหาคม 2550 16:31 น. - comment id 739523
17 สิงหาคม 2550 16:39 น. - comment id 739537
17 สิงหาคม 2550 16:41 น. - comment id 739539
17 สิงหาคม 2550 16:42 น. - comment id 739541
17 สิงหาคม 2550 16:45 น. - comment id 739544
สบายดีนะคะ
17 สิงหาคม 2550 16:46 น. - comment id 739546
17 สิงหาคม 2550 16:46 น. - comment id 739548
17 สิงหาคม 2550 16:48 น. - comment id 739549
สวัสดีค่ะDarkness_Hero 1 นาทีแห่งความทรงจำค่ะ แม้นเจ็บปวดก็ขอจดจำนะคะ
17 สิงหาคม 2550 16:49 น. - comment id 739551
17 สิงหาคม 2550 16:52 น. - comment id 739553
ครูพี่พิม.... กอดฉันก่อนลาจะได้ไหม ขออุ่นไอในกายเธอสู่กายฉัน ก่อนพรุ่งนี้จะไม่มีให้แก่กัน ก่อนสัมพันธ์เธอฉันมันสิ้นลง
(¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
17 สิงหาคม 2550 17:03 น. - comment id 739567
17 สิงหาคม 2550 18:29 น. - comment id 739628
น่าจะเป็นรางวัลของ คนชนะนะคะครูพิม อย่ายอมแพ้สิคะ เข้มแข็งนะคะคุณครู
17 สิงหาคม 2550 22:15 น. - comment id 739699
สวัสดีค่ะพี่ครูพิมถึงจะเป็นแค่เรื่องที่แต่งขึ้นมา แต่ก็แต่งได้ถึงจิตใจมากเลยค่ะ
17 สิงหาคม 2550 22:40 น. - comment id 739716
ล้มได้ก็ต้องลุกขึ้นมาได้ครับ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
17 สิงหาคม 2550 23:46 น. - comment id 739777
อย่าอำลาเลย หัวใจอยู่เป็นคู่กันนะคะ
18 สิงหาคม 2550 11:41 น. - comment id 739961
18 สิงหาคม 2550 11:42 น. - comment id 739962
18 สิงหาคม 2550 11:44 น. - comment id 739963
18 สิงหาคม 2550 11:47 น. - comment id 739964
18 สิงหาคม 2550 19:51 น. - comment id 740107
18 สิงหาคม 2550 21:00 น. - comment id 740123
19 สิงหาคม 2550 09:29 น. - comment id 740287
สวัสดีค่ะ ครูพิม ถึงยังไง ครูพิมก็ ชนะใจ เรโกะนะคะ อิอิ
19 สิงหาคม 2550 09:45 น. - comment id 740293
19 สิงหาคม 2550 13:05 น. - comment id 740435
แพ้ใครก็แพ้ได้ แต่อย่าแพ้...แว้...โอ๊ะไม่ใช่...แพ้ใจตังเองเท่านั้นพอเน๊าะ...บางครั้งความรู้สึกของคนที่เป็นคนแพ้..ก็มีความสุขไปอีกแบบนะ....เป็นบ่อยจนชินค่ะ...แต่หนูเชื่อว่าครูพิมไม่เคยแพ้ใครหลอก..ครูก็หนึ่งในตองอูเหมือนกัน...คิกถึงค่ะเลยแวะมาทักทาย...สู้ สู้ ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
