.....สายลมโชย....โรยตัว....แรงลมอ่อน ใบไผ่ร่อน....อ่อนแรง....ต้านลมไหว ลอยลงคว้าง....ลัดเลี้ยว....ดั่งสายใจ สุดหยั่งได้.......กล้ำกลืน...มิฝืนทน .......ใบไผ่ร่วง....หล่นลง....ลู่สู่พื้น ลงสู่ผืน....แผ่นดิน....ฝ่าลมฝน ลอยลัดเลาะ....เลี้ยวไป....ในสายชล เหมือนใจคน....ที่ไหลวน....ไม่ยั่งยืน .........ใจของเธอ....ก็เปรียบ....ดั่งใบไม้ ที่อ่อนไหว....ต่อคารม...มิอาจฝืน ความรักฉัน....ดั่งสายน้ำ....ไม่หวนคืน แอบสะอื่น....กลั้นน้ำตา....อยู่คนเดียว......... สายลมหนาว.................. .............................................................................................. ใบไผ่พลิ้วปลิวหล่นบนลำธาร คล้ายเรือน้อยลอยผ่านแม่น้ำใส ที่พลิ้วลงคงไม่น้อยกว่าร้อยใบ การเดินทางที่ยิ่งใหญ่ก็ดำเนิน กระแสเชี่ยวลดเลี้ยวพัดลัดเลาะหิน เหนือธารรินนาวาไผ่ได้เหาะเหิน ลมแรงพัดบ้างปลิวห่างต่างทางเดิน ท่องเที่ยวเพลินจนลืมหลังฝั่งไม่มี ที่นับร้อยก็เหลือน้อยไม่เกินสิบ ใบที่อยู่เป็นคู่ชิดก็ห่างหนี น้ำยิ่งเชี่ยวยิ่งพัดพาห่างทุกที จะยังมีกี่ใบที่ลอยร่วมทาง ยิ่งไปไกลธารก็ไหลออกทะเล ต่างใบไหลให้หักเหเหมือนหมองหมาง ใบไผ่เอยเจ้าไม่เหลือเพื่อนร่วมทาง ฟ้าก็ห่างน้ำก็เย็นเป็นอย่างไร ได้แค่หวังให้น้ำซัดพัดชะตา พาใบไผ่ไปเสาะหาทางสดใส รู้ว่าฝั่งนั้นเกินหวังยังแสนไกล ขอแค่พบไผ่อีกใบ... ไหลร่วมทาง พายุทราย.............. ............................................................................................ ลอยละล่องละล่องลอยตามชลใส เรือไบไผ่ระรินธารเคลื่อนผ่านไหว ละล่องลอยกระแสธารผ่านพาไกล เพียงพริบลับหายห่างตา เจ้าเรือใบไผ่ ... เจ้าจะลอยละล่องไปแห่งหนไหน เจ้าเคลื่อนคราตามธารจวบจนเมื่อไหร่ ยามล้าหรือเจ้าจึงหยุดลง เปรียบใจดุจใบไม้นาวา เคลื่อนคราชนกระแสพาฉงน จะหยุดได้เมื่อไหร่หนอใจตน จวบจนจมกระแสชนจึงตรมใจ หิมะขาว..................................
สายลมหนาว & หิมะขาว 4 ก.ค. 2551 09:27 น. - ID 116707 
1031
0
0
4 กรกฎาคม 2551 10:15 น. - comment id 869210
ชอบคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
