จุมพิตเธอยังตราตรึงซึ้งใจในห้วงรัก เกินจะหักห้ามจิตรั้งคิดถึง เปิดม่านดึงพึงชมดาวพราวพร่างคืน ยังมิลืมคนชิดใกล้ที่ไกลลา ดาวยังวาวพราววับระยับแสง ทอดถอนใจอ่อนแรงแกว่งหวาดไหว ลมพัดหนาวร้าวกายไร้อุ่นไอ ผ้าห่มใดหรือจะเท่าอุ่นกอดเธอ ชักเท้าขึ้นเตียงก่ายกอดหมอน หลับตานอนถอนใจไห้สะอื้น น้ำตาชื้นรินเปียกหมอนค่อนข้ามคืน เมื่อลืมตื่นยังขื่นใจอาลัยลา เธอคนดีคืนหนาวนี้เธออยู่ไหน รู้หรือไม่ว่ามีใครคะนึงหา ห่างไกลเกินฟ้าฟากขีดปิดบังตา กลัวร้างราห่างสัมพันธ์ยามเดียวดาย ปิดตาลงหม่นใจในห้องเหงา เหลือเพียงเงาในวันที่เธอห่างหาย หลับนิทราทั้งน้ำตาระทมใจ อีกเมื่อไหร่จะได้เจอเธอคนดี หรือจะมีเธอได้แค่เพียงฝัน ไร้ซึ่งวันเพียงชิดเคียงเธอใช่ไหม ซบเตียงเอียงกอดหมอนนอนร้าวใจ อุ่นผ้าห่มกายแต่กลับไร้ซึ่งเงาเธอ หิมะขาว
สายลมหนาว & หิมะขาว 10 ธ.ค. 2551 12:02 น. - ID 121195 
1471
1
0
11 ธันวาคม 2551 14:12 น. - comment id 922921
อยากบอกว่าเขียนได้เห็นภาพและโดนใจมากๆ เป็นแบบนี้จริงๆ เลยคะตอนนี้
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
