เต้นแรงเหลือเกิน หัวใจ หวั่นไหวทำไม เมื่อคนที่เดินเคียงใกล้เขา ไม่ใช่ฉัน โหดร้ายเหลือเกินคนบนฟ้า ที่ขีดโชคชะตาให้วันนี้เราเจอกัน ร้านอาหารอื่นมีอีกร้อยพัน .. ทำไมไม่เลือกไป อย่าสั่นไปสิ .. สองมือ จับแก้วที่ถือ .. ให้คงมั่นอย่าหวั่นไหว เรื่องราวของเราสองคนจบลงแล้ว .. ในวันที่ร้างไกล นะหัวใจอย่าหวั่นไหว .. ในสิ่งที่ได้พบเจอ อย่ามองไปทางนั้นนะ สายตา อย่าให้เขาเห็นความห่วงหา ที่อยู่ในแววตาเธอเสมอ ระงับความหวั่นไหว .. อย่าให้เขาค้นพบความจริงเจอ ว่าเธอยังไม่เคยลืมเขาแม้เพียงเผลอ .. ได้เลยสักที
ทำ ไ ม น ะ หั ว ใ จ ทำ ไ ม เ ต้ น แ ร ง อ ย่ า ง นี้ ใ น เ มื่ อ เ ร า ส อ ง ค น จ บ เ รื่ อ ง ร า ว ค ว า ม รั ก ไ ป น า น แ ล้ ว ทำ ไ ม ล่ ะ .. ทำ ไ ม ต้ อ ง ห วั่ น ไ ห ว .. ไ ม่ เ ข้ า ใ จ เ ล ย
.:+: พริ้มเพรา :+:. 5 ก.ย. 2551 12:08 น. - ID 118542 
1085
8
0
5 กันยายน 2551 12:58 น. - comment id 892872
คิดว่าเข้าใจความรู้สึกนะครับ มีกำลังใจให้ตัวเองมากๆ แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นครับ
5 กันยายน 2551 13:19 น. - comment id 892878
หน้าส่วนตัว
สักวันคงไม่นาน
ที่ใจจะกล้าหาญลืมเขาได้
สักวันไม่นานเกินไป
จิตใจจะเข้มแข็งดี
คิดว่าเขาแค่ผ่านมา
และเขาไม่มีค่ากับเราแล้ว...ตอนนี้
เราต่างหากที่มีค่าและมีดี
เขาซะอีกซิ...ตาไม่ดี..มองไม่ค่าที่มี..
"ในตัวเรา"
ให้กำลังใจนะคะ สักวันต้องเป็นของเรา
5 กันยายน 2551 14:03 น. - comment id 892891
จำเป็นต้องหลบตาค่ะ
5 กันยายน 2551 16:53 น. - comment id 892915
บอกกับใจให้เข้มแข็งก้อแล้วกัน บอกเธอได้เป็นฉันก้อสั่นไหว ตั้งสติให้ดี..อย่าร้องไห้ออกไป อย่าให้เขาลำพองใจ..ว่าเขานั้นมีดี เศร้าแทนค่ะเศร้า
5 กันยายน 2551 17:30 น. - comment id 892922
........ คุณกานต์ ........
ไม่อยากจะนึกเลยค่ะ เพราะตั้งแต่วันที่เลิกลากัน ยังไม่มีครั้งไหนที่เจอแบบใกล้ขนาดนี้
ตื่นเต้น มือชา หน้าชาไปหมดเลย แต่ไม่เป็นไร จะเข้มแข็งไว้ค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ
........ yingtaklom .......
คิดเหมือนกันว่าคงมีสักวัน
ที่ความเข้มแข็งของฉัน .. จะมีพูนเพิ่ม
เหนื่อยแล้ววันนี้ .. อยากได้กำลังใจคอยต่อเติม
ที่หวังไว้หวังว่าคงไม่มากเกิน .. สักวันคงต้องแข็งแรง
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ ความจริงวันนี้จะลงกลอนอีกกลอนหนึ่ง แต่ว่าบังเอิญเจอเรื่องนี้เข้า เลยเขียนใหม่เสียเลย
........ เพียงพลิ้ว ........
หลบทั้งสายตา หลบทั้งความหวั่นไหวในหัวใจตัวเองเลยล่ะค่ะ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ จะลืมเขาได้ซักที ทั้งๆ ที่เค้าเอง ก็ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับเราเลย
ขอบคุฯที่แวะมาทักทายนะคะ
........ น่าน นามเมือง ........
บอกกับใจตัวเองอยู่เสมอ
ว่าทุกครั้งที่พบเจอ ต้องห้ามหวั่นไหว
แต่ไม่รู้ทุกครั้ง ไม่เคยห้ามตัวเอง และหัวใจ
สุดท้ายก็ยังอ่อนไหว ได้ทุกที
ตอนนี้อาการเริ่มดีขึ้นมากแล้ว หัวใจเต้นปกติแล้ว ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทาย
5 กันยายน 2551 17:35 น. - comment id 892923
... .:+: คุณพริ้มเพรา :+:. ... เธอจะรู้บ้างไหม ว่ามีหนึ่งใจ ที่ยังอาลัยปราถนา อยากจะลืมเธอไป แต่ทำไม่ได้เลยสักครา หัวใจมันไม่กล้า ภาพคุ้นตามันกลับมาให้พบเจอ ทำไมต้องเพ้อพร่ำ เจ็บแล้วไม่จำ ยังมาตอกย้ำให้พร่ำเพ้อ เพราะฉัน ยังไม่เคยลืมเธอ และยังคงรักอยู่เสมอ ลึกลึกในใจ อ่านแล้ว มันแปล๊บๆ ในใจแฮะ ภาพมันบาดตา ร้าวมาถึงหัวใจ เฮ้อ!!!
6 กันยายน 2551 10:07 น. - comment id 893080
เด็กน้อยค่อยเดินแรกอาจล้มลงบ้างนั่นแค่บทเริ่มต้น เคยเหมือนกันนะแต่ไม่สั่น แล้วก็เข้าไปทักทาย สบายดีไหม แล้วเลยไปไม่ใส่ใจ ทำใจดีๆไว้นะบอกตัวเอง "เราไม่เป็นไร"
6 กันยายน 2551 12:50 น. - comment id 893153
แวะมาเยี่ยมค่ะเศร้าจัง สู้ๆๆๆๆ
6 กันยายน 2551 17:14 น. - comment id 893227
........ คุณอาราเล่ ........
เธอคงไม่เคยรับรู้อะไร
ไม่รู้สึกได้ถึงความหวั่นไหว ของคนที่กลายเป็นความหลัง
รอยยิ้มที่เธอเห็นบนใบหน้า .. รู้ไหมฉันซ่อนหัวใจที่ร้าวไหว .. ผุพัง
ต้องนิ่ง .. ทั้งที่อ่อนไหวสุดกำลัง .. ก่อนจะกลับไปร้องไห้เพียงลำพัง .. เดียวดาย
ขอบคุณที่แวะมาทักทานะคะ
........ คุณแจ้นเอง ........
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ บอกตัวเองตลอดนะคะว่าอย่าหวั่นไหว แต่สุดท้ายแล้ว ไม่เคยห้ามได้สักทีเลยล่ะค่ะ เก็บอาการไม่อยู่ทุกที
ขอบคุณที่แวะมาทักทายนะคะ
........ คุณนรศิริ ........
ขอบคุณนะคะ ที่แวะมาทักทาย
6 กันยายน 2551 19:50 น. - comment id 893273
มาทักทายค่ะ คุณพริ้มเพรา เป็นกำลังใจให้ค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
