หน้าส่วนตัว
ลมหนาวพัดผ่าน
เท้าสะท้านไหว
เปลือยเปล่าเกินไป
ซีดไร้แรงยืน
ลงนั่งม้าไม้
ใต้ร่มใบดื่น
แรงลมพัดคลืน
ลิ่วลื่นร่วงโรย
หล่นลงตรงหน้า
พาใจระโหย
สิ้นปีใบโปรย
โรยตามเวลา
แล้วตัวเธอนี่
คนดี ใจจ๋า
เปลี่ยนตามเวลา
หรือว่ามั่นคง
หว่างเสียงลมหวือ
คือความประสงค์
สื่อออกมาตรง
ส่งพฤติกรรม
สองขาสูงยาว
ย่อเข่ามองขำ
สองมือกอบกำ
สองเท้าแนบทรวง
อบอุ่นซึ้งซาบ
มิตรภาพใหญ่หลวง
สิ่งใดทั้งปวง
ล่วงพ้นกลใจ
สายตาประสาน
ส่งแววหวานไหว
คำตอบของใจ
ส่งไล่ขึ้นมา
ขอบคุณคนดี
ใจที่มีค่า
รักซึ่งมอบมา
เติมปรารถนาแห่งใจ
ฟา 21 ธ.ค. 2551 00:59 น. - ID 121529 
897
4
0
21 ธันวาคม 2551 05:19 น. - comment id 926516
ต่างกันสุดขั้ว อย่ากลัวความต่าง สองเท้าก้าวย่าง เดินไปด้วยกัน สองมือประสาน เกาะกุมคงมั่น ทำตามใจฝัน โลกพลันสวยงาม ฝันอาจเป็นจริง จริง ๆด้วย
21 ธันวาคม 2551 18:57 น. - comment id 926743
ฉันฝากหัวใจ เอาไว้ที่เธอ แล้วอย่ามัวเผลอ ทำใจหล่นหาย ............................ แวะมาเยี่ยมค่ะ
21 ธันวาคม 2551 22:29 น. - comment id 926893
เขียนได้เยี่ยมจริง ๆ ค่ะ แวะมาอ่านนะคะ
22 ธันวาคม 2551 13:00 น. - comment id 927165
มีอยู่จริงเหรอคะ แบบนี้หน่ะ
24 ธันวาคม 2551 04:38 น. - comment id 928157
สวัสดี และ ขอบคุณค่ะ พี่ฤกษ์ ไม่ใช่รายการพี่ต๋อยนะคะ แหม... คุณปะการังสีฟ้า จะเก็บไว้อย่างดีเลยค่ะ แต่กลัวเจ้าของที่แท้จริงจะมาทวง พี่tiki ขอบคุณค่ะ ร้างไปนาน ก็เคาะสนิมหนักเลย คุณkrajokngao มีสิคะ ถ้าเราเชื่อมั่น และอดทนพอ สักวันต้องได้เจอค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
