ใครที่ ผูกนาฬิกาบ่อยๆ จนติด คงจะรู้สึกได้ . . . ในวันที่นาฬิกาหายไปจากข้อมือ ฉันเอง . . . ก็เป็นคนที่ผูกนาฬิกามาตลอด . . . หากวันไหนลืมจะรู้สึกว่า . . . บางอย่างมันหายไป มันว่างๆ และขัดเขินทุก ครั้ง . . . ที่ยกข้อมือที่ว่างเปล่าขึ้นมาดู เมื่อราวสอง ปีก่อน . . . ที่นาฬิกาเรือนโปรดของฉันพัง ด้วยความไม่มีสติ . . . ฉันเอา ข้อมือไปทุบผนังห้องน้ำเล่นๆ โชคร้าย . . . ที่มือไม่เป็นอะไร นาฬิกา ต่างหากที่พินาศ . . . กระจกร้าว ฉันถอด มันออกวางไว้ . . . ไม่ยอมเอาไปซ่อม ด้วยว่า . . . รู้สึกถึงภาพเก่า และวัน เวลาที่เก็บอยู่ในนั้น ฉัน . . . เลิกใส่นาฬิกา และพบว่าตัวเองมีอาการยกข้อ มือเก้อ เก้อ . . . อยู่เป็นเวลานานพอดู ความ เคยชินของคนเรา เกิดขึ้น . . . เมื่อเราทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นประจำ . . . ในระยะเวลานานพอควร และยังคงความเคยชินอยู่ เมื่อสิ่งหนึ่ง สิ่งนั้นหายไปในระยะแรกๆ จนเวลาผ่านไปนาน . . . ฉันจึงเริ่ม ชิน . . . กับการแอบมองเข็มนาฬิกาบนข้อมือคนอื่น เวลาผ่านไป พร้อมกับบาดแผล ที่เริ่มเลือนหาย ฉันคิดโง่ๆ ว่า . . . ภาพเหล่านั้นจะตายไปพร้อม นาฬิกา แต่มันไม่ใช่ ฉันตัดสินใจซ่อมนาฬิกา เมื่อมัน กลับมาวันแรกๆ ฉันรู้สึกไม่คุ้น จนถึงตอนนี้ . . . ก็ยังไม่คุ้น ฉันยัง แอบมอง . . . นาฬิกาบนข้อมือคนอื่น อยู่เหมือนเดิม ฉันรู้สึกเขินแกมขำทุก ครั้ง . . . ที่แอบมองข้อมือคนอื่น ทั้งๆ ที่มีนาฬิกาอยู่บนข้อมือของตัว เอง ฉันนึกถึงใครบางคน . . . ที่ มักจะปรากฏตัวพร้อมรอยยิ้มเสมอๆ ในบางช่วง ที่เขาหายหน้าหายเสียง ไป . . . ฉันรู้สึกขาดๆ แต่ก็เพียงชั่วเวลาสั้นๆ ในบางครั้ง . . . ฉัน พอใจที่มีเขาอยู่ใกล้ๆ ในวันที่ไม่แข็ง แรง . . . แต่ . . . ในบางครั้งฉันกลับรู้สึกพอ ใจ กับการได้เดินคนเดียว . . . เดี่ยวๆ ในวันว่าง เป็นความผูกพัน หรือเป็นเพียงความเคยชิน หัวใจฉัน . . . ยังตอบคำถามได้ไม่กระจ่างชัด นัก "คนเราจะรู้ค่าก็ต่อเมื่อ . . . สูญเสียสิ่งนั้นไป" ฉันมักได้ยินใครๆ พูด แต่ . . . ฉันกลับคิดว่า หาก ฉันยังมองไม่เห็น ฉันน่าจะยอมเสียไปดีกว่า . . . เพื่อให้ซึ้งถึงคุณค่า นั้น ฉัน . . . ไม่อยากเอาเปรียบเขา หากจะรั้งเขาไว้ด้วยความ คุ้นเคย ที่ไม่ใช่ความผูกพัน ฉัน . . . ไม่อยากโกหกตัวเอง หากจะรั้งเขา ไว้ . . . ด้วยความไม่แน่ชัด ฉันมีคำถาม . . . ที่ ยังขบไม่แตกกับคำว่า . . . ผูกพัน หรือว่าจะเป็นแค่คุ้นเคย บางที . . . มันอาจจะเป็นการดี หากฉันจะอยู่ห่างๆ หรือตัดขาด เพื่อให้ รู้จัก . . . หัวใจของตัวเองมากขึ้น กับใครบางคน . . . ที่ขาดหายไปจาก ชีวิต อาจเป็นเหมือน . . . นาฬิกาที่ขาดสาย อาจรู้สึกแปลบๆ และมองหากับการหายไปในช่วงแรก แต่ไม่ นาน . . . คงจะชิน เราต้องอยู่ได้ด้วยตัวเราเอง
อัศมาวดี 13 มี.ค. 2552 14:06 น. - ID 124130 
1219
1
0
13 มีนาคม 2552 14:44 น. - comment id 962535
สวัสดีค่ะเข้าใจความรู้สึกแบบนี้ได้ดีค่ะ บทสรุปตอนท้ายเข้มแข็งมากๆ ค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
13 มีนาคม 2552 22:55 น. - comment id 962725
ความผูกพันอยู่ที่เราคุ้นเคย หายไปเลยก็คิดถึงมากรู้ไหม เพราะผูกพันมันเกี่ยวกับจิตใจ ไม่อยากให้หายไปเพราะผูกพัน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
