คลื่นความเหงาแทรกผ่านลานใจร้าว
คิดถึงคราวเคียงชิดสนิทสนม
คืนวันผ่านม่านฝันเหลือเพียงลม
กลายเป็นความขื่นขมระทมทรวง
อยากบอกว่าคิดถึงใจแทบขาด
แต่คงไม่เอื้อมอาจจะไปหา
เธอคู่เคียงข้างใครในสายตา
ฉันแค่เพียงคนผ่านมาแล้วผ่านไป
ฝันยังคงเป็นฝันที่ว่างเปล่า
เหงายังคงเป็นเหงาอยู่เคียงใกล้
คิดถึงเธอยังคิดถึงตลอดไป
แต่เท่าที่ทำได้เพียงพรรณนา
หากส่งใจไปให้คงไม่ถึง
เพราะเธอไม่เคยซึ้งคะนึงหา
ทนอยู่อย่างเดียวดายตลอดมา
และคงทนจนกว่าจะขาดใจ
7 พฤศจิกายน 2552 08:09 น. - comment id 1061205
แวะมาอ่านกลอนซึ้งๆครับ

7 พฤศจิกายน 2552 13:50 น. - comment id 1061298
เป็นความรู้สึกที่ทรมานมากค่ะ ใครไม่เคยเจอกับตัวเองก็จะไม่รู้ (เคยเป็นบ่อยเหมือนกันค่ะ) ...กลอนเพราะดีค่ะ...

7 พฤศจิกายน 2552 14:26 น. - comment id 1061322
ท่ามราตรีที่มอบตอบคิดถึง ดวงใจตรึงซึ้งอยู่ดูหงอยเหงา ยามเดียวดายคล้ายหมางร้างดังเงา ปลอบใจเศร้าเขาหน่ายทำร้ายใจ เศร้าจังนะคะ มาค่ะ มาอยู่เป็นเพื่อนกัน จะได้เหงาได้น้อยลงนะคะ

8 พฤศจิกายน 2552 14:53 น. - comment id 1061748
ความคิดถึง ทำให้เป็นสุขในบางครั้ง บางครั้งก็ทำให้ทรมานในความรู้สึกนะคะ
