... ถึงเธอ...ณ รัก ... ๑ ๏ ถึงเธอ..ผู้เป็นที่รักของฉัน... ท่ามกลางความเงียบงันที่ผันผ่าน ราวจะหลอมเรื่องหายกับสายกาล เป็นตำนานที่เหมือน...ไม่เคยมี ๏ เธอผู้เป็นที่รัก.... คำเอ่ยมักรำพึงไปถึง "พี่" ยามคำนึงลอยล่องอย่างเสรี หนึ่งคำนี้มอบหมายถึงชายเดียว ๏ วันต่อวันผ่านไปยิ่งไกลห่าง กลายเป็นทางทอดรอยไว้คอยเหลียว สุดสายตา..ค่อยค่อยตีบจนลีบเรียว ทุกส่วนเสี้ยว..เก็บประทับลงกับใจ ๒ ๏ สำหรับเธอ...อาจมองเห็นฉันเป็นอยู่ เป็นเพียงผู้แปลกหน้าเมื่อปราศรัย หรือแค่หนึ่งในหลากที่จากไป อันร้างไร้ปรากฏ..ขึ้นจดจำ ๏ ไร้ตัวตนเสมือนว่าเป็นอากาศ หรือเพียงธาตุเนื้อพลอย..อันต้อยต่ำ ไร้ความหมายอิงแอบไว้แนบนำ ด้วยการย้ำให้เห็นความเย็นชา ๓ ๏ แต่รู้ไหม ณ รัก สำหรับฉัน ความผูกพันยังคงซึ่งคุณค่า นับแต่เริ่มพบกัน..จนวันลา คงตรึงตราใจอยู่..มิรู้คลาย ๏ เหมือนส่วนหนึ่งที่มี..ของชีวิต คือความคิด..คือยาม..คือความหมาย คือวิถีทางกอปร..อยู่รอบกาย เสมือนหนึ่งแห่งสาย..ลมหายใจ ๏ บ่อยครั้งถวิลหาจนตาตื่น ในท่ามคืน..คำนึงนาง..มีบ้างไหม? กับคำถามแต่คอย..ล่องลอยไป ยามอ่อนไหว..ใจร่ำกับคำนึง ๏ แม้ออกเที่ยวเดินทางในทุกที่ ก็คงมีเธอแนบชิด..ให้คิดถึง ในบางครั้งเขียนคำผ่านรำพึง หวังประหนึ่งเธอร่วมเห็น..บนเส้นทาง ๏ ยามหัวใจดื่มด่ำกับธรรมชาติ เช่นดวงหยาดน้ำปรุงในรุ่งสาง เงียบงันกับเม็ดน้อย..คอยทอดวาง อยู่ท่ามกลางใจคน..ที่เฝ้าคอย ๏ ภาพสายน้ำขุนเขาและเงาไม้ อาจหลั่งไหลคำรื่นสักหมื่นถ้อย แต่หนึ่งคำกี่ครั้ง..คงฝังรอย ความหมายสักกึ่งก้อย..หรือน้อยลง ๏ เห็นรอยยิ้ม..ดวงตาประสาซื่อ ยามเอื้อมมือบริสุทธิ์มายื่นส่ง อยากให้เป็นมือนั้น..อันมั่นคง ที่บรรจงจูงพลาง..ร่วมทางเดิน ๏ คงเป็นเพียงสิ่งเดียวที่มีสิทธิ์ ความใกล้ชิด..ในระหว่าง..ความห่างเหิน ตามสัญญา..ไม่ล่วงล้ำ..ไม่ก้ำเกิน จึงดำเนินเช่นวิถี..ที่มีมา ๔ ๏ สำหรับเธออาจว่า..ช่างน่าขัน อาจยิ้มหยันมองไปอย่างไร้ค่า ก็เพียงความอ่อนไหวในสายตา ที่กลับพายึดถืออย่างดื้อดึง ๏ โปรดเถิด..อย่าหยิบยื่น..ด้วยยิ้มหยัน สำหรับฉันก็เพียงคน..แค่คนหนึ่ง ที่ไม่อาจลืมเวลาอันตราตรึง เฝ้าโศกซึ้ง..เพราะรู้ดี..ยังมีใจ ๏ มิรู้หรอกจากวันนี้..ถึงวันหน้า เหลือเวลาให้รักสักเท่าไหร่ อาจแสนนานคงรอ..อยู่เรื่อยไป หรือมีใครปรากฏขึ้นทดแทน ๏ แต่วันนี้..ทุกอณูยังรู้สึก คือผลึกในทรวงอันหวงแหน ไม่มีแม้ลดทอนหรือคลอนแคลน มันแนบแน่นฝังฝาก..เช่นรากรัก..
เพรง.พเยีย 13 ก.พ. 2553 09:02 น. - ID 133007 
1319
6
0
13 กุมภาพันธ์ 2553 09:26 น. - comment id 1099114
สวัสดีค่ะคุณเพรง พเยีย ได้มาอ่านกลอนคุณแล้วรู้สึกว่า วันหยุดนี้ช่างอิ่มเอมเสียนี่กระไร (นาน ๆ จะได้หยุดค่ะ) เป็นบทกลอนที่หวาน ระคนตัดพ้อ เด็ดเดี่ยว และซึ่อสัตย์ ต่อความรู้สึกตนเอง ทุกคำ..สื่อความได้ คม ชัด และแฝงนัย ในทุกตัวอักษรชื่นชมด้วยใจค่ะ มีความสุขในวันหยุด และเทศกาลแห่งความรักนะคะ
13 กุมภาพันธ์ 2553 10:09 น. - comment id 1099126
13 กุมภาพันธ์ 2553 10:13 น. - comment id 1099130
กลอนเพราะจังค่ะ...
13 กุมภาพันธ์ 2553 12:49 น. - comment id 1099205
สวัสดีค่ะ บทกวี เหงา ๆ นะคะ ซึ้งกินใจค่ะ
13 กุมภาพันธ์ 2553 17:26 น. - comment id 1099245
งดงาม
13 กุมภาพันธ์ 2553 19:21 น. - comment id 1099277
เพราะมากค่ะ....
13 กุมภาพันธ์ 2553 19:28 น. - comment id 1099295
นี่คือกวีบท ที่เฝ้าหา คือน้ำตาจารรักเป็นอักษร นี่คือเส้นทางอันนิรันดร ของมวลผู้อาวรณ์ในโลกีย์ ซึ่งฉันหนึ่งมากนักในแนวหน้า เสพรสขมสิเน่หาในแดนผี สักร้อนร้ายไฟสุมอเวจี ร้อนโลกีย์พันทวียังมิเทียม
14 กุมภาพันธ์ 2553 09:32 น. - comment id 1099434
14 กุมภาพันธ์ 2553 07:28 น. - comment id 1099435
มาอ่านผลงานครับ ... วันนี้ บทเพลงแห่งรัก กำลังคลอ เสนาะให้ได้ยินทั่ว
14 กุมภาพันธ์ 2553 07:18 น. - comment id 1099437
คือความรักคอยเรียงสำเนียงร้อย- คำถักสานเสริมถ้อยชม้อยรส หลากลีลาเริงร่าเพียงปรากฎ พาเพิ่มลดบั่นทอนให้ผ่อนคลาย
14 กุมภาพันธ์ 2553 07:55 น. - comment id 1099466
14 กุมภาพันธ์ 2553 08:22 น. - comment id 1099491
ดีใจที่เห็นเธอมีชีวิตใหม่ แสนสดใสสวยงานไร้ผูกพัน เปลี่ยนแปลงไปสวยใสขึ้นทุกวัน ไม่จมในคราบน้ำตาเหมือนอย่างเดิม จำได้ไหมใครคนนี้ที่เขียนตอบ วันนี้มอบช่อดอกไม้ให้อย่างขัดเขิน แต่ไม่ได้ยื่นให้เพราะบังเอิญ แค่คำเชิญว่าขอบคุณมาจากใจ
14 กุมภาพันธ์ 2553 21:46 น. - comment id 1099583
14 กุมภาพันธ์ 2553 12:44 น. - comment id 1099585
เป็น บทกลอน ที่แต่งได้ยากมาก กลอนที่ออกมาจากความรู้สึก เป็นการใช้ถ้อยคำที่ลงตัวมากๆ นานๆ จะได้เห็นฝีมือ ขอให้ความรัก สดใส นะครับ
14 กุมภาพันธ์ 2553 19:12 น. - comment id 1099736
มาเก็บเกี่ยวความรักและความสุขอย่างเต็มที่จริงๆค่ะ
14 กุมภาพันธ์ 2553 23:52 น. - comment id 1099889
กลอนรักหวานๆ มั่นคง คงไม่มีใครเกินคุณเพรงพะเยีย ดอกไม้แห่งบรรกาลแน่แท้เชียวครับ มีความสุขนะครับกับวันแห่งความรัก
17 กุมภาพันธ์ 2553 01:25 น. - comment id 1100986
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
