ยามตะวันเลื่อนดับลับขอบฟ้า
ดังอุราครวญคร่ำเฝ้าร่ำร้อง
ท้องนภาอันความมืดเข้ายึดครอง
ดุจดั่งความเศร้าหมองยึดครองใจ
เมื่อความมืดมาเยือนค่ำคืนนี้
จะมีไหมดาวดวงไหนส่องใจฉัน
ให้คลายความทนทุกข์ทรมาน
ให้ใจที่ร้าวรานพลันหายดี
แหงนมองดูดาวบนฟ้าราตรีนี้
แทบไม่มีแสงวับวาวพร่างพราวส่อง
ดาวดวงน้อยจะรู้ไหมใครจดจ้อง
รอให้แสงดาวสาดส่องชโลมใจ
แม้ต้องรออีกนานสักแค่ไหน
นานเท่าไหร่ก็จะรอถึงวันนั้น
หมื่นทิวาพันราตรีคงมีวัน
ที่ดวงดาวพราวแสงส่องคลายหมองใจ
なでしこ
1 พฤษภาคม 2553 11:48 น. - comment id 1119420
คืนเดือนแรมแจ่มจ้ารดาดาษ กระพริบวาดปรารถนาทิวาเหงา ดาวเอ๋ยดาว...คราวส่องสู่ห้องเงา โปรดบอกเขาเจ้าคือสื่อแทนใจ..

28 เมษายน 2553 06:45 น. - comment id 1124202
แวะมาทักทายฮับ เพิ่มสัมผัสระหว่างบทอีกนิดจะแจ่มและแหร่มเลยนะฮับ

29 เมษายน 2553 03:07 น. - comment id 1124409
แวะมาชื่นชมผลงานครับ เป็นกำลังใจให้ สู้ๆนะครับ

5 พฤษภาคม 2553 22:51 น. - comment id 1125786
ความเหงาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด เรียนรู้ที่จะอยู่กับมันให้ได้นะ เป็นกำลังใจให้นะครับ กลอนเพราะมากครับ

5 พฤษภาคม 2553 23:04 น. - comment id 1125790
เศร้าจังค่ะ ยังไงก็สู้ๆนะ อดทนเพื่อพ้นผ่านค่ะ เป็นกำลังใจให้นะ แล้วคุณก็อย่าลืมให้กำลังใจตัวเองด้วยนะ
