หน้าส่วนตัว
ความจริงการเขียนจดหมายถึงเธอ
ก็เปรียบเหมือนเขียนจดหมายถึงคนที่ไม่รู้จักกันดีนัก
โดยเฉพาะกับเธอด้วยแล้ว..
เวลาเห็นจดหมายฉบับนี้ก็คงงงมากเลย
แน่นอนแหละ ก็เธอไม่เคยแม้แต่จะแวะมาทักทายกับฉันเลยนี่
ผิดกับฉัน....ที่เฝ้าวิ่งตามเธอ
เพื่อหวังที่จะได้ทำความรู้จักกับเธอสักครั้งหนึ่ง..
ก็มีแต่เธอนั่นแหละที่เหมือนจะวิ่งหนีฉัน
ไม่ยอมแม้กระทั่งหันมามามองคนอย่างฉันเลย
ฉันเหนื่อยมากนะ กับการวิ่งตามเธอ...
เหนื่อย...จนบางครั้งอยากจะหยุด
หยุด...เพียงเพื่อหวังว่า เธอจะหันมาเห็นใจคนอย่างฉันบ้าง
แต่เปล่าเลย เธอกลับวางเฉย ไม่สนใจฉันเหมือนเคย
แต่ฉันก็ไม่ได้หวังอะไรจากเธอหรอกนะ
ฉันจึงได้รู้จักเธอแต่เพียงฝ่ายเดียว
ฉันไม่เข้าใจเธอเลย ทำไม... เธอจึงเมินเฉยกับฉันนัก
ฉันจำได้ว่า ฉันไม่เคยมองเธอในแง่ลบเลย
ฉันมองเธอด้วยความชื่นชมเสมอ มองเธอด้วยความรู้สึกดีๆเสมอ
เธอคือสิ่งสวยงามที่สุด และใครๆ ก็คงอยากได้รู้จักกับเธอ
คงมีหลายต่อหลายคนได้รู้จักกับเธอ ได้พูดคุยกับเธอ
บางคนก็ว่าเธอช่างแสนดี ทำให้ชีวิตของเค้ามีค่า.....
แต่บางคนก็ว่า เธอคือสิ่งที่ทำลายชีวิตเค้าทั้งชีวิต
ฉันไม่เคยเชื่อใครเพราะฉันอยากจะรู้จักกับเธอด้วยตัวของฉันเอง
ฉันรอว่าสักวันหนึ่ง ฉันจะต้องรู้จักกับเธอด้วยตนเองให้ได้
มีบางครั้ง....ที่ฉันได้เข้าใกล้เธอ
แต่นั่น....ก็เป็นเพียงฉันคิดไปเองเท่านั้น คิดว่าเธอหยุดรอฉัน
แต่เปล่าเลยเธอยังคงห่างไกลจากฉันอยู่..ห่างไกลเหลือเกิน
บางทีฉันก็แปลกใจนะว่าทำไม คนที่เห็นความสำคัญของความรักอย่างฉัน
เธอกลับทำเหมือนมองไม่เห็น มองข้ามอยู่ตลอดเวลา
หรือเธออาจจะมองเห็น...แต่เธอไม่แคร์ความรักของฉัน
แต่กับคนบางคนที่เค้าไม่อยากแม้แต่จะหยุดทักทายเธอ
ไม่อยากทำความรู้จักกับเธอ..เธอกลับอยากรู้จักกับเค้านักหนา
พยายามให้เค้าได้รู้จักในตัวตนของเธอ
ซ้ำบางครั้งเค้าเอ่ยปากไล่เธอไปให้พ้นแต่เธอก็คงอยู่กับเค้า
ยังคงให้ความสนิทสนมกับเค้าครั้งแล้ว...ครั้งเล่า
แต่กับฉันเธอกลับวางเฉยได้อย่างไม่สะทกสะท้านไดๆ เลย
ฉันมันไม่คู่ควรได้รู้จักกับเธอใช่ไหม?
ฉันอยากรู้จริงๆ เลยว่า...
เธอใช้อะไรเป็นเครื่องวัดล่ะ ว่าใครควรได้รู้จักกับเธอ
แล้วฉันคนนี้ล่ะ....จะต้องทำอะไร....อีกสักเท่าไหร่
ฉันจะต้องวิ่งตามเธออีกนานแค่ไหน
ฉันน่ะไม่หวังที่จะได้คำตอบจากเธอหรอก
เพียงแค่อยากจะบอกให้เธอรู้ไว้เท่านั้นเอง ว่า...
ยังมีคนอีกคนหนึ่ง ที่เฝ้าจะได้รู้จักกับตัวตนที่แท้จริงของเธอ
ก็แค่เขียนไว้เท่านั้นเอง เผื่อบางทีในบัญชีรายชื่อของเธอ
เธออาจจะทำชื่อฉันตกหล่นอยู่แถวไหนก็เป็นได้
ปล. วันใดที่ฉันหยุดวิ่งตามเธอ
ฉันก็ได้แต่หวังไว้ว่าเธอคงหันมามอง หันมาสนใจ ความรู้สึกของฉันบ้าง
Nadeshiko
Nadeshiko 14 ธ.ค. 2547 11:09 น. - ID 3974 
1285
3
0
14 ธันวาคม 2547 17:55 น. - comment id 79897
ฉันเคยบอกกับตัวเองเสมอว่าจะไม่วิ่งตามใครถ้าคิดว่าจะตามเขาไม่ทัน แต่ทุกครั้งฉันก็ยอมโง่ที่จะรักและวิ่งตาม
14 ธันวาคม 2547 18:12 น. - comment id 79898
น้องฟ้าเรื่องที่น้องวานให้พี่เขียนน่ะ วันนี้พี่เขียนให้แล้วนะ ช่วงนี้ยุ่งๆเลยเอามาลงช้าไปหน่อย เนื่องด้วยภารกิจรัดตัว รีบมาอ่านด้วยล่ะ หวังว่า น้องฟ้าคงไม่กลายเป็นคนที่ถูกลืมเหมือนตอนนี้น่ะจ๊ะ เอาใจช่วยจ๊ะ
14 ธันวาคม 2547 18:38 น. - comment id 79900
อิงฟ้า
ขอบใจนะที่แวะมาโพสต์เป็นคนแรกเลย
เรื่องที่เขียนให้น้องฟ้ารู้สึกจะขัดๆกับความรู้สึกของตัวเองยังไงไม่รู้สิ
สำหรับเปิ้ลน่ะการจะรักใครสักคน ไม่สำคัญหรอกว่าใครจะนำหรือใครจะวิ่งตาม และเปิ้ลก็ไม่คิดด้วยนะว่าการที่เราวิ่งตามคนที่เรารักน่ะ จะเป็นเรื่องที่โง่
ถ้าเราเต็มใจจะรัก เราก็ยังรักอยู่อย่างนั้น
ไม่รู้สึกเบื่อหน่ายที่จะรัก
และรักโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ
และเปิ้ลก็เชื่อด้วยว่า ความรู้สึกที่เคยมีให้ยังไง
ทุกวันนี้มันก็ยังคงเหมือนเดิม
เราจะเดินไปด้วยนะ...
ทุกก้าวย่างคงไม่อ้างว้าง..หากมีเธอร่วมเดินตลอดเส้นทาง
15 ธันวาคม 2547 14:15 น. - comment id 79924
หากเหนื่อยที่จะวิ่งตามใคร ลองหยุดพักใจสักพัก แล้วอะไรๆมันอาจจะดีขึ้นก็ได้
15 ธันวาคม 2547 21:03 น. - comment id 79939
ช่างเหมือนกับชีวิตของเค้าเหลือเกิน ดีใจจังที่มีคนที่ถ่ายทอดอารมณ์ออกมาได้ตรงกับสิ่งที่เราอยากจะพูดอยากจะบอกมากที่สุดเลย
21 ธันวาคม 2547 18:09 น. - comment id 80071
พี่เปิ้ลเขียนให้ฟ้าแล้วเหรอ เขียนโดนใจเลยล่ะค่ะ ขอบคุณพี่มากเลย ที่เขียนให้ แต่เสียดายที่ฟ้าไม่ได้อ่านเป็นคนแรกน่ะ อิอิอิอิ
4 มกราคม 2548 14:48 น. - comment id 80353
แค่ได้รักเธอ มองเธออยู่ห่างๆ เวลาเห็นกันแล้วเธอยิ้มให้เราบ้าง แค่นี้เราก็สุขใจแล้ว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ