๏ โปรยดอกฝนหล่นล่องละอองสาย บรรจบปลายซับรินสู่ดินผืน ให้รากหนึ่งปลูกฝังจนยั่งยืน ร่วมฝากฟื้นคืนช้ำกลับอำไพ ๏ ผ่านรอยยิ้มจำหลักรอยอักษร ลบบทตอนโศกศัลย์..สู่วันใหม่ นานเจ้าเอย..เคยคอยอย่างน้อยใจ แอบร่ำไห้พร้อมฟ้าอยู่ครานั้น ๏ เหลือเพียงหยาดซับขวัญในวันนี้ หลอมยินดีทั้งผองมารองฝัน ให้รอยยิ้มหนึ่งวาง..เป็นรางวัล ลบรอยทัณฑ์หม่นว้าง ..จนร้างรอย ๏ บริสุทธิ์กลั่นของละอองหยาด บรรจงวาดมอบวางไว้ต่างถ้อย อุ่นสายใยท่ามฝนที่หล่นปรอย มาหลอมร้อย..ร่วมกลายเป็นสายธาร ๏ รับรู้เถิด...น้ำใจแห่งใครนั้น จะผูกพันธ์ร่วมคียง..ใช่เพียงผ่าน กี่บรรยายจำหลักหรือจักปาน เท่าดวงมานนี้ซึ้ง..อยู่เต็มทรวง ๏ เก็บรอยยิ้มฝากชื่น..หนึ่งยื่นให้ ถนอมไว้ด้วยแสน..ความแหนหวง จากวันนี้ตราไว้..ใจหนึ่งดวง ลงสู่ห้วงใจนี้..ชั่วชีวัน..
เพรง.พเยีย 19 ก.ค. 2553 05:34 น. - ID 135928 
1393
5
0
19 กรกฎาคม 2553 11:02 น. - comment id 1146798
มาอ่านงานอันไพเราะค่ะ
19 กรกฎาคม 2553 11:18 น. - comment id 1146802
งดงามมากๆเลยค่ะ
19 กรกฎาคม 2553 12:04 น. - comment id 1146812
Very very sweet ka..... Beautiful poem.Sam
19 กรกฎาคม 2553 12:55 น. - comment id 1146835
ฝากรอยยิ้มไว้ด้วยคนนะคะ ^____^
19 กรกฎาคม 2553 13:00 น. - comment id 1146843
..
20 กรกฎาคม 2553 10:02 น. - comment id 1147075
สวัสดีคะ คุณเพรง.พเยีย Love conquers all. เข้ามา "ชื่นชม" ผลงานคะ
21 กรกฎาคม 2553 13:26 น. - comment id 1147392
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
