..เอ่ยก็เจ็บ เก็บก็ช้ำ..

จ้อง - เจรียงคำ

ฉันอาจดูไม่ดีอย่างที่คาด
จนเธออาจลังเลคิดเหหัน
ถ้าลำบากใจนัก..คิดรักกัน
ก็เชิญตัดสัมพันธ์ได้ทันที
ถ้าคำพูดของฉันมันเบานัก
ไร้น้ำหนักแพ้พ่ายคำป้ายสี
ฉันยอมสิ้นราคา..ด้วยราคี
ของผู้ไม่หวังดี..ที่หวังเธอ
ฉันพูดได้เท่านี้แหละที่รัก
และจะขอหยุดพักคำเพ้อเจ้อ
หากฟังคำสอพลอแล้วออเออ
เปล่าประโยชน์เยิ่นเย้อ..สาธยาย
ถ้าฉันมันไม่ดีอย่างที่คิด
ถ้าฉันผิด..ฉันพลาด..อย่างคาดหมาย
ถ้าฟังคำคนอื่นแล้วฝืน, อาย
อยากตัดสายสวาท ขาดก็เชิญ
ในเมื่อสน คนไกล กว่า คนใกล้
ก็เถอะไป..เปิดทาง ให้ห่างเหิน
แค่ฟังคำใส่ร้ายคิดหมายเมิน
ก็น้อยใจเหลือเกิน...คนรักกัน
เขาคงวาจาหวานเก่งหว่านล้อม
เห็นอ่อนน้อม..ประจบอย่างครบขั้น
ก็คงจับไม่ได้ไล่ไม่ทัน
เพราะมิอาจเทียบชั้นเรื่องมารยา
เมื่อยิ่งพูดยิ่งแย่..เหมือนแก้ต่าง
เมื่อมิอาจลบล้าง..ข้อครหา
เมื่อฉันเลวฉันร้าย ในสายตา
ก็อย่าเสียเวลา..กับฉันเลย
ฉันคงพูดแค่นี้...แหละที่รัก
เจ็บนี้หนักนักหนา..จนชาเฉย
จะมิขอแก้ต่างเหมือนอย่างเคย
ในเมื่อเอ่ยก็เจ็บ..เก็บก็ช้ำ
~ ๔  พฤษภาคม  ๒๕๕๔ ~