รัตติกาล...ปัจฉิมภาค

J-new

รัตติกาลค่ำคืนอันอ้างวาง
เธอลาห่างฉันตรมระทมเหงา
มองพระจันทร์ว้าเหว่มีเพียงเงา
ฉันสุดเศร้าร้าวลึกลึกนึกในใจ
     ไม่มีเธอฉันเดียวดายใต้ผืนฟ้า
แม้มีหมู่ดาราทอแสงใส
วาวดั่งมีดกรีดกลางหว่างดวงใจ
โอ้ทำไมฉันเจ็บและร้าวราน
     ทะเลเอยฉันเห็นทะเลคลั่ง
ซัดประดังกระหน่ำแรงแห่งล้างผลาญ
ทะเลเอยแม้คู่ฟ้ามาชั่วกาล
แต่วันวานกับวันนี้มิเหมือนกัน
     ท้อแท้ใจอยากตายในสายน้ำ
อยากลืมความทรงจำอันโศกศัลย์
ซบหน้าลงตรงฝืนทรายหวังตายพลัน
ลืมที่เคยสุขสันต์เมื่อวันวาน				
comments powered by Disqus
  • ผู้ไม่ประสงค์ออกนาม

    31 กรกฎาคม 2545 23:09 น. - comment id 64230

    ดูเศร้าจางครับ ท้องฟ้าผืนเดียวกันบางคนเศร้าและทุกข์ใจ แต่บางคนกลับอิ่มเอ็มเป็นสุข คนเราไม่ได้มีแต่ทุกข์ด้านเดียว ยังมีสิ่งดีๆที่คอยอยู่ ก้าวต่อไป ไปหาและอย่าท้อแท้ เชื่อว่าซักวันจะพบสิ่งดีๆ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน