แต่ก่อนนั้นไม่เลยไม่เคยคิด
แม้เพียงนิดไม่เลยไม่เคยฝัน
คิดว่าคงไม่มีไม่มีวัน
ที่ตัวฉันจะบอกเธอว่ารัก
ไม่รู้ว่ามาชอบเธอเมื่อไหร่
ฉันเผลอใจไปมากยากห้ามหัก
จนร้าวรอนอ่อนไหวใจอยากพัก
เพราะเจ็บหนักเกินเยียวยาน่าระทม
เป็นเพระาความชิดใกล้กันไปมาก
จึงต้องพรากเธอไกลใจขื่นขม
เพราะฉันหลงคิดว่าเธอชื่นชม
และสุขสมที่มีฉันอยู่เคียงกาย
แต่เธอนั้นคงไม่ชื่นและไม่ชอบ
ไม่รักตอบรักจึงร้างและห่างหาย
บอกรักเธอวันนั้นฉันเกือบตาย
เพราะไม่ง่ายที่จะรักใครสักคน