อยากฝากถาม...ตามหาแม่ยาหยี

วรศรี.

จับปากกาวาดอักษรเป็นกลอนเศร้า
เมื่อถึงคราวเธอมาหลบหน้าหนี
เคยกระซิบบอกว่ารักแถมภักดี
จนป่านนี้ยังไม่เห็นแม้แต่เงา
พี่ทำผิดสิ่งใดใคร่อยากรู้
แล้วจู่ ๆ เธอมาพรากไปจากพี่
แม้แต่คำว่า..ร่ำลา..ยังไม่มี
ทุกข์ทวีท่วมท้นล้นฤทัย
อยากฝากดาวบนท้องฟ้าตามหาน้อง
พี่จะจ้องดูดารากระพริบหมาย
หากพบน้องช่วยสักนิดสะกิดกาย
ว่ามีชายคนหนึ่งเศร้าเคล้าน้ำตา
อยากฝากลมช่วยบอกให้เธอรู้
ช่วยกระซิบข้างหูเธอได้ไหม
ว่าชายนี้รักเธอยิ่งกว่าสิ่งใด
โปรดดลใจให้เธอกลับไป**ทับกวาง**
อยากฝากมหาสมุทรสุดลึกล้ำ
หากเธอจะลงไปแล่นน้ำและดำหัว
ขอให้ฟองคลื่นน้อยๆค่อยๆพยุงตัว
เพื่อผิวน้องนวลละออได้ปลอดภัย
อยากใคร่ฝากพื้นทรายตามชายหาด
ยามที่เธอนวยนาดไปหรรษา
โปรดช่วยจำ**รอยเท้า**น้อยๆของนัดดา
พี่จะรีบคลานมาถ่ายรูปจูบแทนใจ
อยากฝากตามถนนและหนทาง
ยามที่เธอจะเยื้องย่างไปทางไหน
ขอได้โปรดช่วยสักนิดสะกิดใจ
ว่าชายไทยคอยฝันหาด้วยอาวรณ์
ฝากอะไรกันไปหลายอย่างแล้ว
เหลือก็แต่เพื่อนแก้วในกลอนใส
หากใครพบนวลน้องหน้ายองใย
โปรดนำเธอกลับคืนไป.............ใส่ในจอ. (นะจ๊ะ)
                                                         วรศรี