มันเป็นตัวอะไรไม่เคยเห็น??

มันมากับ ความมืด มองไม่เห็น
บางทีเย็น ตะวันลับ มันกลับพุ่ง
แม้ค่ำคืน ยามหลับ มันกลับฟุ้ง
เวียนมายุ่ง อยู่ใน- ใจประจำ
คิดจะไล่ ให้เตลิด ตะเพิดแล่น
เพราะมันแสน กวนใจ เช้าบ่ายค่ำ
จะทำงาน ก็กวนใจ ไม่ให้ทำ
จะกินน้ำ กินข้าว ก็เข้ามา
มันเป็นตัว- อะไร ไม่เคยเห็น
เช้าจรดเย็น มันกวน จวนจะบ้า
อ้อ..เคยยิน เขาเรียกกัน มานานช้า
มันชื่อว่า ความคิดถึง เออ..พึ่งรู้....!!!

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

น้ำผึ้งป่า 25 ก.ย. 2545 20:32 น. - ID 23280

577

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/23280 ที่มา: - , น้ำผึ้งป่า

comments powered by Disqus

สุภมงคล

25 กันยายน 2545 21:09 น. - comment id 80755

ว้าว! เพิ่งรู้เหมือนกันนะเนี่ย
มาให้กำลังค่า....

ข้าวปล้อง

25 กันยายน 2545 23:32 น. - comment id 80829

โอ้โห! คุงลุงความรู้สึกช้าจังเลยอ่ะ๕๕๕ 

เขียนได้น่ารักจังค่ะ ^-^

โคลอน

25 กันยายน 2545 23:40 น. - comment id 80833
```
อิอิ...(o*^___^*o)
```

แนทตี้..

26 กันยายน 2545 11:19 น. - comment id 80980

^*^
       ^*^
                ^*^  .....มาแอบดูจ้า....
                       ตามจับเจ้าความคิดถึง
                         แล้วส่งกลับคืนให้พี่นํ้าผึ้งป่า
                                 ...................................

+ comment แสดงความคิดเห็น