ปิดฉากความฝัน เปิดม่านความจริง ต่อไปคงต้องละทิ้ง ิทิ้งฝันที่เคยมีมา ที่ตรงนี้จะไม่มีฉัน เพราะตัวเองนั้นต้องขอลา ไปแล้วอาจจะไม่กลับมา แต่ขอความทรงจำอันมีค่าอยู่กับเธอ.. เคยฝันไว้มากมาย.. แต่ก็ต้องฟูมฟายร่ำร้อง เหมือนมีชีวิตที่เศร้าหมอง เมื่อเปิดม่านแห่งความจริง ลาก่อนบทกวีทั้งหลาย ขาดฉันไปก็ยังมีคนคอยเฝ้า เฝ้าเพ้อเฝ้าฝันเฝ้าละเมอ เฝ้าเขียนเธอบทกวี..ที่ดีขึ้นมา อยากจะอยู่นานกว่านี้ อยากจะมีบทกวีในฝัน อยากจะเขียนทุกอักขระสานสัมพันธ์ แต่ก็ขาดซึ่งความฝันที่เคยมีมา...
19 พฤศจิกายน 2545 14:52 น. - comment id 96520
^*^
   ^*^
          ^*^.....ตามมาให้กําลังใจจ๊ะ....^*^
                       มาช่วยเติมฝัน
                        มาช่วยแต้มสี
                        ฉันไม่ไช่กวี
                       บอกเธอคนดี
                        ฉันไม่ไช่กวี
                        ฉันคือผู้หญิง
                        ที่ชอบแต้มสี
                        เติมความฝัน
                        เท่านั้นเองฯ
          ^*^...............^__^................^*^
							
							
19 พฤศจิกายน 2545 15:07 น. - comment id 96529
อย่าไปเลยนะ แต่งกลอนเพราะแล้ว.... อิ อิ แต่งต่อเหอะ นะ นะ

19 พฤศจิกายน 2545 18:13 น. - comment id 96557
บทกวีจะยังสวยงาม หากมีเธอร่วมแต่งความฝันอยู่ตรงนี้ วันนี้ฉันมาอ่านบทกวี ฉันอ่านด้วยหัวใจที่เธอเป็น รู้ไหมว่าบทกวี ไม่ได้เหมือนกันไปทุกสิ่ง บางเรื่องก็เกิดขึ้นจริง บางเรื่องก็แอบอิงมาจากรอบกาย อย่างบทกวีของเธอและฉัน มีสิ่งที่เหมือนและต่างกันมากมาย เราสลับที่จะอ่านกันด้วยหัวใจ และมันจะค่ามากหากเราอ่านและเข้าใจมัน ฉันสุขและเศร้าไปกับเธอ ฉันหัวเราะและร้องไห้ได้เสมอกับสิ่งนั้น แต่งต่อไปเถอะ หากจะบอกเล่าเรื่องราวร้อยพัน ฉันพร้อมที่จะรับฟังและพร้อมที่จะเข้าใจ ^_______^ เอากำลังใจมาฝากนะ ^______^
