ฉันคงไม่อาจกลับไป สู่ถนนแห่งความหม่นไหม้ ที่ผ่านพ้น ความเจ็บปวด ทีเคยฝังลึกในตัวตน สอนให้รู้ ถึงความร้าวรน...บนน้ำตา จงแพ้ให้ได้ เหมือนที่ฉันแพ้ ถึงขาดคนคอยดูแล ก็ต้องกล้า จะให้ฉันกลับไป คงไม่มีอะไร ดีขึ้นมา เมือ่เธอเองที่สอนให้ชินชา กับความรักที่แปลว่า...เสียใจ
แพรวา 31 ส.ค. 2544 05:08 น. - ID 3015 
716
0
0
31 สิงหาคม 2544 06:47 น. - comment id 10296
เพราะมากจ๊ะ
31 สิงหาคม 2544 07:55 น. - comment id 10307
สู้ต่อไปหากว่ายังไหว แต่เมื่อไรที่รู้ตัวว่าหมดแรงก็ยอมแพ้เพื่อรอเวลาฟื้นฟูจิตใจซะดีกว่า (เพราะดีค่ะ)
31 สิงหาคม 2544 08:08 น. - comment id 10308
เห็นด้วยค่ะ
31 สิงหาคม 2544 09:37 น. - comment id 10316
เพราะจังเลยค่ะ
2 กันยายน 2544 07:41 น. - comment id 10393
อ๊าก...โดนใจจังแพรวา อ่านแล้วก็นึกๆ ถึงเขาคนนั้นขึ้นมาเหมือนกันนะนี่
2 กันยายน 2544 23:14 น. - comment id 10444
ขอบคุณ ทุกตัวอักษรค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
