โดดเดี่ยวแม้ในฝันคืนฉันเหงา
เป็นฝันเศร้าแสนเจ็บใจเหน็บหนาว
ราตรีที่อ้างว้างช่างแสนยาว
ทนปวดร้าวรับรู้อยู่ข้างใน
     เธอเงียบหายหลบหน้าจากลาร้าง
มาเหินห่างอยากรู้ว่าอยู่ไหน
แกล้งมาทำเหมือนรักถักสายใย
แล้วก็จากฉันไปไม่ใยดี
     ทิ้งให้ฉันโศกเศร้าเหงาคนเดียว
อยู่เปล่าเปลี่ยวใจกายเธอหน่ายหนี
ดั่งนิทราฝันค้างกลางราตรี
โอ้คนดีตัดสายใยใจดำนัก
     วานนี้รักวันนี้ลืม บทเพลงว่า
อนิจจาใจหมองต้องช้ำหนัก
เหมือนว่ามีหัวใจให้เขาลัก
เอามีดปักกรีดลงตรงหัวใจ
     แม้คืนนี้มีดาวพราวเต็มฟ้า
แต่เหว่ว้าหงอยเหงาเศร้าหวั่นไหว
หลับลงอย่างคนเหงาปวดร้าวใจ
ร้างคนเคยชิดใกล้ดั่งไร้ดาว  ฯ				
				
			2 กันยายน 2544 12:56 น. - comment id 10416
เหงาอะไรกันมากมายจ๊ะภีม แต่กลอนเพราะนะ

2 กันยายน 2544 13:20 น. - comment id 10420
ฮือ....เศร้าจังเลย ภีม..เพราะด้วยจ๊ะ

2 กันยายน 2544 14:04 น. - comment id 10429
อ่านแล้วเศร้าจังครับ ... อืมมมม์ กลอนเพราะมากเลยครับ ภีม

3 กันยายน 2544 01:43 น. - comment id 10486
ชอบวรรคฮุค เพราะจังค่ะ

3 กันยายน 2544 09:32 น. - comment id 10525
เศร้าจังเลย........ไม่เห็นภีมนานเลยนะเนี่ย

3 กันยายน 2544 21:02 น. - comment id 10554
โอ้............อนิจจาชีวิตนี้ไยเศร้านัก ....เพราะเวลาพรากเธออยู่ไกลนัก รักเลยช้ำ......แงๆๆ ...

6 กันยายน 2544 02:13 น. - comment id 10745
น่าจะไปอยู่กับคนม่ะกี้นะ แต่งได้เศร้าสุด เหมือนกันเลย

18 กันยายน 2544 20:19 น. - comment id 12080
หายไปไหนเลยน๊อ
