กาลเวลาที่ล่วงเปลี่ยนหมุนเวียนผัน ความผูกพันก็ร้างเลือนบิดเบือนหาย กลิ่นดอกรักอบอวลล้วนคลอนคลาย สิ้นสลายกลับเป็นอื่นไม่คืนมา จากหลายวันหลายคืนสะอื้นไห้ รันทดใจยามเหงาเฝ้ามองหา ผ้าผืนน้อยค่อยค่อยเช็ดเกล็ดน้ำตา วันที่ลาจากกันมันเนิ่นนาน ไม่มีเหลือเยื่อใยแห่งใจสอง ในอกต้องเพลิงไหม้ถูกไฟผลาญ ไม่อยากโทษใครหรือคือมือมาร ที่มาพาลยึดตนคนของเรา เคยหยอกเย้าเคล้าคลอพนอสุข เคยช่วยปลุกปลอบขวัญในวันเหงา เคยคุ้มครองตระกองกอดพรอดรักเรา เคยเป็นเงาแนบข้างไม่ห่างกัน คงไปมีสุขล้นกับคนอื่น ไม่อยากฝืนใจคิดแต่จิตฝัน ในยามเหงาเป็นบ้างในบางวัน ความผูกพันที่ห่างหาย...อยากได้คืน
อัลมิตรา 9 เม.ย. 2546 10:08 น. - ID 31964 
1095
18
0
9 เมษายน 2546 10:19 น. - comment id 124283
กระไรเลยเผยล้ำแต่ช้ำเหลือ โศกสร้อยเพรื่อสรรค์ผ่าวสบร้าวผลาญ จารวิโยควากย์ย้อนแต่ร้อนญาณ สุดประมาณปราณหมองเมื่อมองมา ชิดเคยให้ไม่เห็นมาเร้นหาย อกใจหน่ายกรายแหนงไยแล้งหนา เหือดน้ำใจไขขจ่างมาจางจาร์ หัทยาครายั้งมิหลั่งเยือน อกอาวรณ์คอนว้างจะวางวอด ใจกลายมอดทอดมุ่นกรุ่นเสมือน ตรมลามแลบแปลบหลังฝังไม่เลือน จะตามเตือนติดตัวคอยกลั้วตน ดุจมีดโค้งคมเคียวมาเกี่ยวฆาต จะดับภาสอาตม์พลั้งด้วยชังผล ที่ไกลล่วงหน่วงลาญมาพานลน จึงเจ็บข้นบนคิดด้วยพิษคอย รำงับเถิดเร่าระทมที่บ่มถัก หยุดชะงักรักงมที่บ่มหงอย กาลที่ล่วงจะล้างและพรางรอย ให้น้องน้อยคล้อยหน่วงแต่ปวงนันท์
9 เมษายน 2546 10:28 น. - comment id 124288
:) พี่สดายุ เราไม่ได้ต่อกลอนกันยาวๆ นานแล้วนะ .. เสียงสะอื้นจากปลายฟ้า... จะโหยหาอย่างไรใครจะเห็น เฝ้าครวญคร่ำร่ำไรไม่วายเว้น น้ำตากระเซ็นเป็นน้ำกรดรดราดใจ สายลมหนาวยังพราวพรูคู่หยาดฝน หัวใจคนไกลบ้านสะท้านไหว เก็บความเหงาเศร้าฝืนกลืนข้างใน ปล่อยหัวใจลาเลื่อนกับเดีอนลอย ดาวกระพริบวะวิบไหวอยู่ปลายฟ้า แสงอ่อนล้าโรยรายคล้ายเหงาหงอย ดั่งดวงใจโหยหามาเฝ้าคอย รักที่ลอยผ่านไปให้หวลมา หากวันนี้ยังเป็นเช่นวันก่อน คงไม่อ้อนถึงใครให้คืนหา คงมีสุขรื่นรมย์ชมจันทรา ใต้ผืนฟ้าห่างไกลไร้ผู้คน
9 เมษายน 2546 11:38 น. - comment id 124305
ชอบกลอนนี้มากเลย โดนใจ ขอเก็บนะค่ะ หวังว่าจะอนุญาต ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
9 เมษายน 2546 11:47 น. - comment id 124310
อนุญาตค่ะ
9 เมษายน 2546 11:59 น. - comment id 124322
เศร้าจังนะค่ะ
9 เมษายน 2546 12:12 น. - comment id 124331
รอยระทมบ่มหัวใจให้เจ็บร้าว ผ่านหลายหนาวเฝ้ารอขอรักหวล เพียงผ่านมาแล้วผ่านไปคำคนลวง ทุกข์ล้นทรวงด่วนจะตาย...วายชีวา หรือเป็นเพียงกรวดทรายไร้ประโยชน์ หรือจะโทษกลความรักเสน่หา เพ่งพินิจในแสงจันทร์พลันน้ำตา ร่วงหล่นมาชะรอยรักพัดเลยไกล บทกวีทั้งของคุณอิลมิตาและพี่สดายุไพเราะมากครับ
9 เมษายน 2546 12:45 น. - comment id 124338
ความผูกพันที่ห่างหาย...อยากได้คืน อยากได้คืน อยากได้คืน อยากได้คืน เพ้อตาม
9 เมษายน 2546 12:56 น. - comment id 124341
เพราะ มาก และเศร้า ด้วย ชอบค่ะ
9 เมษายน 2546 13:57 น. - comment id 124366
อ่านแล้วเศร้าจัง
9 เมษายน 2546 14:51 น. - comment id 124412
คุณข้าวปล้อง .. ขอบคุณค่ะ คุณลำน้ำน่าน .. ...ดวงใจที่หวลคืน... กลบรอยเสียงสะอื้นให้คืนหาย ผ่านคืนผ่านฝนทุรนทุราย เกือบจะกลายเป็นใบ้ไร้วาจา ...เพียงทักแค่สักนิด... ก็พอซึ้งในจิตเสน่หา เมื่อถึงวันเธอหวลคืนมา เพียงอยากบอกว่าขอบคุณ คุณคนผ่านมา .. รำพึงรำพัน ล้วนแต่กลั่นจากใจ คุณใจปลายทาง ..ขอบคุณค่ะ คุณน้ำตาอาบแก้ม ..ขอบคุณค่ะ
9 เมษายน 2546 16:06 น. - comment id 124442
หาหมอเสน่ห์อย่างเณรแอสิ รับรองกลับมา
9 เมษายน 2546 16:08 น. - comment id 124443
เพียงผ่านเข้ามาปลอบ...ด้วยน้ำตา เช่นกัน
9 เมษายน 2546 16:54 น. - comment id 124472
พี่อัลมิตรารักแท้แท้ มีกลอนฝัน มีรักฝัน กวีดลกลอน ใจกวีมิมีรัก............. ที่ลวง รักเอยจะไกลณ.ปรายฟ้าฝัน แม้เคยผูกพันร่วมใจยังหวั่นไว ใจรักมิจักไหนไกลย่อมฝ่าไป สู่ฝันณ.ปรายฟ้ารักรันจวน ทะเลเมฆเมฆาจะสูงสุดเขา ทะเลหมอกสุมเร้าหทัยรวน ไออวนมวลหนาวห่มสะท้านทรวง ใจรวนทวนหนาวและรักเศร้ามิหายเลย รักเอ๋ยจักหักจักใจร้าวลม ลมเอ๋ยเจ้าอย่าลวงเราให้ตรม พัดไปโศกหวนทนทวนมนต์ คนรักมักสรวนสรรอย่าเศร้าเลย ฟ้าแสงจ้าสว่าง ทะเลเข้ม รับแสงฟ้า ฟ้าแสงอ่อน รวีลับ ทะเลนวลลออตา ฟ้าสลัวมัวหม่นดลเราครวญหา ฟ้าจ๋าฟ้าข้ารักเจ้าเร้ารุมทรวง แจมนิ
9 เมษายน 2546 17:21 น. - comment id 124497
คุณฤกษ์ ... :) หาหมอเสน่ห์เหรอ ... คุณโคถึก .. เช่นกัน ..เสมอ เมื่อน้ำลด ข้าฯเดินไปบนพื้นทราย ก้มลงและขีดเส้นไว้บนทรายนั้น ในยามนั้นข้าฯเขียนลงซึ่งสิ่งที่จิตข้าฯคำนึงถึง และสิ่งที่ดวงวิญญาณของข้าฯปรารถนา และเมื่อยามน้ำหลากขึ้นสูง ข้าฯกลับไปยังฝั่งน้ำนั้นอีกที ข้าฯพบว่าสิ่งที่ข้าฯลิขิตไว้หามีไม่ ข้าฯพบแต่... คุณน้ำ .. ละอองฝนเบาบางที่พร่างพรม ใจขื่นขมโหยหาชะตาเอ๋ย เหมือนแกล้งกันวันเก่าเราสองเคย เคียงเขนยเกยกอดทอดอารมณ์ ครั้นวันคืนล่วงผ่านวันวานหาย ยามเมื่อรักกลับกลายคล้ายไม่สม ผ่านวันหนาวร้าวใจให้ตรอมตรม เคยภิรมย์กลับชอกช้ำระกำใจ
9 เมษายน 2546 17:24 น. - comment id 124501
วันเวลา พาใจ ให้เธอเปลี่ยน ชะตาเวียน ประสบ พบคนใหม่ วันเวลา พาใจ บินหายไป เขาคนใหม่ ดูรักใคร่ กันจริงนัก บังคับจิต คิดกลับคืน ฝืนไม่ได้ เรื่องของใจ ห้ามไม่ได้ ไม่ให้รัก บอกตัวเอง ใจวังเวง หลงเหลงนัก ได้รู้จัก กับความรัก ไม่กลับคืน แม้จะรอ ก็คง ปลงไม่ไหว เมื่อเธอไป รักใคร่ กับใครอื่น ตัวฉันเอง นั่งฟังเพลง บรรเลงรื่น น้ำตาตื้น ตื่นหยดไหล ใครทำกัน T_T
9 เมษายน 2546 17:59 น. - comment id 124527
คุณทะเลรัก .. หากย้อนกาลจะเผยเฉลยจิต ด้วยใจคิดเช่นกันมิหวั่นไหว แต่สายน้ำมีหรือจะวกกลับไป ข่มหัวใจหยัดยืนฝืนไม่มอง เพียงศรัทธาในหนึ่งที่ซึ้งรัก ยากจะหักใจลาอุราหมอง ความผูกพันข้ามคืนวันตามครรลอง ได้แต่มองเธอกล่าวลา..โอ้ว่าตรม
9 เมษายน 2546 23:16 น. - comment id 124647
วันนี้คึก ขอซักวง อิอิ เคยแนบชิดติดกายคล้ายแนบข้าง เคียงนวลนางกลางใจที่ใคล้หมาย คงอยู่เคียงเพียงเดียวให้เปลี่ยวกาย ชีวาวายคลายโศกโยกฤทัย หัวใจหวั่นสั่นคลอนทอนลงจิต คงจะคิดมากมายมิวายไหว ให้เศร้าจิตผิดคนมาค้นใจ อยากจะได้ใจนางแนบกลางใจ อิอิ ได้มะ
9 เมษายน 2546 23:51 น. - comment id 124672
สวัสดีครับคุณอัลมิตรา ไพเราะมากครับ
9 เมษายน 2546 23:54 น. - comment id 124678
ห่างกันบ้างก็จะได้คิดอะไรได้
10 เมษายน 2546 06:22 น. - comment id 124742
นั่นนะดิ อิอิ
10 เมษายน 2546 08:50 น. - comment id 124776
เจ้าลม ..ขออะไรนะ แหวน เหรอ วงนึง น่ะ คุณลุงราม .. ขอบคุณมากค่ะ ไอดาโฮ่ ..แปลกๆไปนะ มีอะไรหรือเปล่า นายดอกไม้ .. :)
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
