เมิน..

วลี..

... เมิน ... 
สะบั้นสาบาน ณ เบื้องหลัง 
ทุรนทุราย สิ ประดัง ประดับแทน 
ทะลักทะลุ ณ ทรวงแกน 
ณ กลางแก่น หทัยระทมทราม 
จรดจริต มิ ปวดใจ 
ชำระชะรอย สะ ไสว เสียให้งาม 
จะกักจะกด จะเก็บ มิให้ลาม 
จะบดกราม เสียให้แน่นมิเผยใด 
อดีตอาดูร ก็ กรุ่นกาล 
คะนองคนึง จะระราน ดั่งเพลิงไฟ 
สละสลัก ชลเนตร สิควรไหล 
ก็ผ่านไป ราวจะไร้จิตวิญญาณ 
มิสาปมิเสริม มิ เติมแต่ง 
สะดิ้งแสดง ณ อาวรณ์ กับเหตุการณ์ 
กะโหลกกะลา ก็กลวง เต็มกบาล 
สบั้นสาบาน ทั้งยังห่วงเหลือเกิน ...				
comments powered by Disqus
  • สดายุ

    11 มิถุนายน 2546 10:19 น. - comment id 146372

    สวัสดีครับ...ท่านพี่วลี....ห่างหายไปนาน....มาคราวนี้....มีนัยแฮะ....อิๆๆๆ
  • นักเดินทาง(Skeczys)

    11 มิถุนายน 2546 21:05 น. - comment id 146523

    หุหุ ลุงวลี ทะมัยชอบแต่งแนวนี้จัง อิอิ วันนี้เหนื่อยจัง ไว้ว่างๆไปเมาท์ใน MSN นะคะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน